UWAGA: Opowiadanie zawiera tematy potencjalnie trudne dla osób wrażliwych.
UWAGA: Opowiadanie zawiera tematy potencjalnie trudne dla osób wrażliwych.
Dusza ma to do siebie, że jest najprawdziwsza. Mowa czy myśli nigdy jej nie dorównają.
To boli, gdy patrzę na Ciebie i z uśmiechem mówię, że jest okej.
„Zbudowaliśmy królestwo. Oazę. Nazwaliśmy ją azylem dla zagubionych dusz, którymi sami byliśmy…”
W dniu mojego pogrzebu najlepiej w ogóle na niego nie przychodź. Nie byłeś łaskaw odwiedzać mnie, gdy żyłam, odpuść to sobie i teraz…
Jest wiele rzeczy, których nie zdążyłam Ci powiedzieć i których niestety już Ci nie powiem…
nie każdy żyje, każdy umiera
Gdy ptak opuszcza gniazdo, nawet gniazdo płacze, mimo, że ptak jest wolny.
„Odpowiadały mu tylko kosogłosy, żałobna karykatura echa.”
Hannah straciła wszystko, tracąc tę jedną dziewczynę, a jest zbyt wielkim tchórzem, aby za nią podążyć. Teraz musi nauczyć się żyć od nowa, ale jak ma to zrobić, gdy jedyne o czym myśli, to śmierć?
To było zbyt bolesne, aby mogło przetrwać, ale cieszyłyśmy się tym bólem tak długo, jak tylko mogłyśmy.
„Ileż bym dał, by móc chociaż raz potrzymać cię w ramionach jak wtedy, gdy tańczyliśmy całą noc, a gramofon stał przy otwartym oknie…”
Co może się stać, gdy przechodzeń napotka żałobny kondukt pomiędzy łanami zbóż?
,,Zgasłeś nagle, jak gaśnie pochodnia, zdmuchnięta przez przypadkowego przechodnia”
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
