Modliłam się codziennie, by nie spojrzeć ci w twarz, teraz jesteś bezsilny, straciłeś kolce.
Przyszło lato, a z nim mieczyki pełne traumatycznych wspomnień.
Czy naprawdę nie widzisz, że bez niego ćma jest niczym?
Czarne róże w płucach, symbole tych utraconych chwil, widmowe wspomnienia, które duszę mego serca napełniają.
Nikt tak bardzo nie zniszczył mojej pewności w swoje słuszne istnienie jak ty.
Drwię z siebie w swojej głowie, rozpatruję i ujmuję
Trzydzieści noży i lęk
You can’t disguise sad eyes
Ból łamie rytm, a rzeka lubi akurat twoją krew.
Nie czuję chęci do ucieczki, mam już dość.
Rozkruszyłam się razem z tobą
I mam nadzieję, że kiedyś odetnę się od naszej toksyczności…
Cykl przemocy w moim umyśle…
Odkładałam swój wstręt na później
Uroki bycia toksycznym wobec samego siebie
Mogłeś najpierw zniszczyć mnie.
Zdarza nam się zapominać o tym, że ratując innych możemy sami wpaść w przepaść
Nieważne czego dotknę, wszystko zniszczę.
Nocą demony budzą się w kiczowatej szafie.
Kineza