Nasza miłość była czerwona Chwile były intensywne Świat i życie stały się szybsze Namiętność rozpaliła moje ciało Moją głowę zalał szkarłat Nasza miłość była czerwona Czerwień mnie pochłonęła
Tak jak obiecywałeś mi te wszystkie piękne rzeczy, wspomnienia i wieczność. Obiecaj mi przebaczenie.
Chwyciłam wysuszoną niezapominajkę w palce i zaznaczyłam nią stronę skończonego rozdziału, zamykając przy tym książkę.
,,Matko najdroższa, Matko jedyna, najukochańsza, najlepsza w świecie. Czy ty naprawdę nie widzisz, że zabijasz własne dziecię?”
„Och, tylko na nią spójrzcie, to ta idealna nastolatka, która płacze w nocy, gdy nikt nie widzi i nie słyszy.”
„Nie ocalałam dlatego, że byłam miła, jestem tu teraz, bo wyrzekłam się uczuć i jakiejkolwiek cząstki człowieczeństwa, którą miałam.”
W tych czasach ludzie mordują, by przeżyć. Bliźni przeciw bliźniemu, bo tylko najsilniejsi przetrwają. Tak właśnie wygląda rzeczywistość tych czasów.
Ludzie z wyższych sfer mają o wiele cięższe grzechy niż my. Ci wszyscy nastolatkowie posiadają ciemną stronę, skrywają mroczne sekrety. Każdy z nich sprzedał kiedyś swą duszę diabłu.
W tym świecie nie ma pomyłek, wszystko jest zaplanowane, te znamię jest potwierdzeniem, że jesteśmy dla siebie stworzeni. To przeznaczenie, przed nim nie uciekniesz, pogódź się z tym.
Miłość – „uczucie, typ relacji międzyludzkich.” A co, jeśli to uczucie połączy człowieka i robota? Czy w tej sytuacji wciąż możemy nazywać tą absurdalną relację „miłością”?
Atma