Imię moje echem brzmi w wieczności, gdy piórem rozjaśniam wszelkie ciemności.
Imię moje echem brzmi w wieczności, gdy piórem rozjaśniam wszelkie ciemności.
Ja — ze strzępków poezji artysta znikomy, w otchłań nietreściwą opadam bezdechu.
twórczości prawie-zabójcza, nadchodzę!
Urodziliśmy się w świetle księżyca. To on nad nami czuwa.
To zabawne, że zaczynamy interesować się drobnymi, nieistotnymi rzeczami dopiero wtedy, gdy „wszystko” stracimy, prawda?
Gdy to zaczynałam, nie umiałam nic prawie, A dziś wersy te piszę przy porannej kawie.
On jest tylko instrumentem, rysownik musi postarać się go opanować i wydobyć z niego odpowiednią barwę. To opowiada najważniejsze opowieści…
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
