Nie chcę być już szeptem. Nie schowam już słów. Bo mój głos jest narzędziem, co rozcina kłamstwa na pół.
Nie chcę być już szeptem. Nie schowam już słów. Bo mój głos jest narzędziem, co rozcina kłamstwa na pół.
chowałam słowa w kieszeniach, bo mogłabym nimi przeszkadzać
Pieśń ta ukoi Twą duszę, nim w jej objęciach umrzesz, najpierw za nią do wody, a potem z duchami pójdziesz.
Mówisz, że jestem twym światłem, podczas gdy sam jesteś diabłem.
Przez brudne szyby spoglądam na świat, gdzie marzenia giną w szarości.
Wśród starych domów, w cieniu drzew szumiących, mieszkał Alvin, o oczkach się wciąż śmiejących.
Na drodze szumi wiatr, jak wolność w sercu.
Imię moje echem brzmi w wieczności, gdy piórem rozjaśniam wszelkie ciemności.
Wanilia – zapach białej ciszy, obraz zaklęty w mej kliszy.
Wolne duchy tańcują w nas, tak jakby nie istniał vanitas.
W Seattle znika poważana dziennikarka, wywołując panikę w mieście. Kto stoi za jej zniknięciem i jak łączy się ono nie tylko z brutalnym morderstwem, ale i przeszłością komisarz Violette Carters?{+18}
W słońca blasku tańczy cień, pośród owadów cichych brzmień (…).
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
