Po chwili sapanie ucichło, a zawinięta w kłębek kulka przestała unosić się w górę i w dół. Jedynie wiatr poruszał cicho przemoczonym od deszczu futrem…
Jedna noc, jedna godzina, może zmienić wszystko. Gdy już miał nadejść koniec, zjawiła się osoba, która to powstrzymała. Ale czy dobrym rozwiązaniem będzie zaufać jej? Czy to będzie błąd?
(…) aby udowodnić samej sobie, że osiągnęłam jeden, z niezliczonych szczytów mojego życia.
Bardzo dziękuję ci, mój drogi przyjacielu. Proszę, pragnij przy mnie zostać, wybawicielu.
Normalny dzień może tyle zmienić, życie może stać się lepsze i można znaleźć przyjaciół, przez których można się zaśmiać albo wywołać łzy. Ta historia może tyle zmienić.
Po walce z Saviem, jedna z superbohaterek broniących Paryża doświadcza różnych przeżyć, które nie mają prawa bytu. Choćby kolejni superbohaterowie z zdublowanymi miraculami, które noszą już inne osoby
a uczucia przepisane na słowa.
Prywatny detektyw i prawnik na tropie zaginionego papirusu. Nie wszystko jednak okazuje się tak łatwe, jak się wydaje, zwłaszcza gdy do głosu dochodzą ich własne demony…
Dziewczyna pewnego dnia znalazła w szafce mały notatnik z pismem pięknym, lecz nieczytelnym dla niej, postanowiła poszukać osób, które pomogą jej go odczytać. Lecz nie może znaleźć nikogo takiego.
Kiedy ma się do odnalezienia sprawcę morderstw w ogromnym mieście, nie ma czasu na pomyłki. Ale czasem tracę poczucie czasu. Tracę je, gdy spoglądam w jego piękne oczy, to one są moją zgubą.
Czy da się stracić głowę dla kogoś w ciągu dziesięciu dni? Raczej nie. Ale ja nazywam się Suryeon Park. Dla mnie nie ma rzeczy niemożliwych.
Dowódca Moon to postrach Lunbergii. W świecie dzielącym się na łowców, kapłanów i zaklinaczy, jej natura pozostaje zagadką. Gdy kraj staje na skraju wojny, musi działać, nie zawsze zgodnie z koroną.
„No fair… You really know how to make me cry When you give me those ocean eyes I’m scared I’ve never fallen from quite this high Fallin' into your ocean eyes Those ocean eyes”
Do tej pory nie rozumiem, jak ktoś taki jak ja, został doceniony przez kogoś, kto daje mi światło.
~ Nigdy nie chciałam być za bardzo szczera ~ Tańczyłam, tak jakby to nie była scena ~ Jakby nie oglądały mnie tysiące widzów ~ Tak jak się tańczy w domu, bez rodziców ~
„Potwór wystartował w moją stronę. Było pewne, że nie wyjdę z tego żywy…”
Pewnie nie uwierzysz, gdy ci to powiem, lecz wiedz, że zawsze będę złoczyńcą, jeśli to bohater opowiada historię.
,,Let me just take a last breath” Graphic by @Yizoo
We’re alive ’cause we are not alone. Hand to hand, you know we won’t let go, oh. Run for roses.
