Gdyby ktoś zapytał, co sądzę o życiu… Odpowiedziałbym: nie dużo, naprawdę
Bealtaine
Pięć lat (nie więcej!) minęło, odkąd to ten nader kurtuazyjny gentleman widział takowe obrazy. Dalibóg, iż ongiś był on szarmanckim jegomościem, może nieco bajronicznym na swój sposób […].
Chcesz dowiedzieć się choć trochę o pisaniu? Zapraszam do tego poradnika!
mogę powiedzieć kim jestem ale wtedy skłamię
Jesteśmy niczym żywe trupy. Nasze ręce, jak statków zniszczonych kadłuby, pokonują oceany suchych łez.
Próbuję zabić w sobie zbędne nadzieje. Mniejsza o krew wyimaginowaną na moich dłoniach.
Nikłe kłamstwa wśród radosnych mgieł Twych słów. Jakby cały świat był jednym oddechem, który dławi się w swym wyśnionym szczęściu.
Kłamstwa są jak dojrzałe grejpfruty. Sięgając po słodycz, czuję gorycz obłudy.
Zakrywający oczy. Oh, nie żyjemy w bajce. Świat jest nijaki i obłudny. Nie chcemy widzieć horyzontu, przypominającego smołę.
Wszystko, co w Tobie kocham jest, jak ocean, bezkresne, piękne i gniewne.
Bo czyż szklana dama nie płacze szklanymi łzami?
problemy, przyjaźń, miłość, akceptacja i troska – szkolne życie
Prawdy o nas nie rozmyślam wciąż od nowa. Po prostu jesteśmy jednym wielkim kłamstwem. I zawsze nim byliśmy…
Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają jak latać…
„Chyba zwariowałeś, mówiąc, że mnie kochasz. Zrozum wreszcie, że nie jesteś dla mnie nikim więcej, niż przyjacielem. Bardziej z Ciebie brat, niż kochanek.”
Bo słowa ostrzejsze od miecza, bardziej bolesne, niż kula pistoletu.
W końcu jednak wrócił. W tym samym żołnierskim stroju, z tymi samymi iskierkami w oczach, tak dobrze widocznymi w świetle księżyca, które wpadało przez otwór nazywany przeze mnie oknem.
Porównuję się do pióra na wietrze. Ciągle niesione w innych kierunkach w poszukiwaniu swej opoki.
Biały od teraz zwiastuje ból. Czerwony daje nadzieję.
Tak to już wygląda u większości ludzi. Mówią „Nic mnie nie zatrzyma”, a potem, kiedy przychodzi co do czego, nawet nie potrafią wyjąkać słowa, aby spełnić swoje marzenia.
Niezależnie od tego jak badziewne jest nasze życie, i tak znajdzie się ktoś, komu na nas zależy i kto nas mimo wszystko kocha.
Proszę, nie pozwól mi lśnić. Nie zawiedź mnie. Nie pozwól mi latać.
Potem oboje złączyliśmy swoje usta w długim pocałunku, który choć był ostatnim, to również najsłodszym i najpiękniejszym.
Żyj tak jakbyś jutro miała umrzeć. Bo życie jest tylko jedno, a pragnień i marzeń nie da się zliczyć.
Bealtaine