Żelazo jest zimne i trwałe, nic go nie złamie. Nie każde ręce nagną i ogień go nie spali. Żelazo za nic ma sobie krew. Metal zawsze będzie tylko metalem. A człowiek, czy pozostanie człowiekiem?
W quizie tym będziecie mieć możliwość uzyskania pewnej absolutnie zbędnej porcji bezużytecznych informacji o mojej skromnej osobie, więc jeśli mogę jakoś zaspokoić waszą ciekawość pytajcie śmiało.
Przybyłem tu, by nieco odpocząć. Odetchnąć pełną piersią. Po tym wszystkim, co mnie spotkało. Moja pierś pełna jest jednak serca. Pełna niepokoju. A to za sprawą pewnej tajemniczej dziewczyny…
To czego będziecie się tu uczyć jest nieistotne. Te wszystkie muzy, cała magia. Jest jednak coś co musicie pamiętać: Życie ma się tylko jedno! Trzeba je przeżyć jak należy. To jest cała sztuka.
„Wiesz ile pracowałam na to stanowisko? Wiesz jakie sterty listów musiałam co dzień przerzucać? Jeśli sądzisz, że pozwolę to sobie odebrać dla twoich pańskich wymysłów, to grubo się mylisz.”
Rozmowy o życiu i literaturze w ciągu pochmurnych jesienno-zimowych dni między mną a TW przeprowadzone, nad szklanką bursztynowej herbaty, w Mieście Niedokończonych Opowieści.
Przybyłem tu, by nieco odpocząć. Odetchnąć pełną piersią. Po tym wszystkim, co mnie spotkało. Moja pierś pełna jest jednak serca. Pełna niepokoju. A to za sprawą pewnej tajemniczej dziewczyny…
Wyobraź sobie długi jesienny wieczór rozświetlany blaskiem ognia wesoło igrającego na kominku i jej wzrokiem. Wszedłszy na podwyższenie z wzrokiem utkwionym w dali snuje opowieść o dawnych dziejach.
Bardzo nieprofesjonalne schronisko dla stworów poszukujących nowego właściciela. Oddam w dobre ręce zręcznego pisarza.
To czego będziecie się tu uczyć jest nieistotne. Te wszystkie muzy, cała magia. Jest jednak coś co musicie pamiętać: Życie ma się tylko jedno! Trzeba je przeżyć jak należy. To jest cała sztuka.
Sądziłam, że nie ma nic gorszego niż spędzenie miesiąca w jednym domu z moim upartym ojcem i nadopiekuńczym bratem. Myślałam też, że jestem zwykłą szesnastolatką i chyba nie mogłam bardziej się mylić.
W obliczu zagrożenia każda pomoc się liczy nawet jeśli miałaby pochodzić od brzydkiej starej wiedźmy, która ma nie pokolei w głowie i na półkach z miksturami. Jaki los tobie uwarzy w swym kociołku?
Odrzuceni. Zagubieni. Szaleni. Straceni zanim na dobre zaczęli żyć. Lecz to do nich należy magia. Śmierć to dopiero początek.
Gdzieś między gwiazdami dogasają zgliszcza dawnej potęgi. Ktoś jednak nie chce dać jej spokojnie odejść w zapomnienie. Zło rośnie w siłę. Aby je pokonać Winx będą musiały dokonać niemożliwego.
Karierę quizowicza można traktować bardzo poważnie, ale to nie znaczy, że nie można też czasem na nią spojrzeć z przymrużeniem oka. Takie właśnie rolę ma pełnić ten quiz. Życzę wam dużo uśmiechu.
Kilka skromych wierszy w tematyce dość ponurej dla oroby jak najbardziej optymistycznie mam nadzieję patrzącej w przyszłość. Miłośnicy poezji mknijcie tam gdzie was wzywa lilczy duch wolności.
Ludzie mówią o cieniu, który błąka się wśród nagrobków na czarnym rumaku i nigdy nie ukazuje twarzy, bestii, która błądzi bez celu i zabiera ze sobą niewinnych, LECZ LUDZIE MAJĄ W ZWYCZAJU SIĘ MYLIĆ.
trzy obrazki – miliony historii. Czy podejmiesz wyzwanie pisarskie i spróbujesz stworzyć niesamowitą opowieść. Zapraszamy do udziału w konkursie. Ubierz obraz w słowa i zachwyć nas swoją historią!
Z trzech umarłych jedna żyje. Z mroku w światło i z powrotem. Kędy wiedzie droga przeznaczeń o dwóch znajomych obliczach? Czy zdoła ocalić życie i miłość?
Była silna i mądra, zawsze wierna ojcu, jednak jego śmierć ujawniła jedną jej największą wadę. Była dziewczynką. Czy zdoła przetrwać wśród piratów? Poznaj jej historię. Po czyjej staniesz stronie?
Łączą je więzy krwi i coś znacznie więcej: oddanie, którego nie zniszczą ani czas i przestrzeń, uparcie oddzielające je od siebie, ani magia, która wyznaczyła im miejsce po dwóch stronach barykady.
Żelazo jest zimne i trwałe, nic go nie złamie. Nie każde ręce nagną i ogień go nie spali. Żelazo za nic ma sobie krew. Metal zawsze będzie tylko metalem. A człowiek, czy pozostanie człowiekiem?
Co jest właściwie z tą dziewczyną? – głowi się cały pałac – Ma siłę dziesięciu chłopa, brata się ze zwierzętami, nie wiadomo kiedy jest poważna, a kiedy żartuje. A może ona jedyna jest tu normalna.
Kiedy odwracają się od Ciebie najbliżsi, pomocy możesz oczekiwać jedynie od wroga. Kiedy w ojczyźnie grozi Ci ostrze sztyletu, utulą Cię ostrza lodu. Kiedy nie ma dokąd, to znak, że czas powrócić.
„W burzową noc w odległej wiosce na świat przyszło dziecię – zaczęła swą opowieść staruszka – Nie było podobne do ludzi z wioski, więc nadano mu imię Kasandra. To właśnie twoja historia…”
Pyladea