„I chyba, jednak jeszcze nie zdążyliśmy zabić naszych wewnętrznych dzieci, gdyż boimy się jedynie własnych potworów w ciemnych zakamarkach zmatowanych animarum.”
– „To chyba już czas.” – pomyślała Aurora. –„i tak każdy się dowie. Więc dam ludziom do myślenia.” – dodała w myślach i wyszła z pokoju.
„To zaszło za daleko. Pisanie nie jest już tylko i wyłącznie moją pasją, pisanie jest moim tlenem, to ono trzyma mnie nadal przy życiu.”