Kochaj mnie, znienawidź, zobojętniej, zgub, ale nigdy nie zapomnij.
In every corner, on every wall, lying all over the floor, bouncing of the ceiling, filling the entire room, your voice is everywhere around me like air.
Bo tonę w hałasie wciąż pozostając cicha. Przecież Dolores Madrigal to tylko narzędzie. Odpowie ci na każde pytanie.
Bo gdy patrzymy w fałszywe oczy, fałszywych słów słuchamy, wszystko co nasze gubimy, nawet siebie już nie mamy.
„Lecę w chmury. Wzbijam się wyżej i wyżej jak anioł. Prawie czuję skrzydła wyrastające z pleców.”
Bo to od niej zależy przez które okno patrzysz, w których kątach się kryjesz i co w koszmarach zobaczysz.
„Uczepiam się tej myśli. Okłamuję samą siebie, mimo że wszystko we mnie krwawi i płacze.”
Sami decydujemy o tym, co widzimy w lustrze. A jak nie my, to nasz umysł podświadomie na pewno to zrobi.
„Wiesz już, gdzie jesteś. Wielki, zniszczony, opuszczony domek dla lalek. Ciekawe gdzie są lalki…”
„Chcę ci powiedziec jedno, tylko jedno, ale najważniejsze, bo jak się znowu zobaczymy, to już mogę być inna ja. To może już nie będę ja.”
Sprawdź, jaki kolor poprawi ci życie!
„Próbuję krzyczeć, błagać o wybaczenie, lecz już nikt mnie nie usłyszy. Ja nic nie powiem.”
*Spojrzałam za siebie. Zobaczyłam płomienie, palące wszystko, co dotąd uważałam za dom. Wtedy zrozumiałam, że już nigdy tu nie wrócę.*
Jeśli też chcesz wywiad, to napisz w komentarzu zapis, a na priv Fraszka=ogień
its_not_zux