– Och, świetnie, czyli wciąż żyję, skoro wszyscy tu jesteście. Wymamrotał ironicznie, a ona wstała bez słowa, podeszła bliżej łóżka i delikatnie przytuliła zaskoczonego Malfoy’a.

Sapnęła i zerwała się z kanapy, sekundę później klęczała już przy kominku. Po tym denerwująco, drogim papierze, zostały jedynie denerwująco, drogie, spopielone strzępki.

– Nie idę. – jęknęła i przeszła przez dormitorium. – To nie ma sensu. Usiadła na łóżku i położyła się na nim z nogami wciąż na podłodze. Nie miała już najmniejszej ochoty na tą całą imprezę.

– Jad Bazyliszka, czy was już do reszty pogięło?! – ryknęła, a jedna dziewczyna przesunęła leniwie oczami po jej całej sylwetce. – Wszyscy umrzemy!

– To mamy umowę. – powiedziała z uśmiechem. – Trzeba tylko znaleźć gwaranta.

Chciał odwrócić jej uwagę i udało mu się to perfekcyjnie, bo poczuła się dla kogoś ważna.