Znowu dorosłość mnie rozczarowała I znowu chciałabym być mała
PaulinaSchwientek
Może sama do nich napiszę Przerwę tę ciszę
Przestaję oddychać na moment Boli do przejścia każdy kilometr
Bo ja mimo to – wierzę Ale swojego życia już nikomu nie powierzę
Poznałam chłopca, który miał piękne oczy. I miały one najróżniejsze kolory w zależności od jego humoru i sytuacji, ale najczęściej były one zalane łzami.
Niby beztrosko żyję, A jednak swe uczucia kryję
Kobieta, która była w mym sercu Nie chciała czytać moich wierszy
Teraz wiem, że moja samoocena Zależy tylko i wyłącznie Ode mnie I to jest najgorsze
Przez nią tracę nadzieję, jest parszywa Zapytasz jak się nazywa? Mara nocna Co odwiedziny przychodzi bardziej mocna
Tak naprawdę, to siedzę tu i płaczę Bo boli mnie świadomość, że już cię nie zobaczę
…a ja się dławię przez zapchane płuca. Wyrosły mi w nich chyba niezapominajki. Jak chwasty zaczęły się rozprzestrzeniać po całym moim organizmie, żebym nawet najmniejszą cząstką nie zapomniała.
Nie trzyma mnie tu nic Chce w końcu wolna być Nie chce tylko o tym śni
Twoja mina była krzywa Ale kiedy mnie zobaczyłaś Twoje oczy rozbłysły A na usta wkradł się uśmiech
Oddaję swoje światło Ludziom wokoło I przez to Nie starcza mi go dla mnie
Mojemu wielkiemu przyjacielowi, którego tak mi brak, choć wciąż przecież jest.
Zniszczyliście we mnie wszystko, co było piękne Już zabrakło łez, moje oczy takie zmęczone, mętne
Ja tylko chciałam być wolna Ale smutek to u mnie już norma
Jeszcze będzie pięknie Choć już przykrywał mnie piach Modlę się z nadzieją, że nie zmięknę Wspominam te dobre chwile w snach
Płaczę na wesoło Uśmiecham się na smutno Upijam sie na trzeźwo Kocham nienawidząc
Jakbym znowu miała nadzieję.
Rozumiem cię, wiem jak to jest być złamaną Kiedy przejmujesz się każdą raną
Przepraszam, drogie serce Żem Cie oddała w złe ręce
Nie chcę oglądać sama tych gwiazd Nie chcę spoglądać w inne oczy, niż twoje
Ktoś kiedyś powiedział Strach powoduje, że nie żyjesz życiem Żyjesz w swoim umyśle I chyba za bardzo Wzięłam to do serca
Już nie pytam, jak się czujesz Już mnie czule nie obejmujesz
I’m sorry.
Wyrządziłam ludziom dużo krzywdy Choć próbuję, to jej nie odwrócę nigdy
Proszę, wróć do domu Wyrzuć śmieci I marzenia z kieszeni Stwórzmy nowe
Czasem spotykasz ludzi i od razu dają ci zrozumienie i bezpieczeństwo. Przy których myślisz, że zdążysz. Że będziesz wiecznie młody lub młoda, że świat się dla was zatrzyma.
Po prostu daj mi rękę Żebym poczuła cię ten ostatni raz Potem odejdź i zapomnij o mnie
Byłam ślepa na to, że na mnie nie zasługujesz. Powinnam być czasem niedokonanym w twoim życiu, ale ja chciałam walczyć. I teraz tego żałuję.
Gdybym była czymś lepszym, może kamieniem Ciekawe czy spojrzałbyś na mnie łaskawszym spojrzeniem
PaulinaSchwientek