Nawet jeśli wprowadzę tu nowych mieszkańców będą oni całkiem obcy nie zrozumieją mych wybawców i oprawców którzy bez śladu opuścili miasta tego mury
-Heavenly-
Podążam na dno z kamieniem przywiązanym do szyi
Trunkiem bezdennym jest, gorzkim niczym najczystszy spirytus. Lecz studnią życia jedyną – źródłem najczystszej wody, w której nie ma już kłamstwa ani tęsknoty.
Szczypta piasku Na Saharze myśli, że jest indywidualistką
„To nie pożądliwe wbijanie w siebie kłów, Egoistycznie nasycając własny swój głód”
They don’t understand that and they won’t understand.
Grzech mi zarzucano, Morderstwo własnej duszy, Z wściekłością obietnicę mi dano: Mnóstwo piekielnych katuszy.
„Za zhańbione me lice, przyjmował mój Pan bicze.”
Kochać i czcić Nic w zamian nie żądać
„Bo tyś cenniejszy od nieba, słońca wesołego, a gdy zajdzie taka potrzeba – nawet od świata całego.”
Dwudziestodwuletnią warszawiankę Inez dręczą demony przeszłości – a teraźniejszość również nie jest łaskawa. Zdesperowana kobieta jest w stanie zrobić wszystko.
„Dobij mnie Z nutą twej artystycznej wrażliwości Dotknij mnie Po raz ostatni z grzeczności”
„Swe wargi od nadmiaru słów puste Wydymajcie od czasu do czasu z tęsknotą.”
„Jakże płytka to droga Odrzucić miejsce w autobusie dla dusz obłąkanych…”
„Pragnie z płynącym odlecieć wiatrem, zostawiając życie skończonym żartem, dotknąć obiecanego kawałka nieba, gdzie się martwić nie potrzeba.”
Niech martwa twa dusza do mego serca zapuka
Ellen Hughes przemierza życie bez żadnego sensu. W końcu poznaje osoby, które dają jej do zrozumienia, że istnieją rzeczy, o których jej się nawet nie śniło. Kim jesteś, Ellen?
Załataj dziury w twoim sercu, kosztem mojego… Bóg podpowiada mi, że To było godne poświęcenia.
„Złączywszy się ze śmiercią w ekspresyjnym pocałunku, zastygnie na wieki, w sinym, toksycznym trunku, od świata świat tak daleki.”
„Wieszcze od świata odciętego, dążący ku nieskończoności, prekursorzy słowa złotego, tacy idealni, mając niedoskonałości.”
„W sercu pustynna susza, mimo słów wielu przeczących, wciąż nie brakuje cierpiących, ich rzekoma miłość to zagłusza.”
„Acta est fabula, z Ziemi znika natura, razem z nią ginie człowiek, samoistnie sponte sua.”
„Czymś, zatapiającym wszelkie twoje troski, majestatycznym zabójstwem goryczy, uwzględniającą udział boski, krynicą słodyczy?”
„Zamiast nicości powszechne jest umiłowanie, wszystko wydaje się wieczne, pozytywne uczucia zdają się konieczne, znika strach, niepokój i rozczarowanie.”
„Tam stanęła przed obliczem Boga: „Ojcze, ratuj kiedy trwoga.””
„Człowiek rozsądny i człowiek pocieszny nigdy się nie rozumieli, żyli w jednym środowisku – ale w sercu nie cierpieli.”
„Zniknęła cała hipokryzja, zło tego świata i zasnęły wszystkie troski. W nocnym świecie nie istnieje społeczeństwo przesiąknięte złowrogością. „
„Z nieba spadają pierwsze błyskawic promienie, zachwyt zastąpił strach, przerażenie, wśród ludzi panuje oszołomienie, uświadomili sobie, że błyskawice zwiąstują cierpienie.”
„Samotność staje się obecna – wszędzie ją znajduję, widoczna jest w tym świecie przepełnionym szarością, wszechobecną kruchą, z papieru zbudowaną miłością.”
„Ból serca, to taki ból, na który nie ma leku, kiedy jest za późno nie pomogą pastylki brane garściami, ani wiersze zdobione uczuciami, w obliczu dwudziestego pierwszego wieku.”
„Żywot staje się garstką beznadziejności, a człowiek staje się wypchaną kukłą, żyjącą na granicy bezużyteczności”
Kiedy siedemnastoletnia pisarka Fleur widzi koleżankę z klasy trzymającą pistolet przy głowie najbardziej niebezpiecznemu gangsterowi w mieście, wchodzi zupełnie przypadkiem w świat przestępczości
– To prawda – odrzekła madame Fontan. – Chodzą do kościoła, a potem się dźgają nożami przez całą drogę do domu i zabijają się nawzajem w każdą niedzielę. To nie są prawdziwi katolicy.” ~ E. Hemingway
-Heavenly-