Dlaczego tworzę? To proste Chcę się bawić ile mogę, zanim w końcu nie dorosnę
Nibylandia… Tu nigdy nie będziemy sami No i tu już zawsze będziemy mali
Mam ciągle wrażenie, że coś przegapiłam Że na drodze życia gdzieś zbłądziłam
Zapraszam!
Trudno kochać kogoś, nie kochając samego siebie.
Znowu dorosłość mnie rozczarowała I znowu chciałabym być mała
Bo ja mimo to – wierzę Ale swojego życia już nikomu nie powierzę
Kto igra z ogniem, ten sam się sparzy. Próbowałeś sprzedać duszę, więc zło cię naznaczy.
Teraz wiem, że moja samoocena Zależy tylko i wyłącznie Ode mnie I to jest najgorsze
…a ja się dławię przez zapchane płuca. Wyrosły mi w nich chyba niezapominajki. Jak chwasty zaczęły się rozprzestrzeniać po całym moim organizmie, żebym nawet najmniejszą cząstką nie zapomniała.
Serdecznie zapraszam.
Zniszczyliście we mnie wszystko, co było piękne Już zabrakło łez, moje oczy takie zmęczone, mętne
Ucieczka