Aleksandra_Nienna
Każdy ból przemija, pani wielka poetko.
Zaszczytem byłoby dla mnie umrzeć przy Twoim boku. Nawet jeżeli miałaby uderzyć w nas ciężarówka. Życie jest za długie, gdy jesteś bardzo samotny.
Czuję się tak samotnie posiadając tylko Ciebie.
Słyszę te skrzypce i szept morza. Nie chcę już więcej ich przemocy.
Mimo ze w naszych życiach pojawiło się te cholerne uczucie bezsilności, pozostaliśmy silni. Czy to nie jest już wystarczające zwycięstwo?
Uśmierzam ból, który sam zadawałem, krwistą cherry. Brzydzę się czerwienią.
Cały czas błąkała się miedzy manią a depresją. W tym wszystkim nie znajdowała czasu dla mnie.
Może za bardzo się starałam?
Dla wszystkich zapomnianych. Dla wszystkich niezauważanych.
Bo moja miłość do Ciebie układa się jak piramida…
A Ty zachorowałaś na pustkę, bo zasłoniłam Ci oczy, które mogły widzieć kolory, swoimi rękoma.
Mam dosyć bezwartościowych pocałunków.
Aleksandra_Nienna