Nie podejrzewałam, że śmierć wygląda tak namiętnie, gdy dawna miłość oplata cię swoimi ramionami.
Blaze_Artist
Bez jej obecności było tu tak pusto, teraz ślady szminki zdobią blade kafelki.
Zostawiasz po sobie wgniecenie na moim łóżku.
Pali moje gardło jak muchomory w cukrze.
Założyłam moją najlepszą sukienkę i pomalowałam usta krwistą czerwienią.
Całujemy się, zaciągając wspólnym papierosem.
Opadłam powoli na dno, pozwalając się pochłonąć, połknąć naturze i przeżuć jej zębom.
Na północy rozgrzanych Włoch.
Nie będzie mnie tu, gdy wybije dwunasta.
Siedziałam z duchem na cytrynowym drzewie, rozpatrując pojęcia czasu i przestrzeni.
I że śmierć nas nie rozdzieli.
Trafiłam na wilka, a ze mnie marne cielę.
I do przetrwania zamiast życia dużo ci nie braknie.
Przybij mnie sztyletem do ziemi, w przeciwnym razie na zimę odlecę.
Doszły do wniosku, że piękne wersy nie muszą być tragediami poprzedzone.
Miłość na wagę złota, i za złoto zdobyta.
Po latach też staliśmy się błyskiem.
Na świecie dało się słyszeć potworne krakanie.
Mieliśmy się zdarzyć tylko na chwilę, a ja zwyczajnie pomyliłam to z wiecznością.
Choć płonie jaśniej, niż my kiedykolwiek bylibyśmy w stanie.
Płomień świecy, którą zapalę, być chociaż przez chwilę była bliżej.
To COŚ, cokolwiek to jest, dedykuję największemu idiocie jakiego znam.
Miałam całych nas, potem tylko trochę, teraz nie ma nas w ogóle.
Wzięłam kawałek lata, i wyleczyłam nim rany, które mi zostawiłaś.
Jedyne co mi po tobie zostało, to usychająca róża.
Zwiędłam zanim zdążyłam rozkwitnąć…
Blaze_Artist