„— Constance, uciekaj! — usłyszałam za mną głos. Tak zrobiłam. Wilkołak podążył za mną.”

„Nadeszły mroczne czasy, więc przywykliśmy do ciemności, pomyślała. Ale jakim kosztem.”
„Jeszcze nigdy nie tęskniła tak za Hogwartem. Na myśl o powrocie mimowolnie się uśmiechała, a wszystkie miłe wspomnienia zaczynały przewijać się w jej głowie jak na filmie.”
Wszystkie wspomnienia, które tworzymy, nigdy się nie zmienią. Na zawsze pozostaniemy tacy, jacy jesteśmy. Pozwólmy miłości trwać w te złote dni.












