Inka_Skywalker
Opowieść o ludziach, którzy nawet we własnym śnie nie mogą się czuć bezpiecznie.
„Okno otwarte szeroko na świat;/ Wysłany żal czarno na białym […]”
„[…] Chciał je uciszyć. I chyba wiedział, jak to zrobić. […]”
Tytuł macie, czytać umiecie [chyba], no to co, zapraszam.
„Czuć spalenizny zapach, coś ewidentnie się jara,/ Dreptam do kuchni – czarny dym wzlatuje znad gara […]”
„Dmitrij biegł z zawrotną prędkością przez zgliszcza budynków. Wszystko zawalone, rozgrabione, zniszczone, niemal zrównane z ziemią – jak on sam. Jak jego osoba i jego życie. […]”
…
„[…] Co ja powinnam z życiem zrobić?”
„[…] Bowiem owy znalazłem i jesteś nim Ty […]”
„Kiedyś te pola były piękne. […] A teraz… Teraz zalane są krwią. […]”
…
Tytuł mówi sam za siebie – zapraszam!
„Chciałabym ja w twe włosy wsunąć dwa złociste kłosy […]”
„[…] Nic nie pomoże. Jestem martwy. A co martwe – nie powstaje.”
Oto unikatowe zapisy do unikatowego opowiadania z unikatowymi obserwatorami! Zapraszam!
Wszystko zaczęło się w chwili, gdy Inka_Skywalker spytała…
„-Nie żyję” – A.A.
„Śmierć zawsze przychodzi, w tafli krwi brodzi…”
Podmiotem lirycznym upadły Jedi, Anakin Skywalker, skierowany przez nienawiść, rządzę władzy, strach i bezsilność ku Ciemnej Stronie.
Pamiętaj o Śmierci – każdego w końcu zabierze.
Aurora rozszarpana, wszystko zniszczone, moje życie w ruinie… Moje serce chce przestać bić, ale z jakiegoś powodu nie może… Dlaczego…? ~ Subnautica Story
Wyobraź sobie, że jesteś Sithem… Siedzisz w kantynie i nagle podchodzę do ciebie ja, nieznajoma. Odpowiesz mi na kilka pytań? Powiesz coś o sobie…?
Właśnie zakończyły się lekcje. Lydia, Nathan i Viola wyszli przed fasadę szkoły. Przywitały ich ciepłe, jesienne widoki. Na chodnikach i ulicach aż roiło od pomarańczowo-czerwonych liści.
Inka_Skywalker