Jeszcze przez chwilę czułam na sobie jego słaby oddech. Próbował walczyć… Dla mnie… Gdyby tylko dało się zmieścić na tych drzwiach we dwie osoby! Może wtedy… By przetrwał… Moja stracona miłość
Stało się, koniec naszej epoki nastąpił. Wspominam czas spędzony z przyjaciółmi i chłopakiem. Tęsknię. Najprawdopodobniej jestem jedyną żywą istotą na tej planecie. Nie pożyję zapewne jeszcze długo…
ZAPOMNIAŁAM OD KOGO MAM MINI! JAK JEST GDZIEŚ TEN CZŁEK, TO PROSZEM SIEM ZGŁOSIĆ W KOM CZY CUŚ X’D O_O
Zamarzając jednak można myśleć o czymś innym, niż tylko o bólu. Ja myślę o kobiecie, którą ratuję, która teraz leży nade mną, na drzwiach, kiedy umieram.
„Will nie mógł zapomnieć o Stelli, o wszystkich spędzonych z nią chwilach.”
„Zanim odejdziesz… Chciałabym Ci powiedzieć, że ja jednak naprawdę Ciebie kochałam…”
*czyli opinia mojej mamy na temat Titanicowych shipów i innych rzeczy związanych z tym fandomem*
*MINIATURKA Z TYM STATKIEM BYŁA… ALE NIESTETY SIEM NIE ZMIEŚCIŁA :/*
Czego uczy nas ten cały świat? Czy jesteśmy czegoś warci? A może pełnimy tylko funkcję, przeznaczoną do usunięcia?
Jakie jest życie po śmierci? Jakie jest życie w świecie, w którym wszyscy przeżywają cały czas od nowa ten sam dzień po śmierci, nie będąc tego świadomymi? Grupa przyjaciół ma się o tym dowiedzieć…
Co wydarzyło się po tragedii RMS Titanica? Co spotkało zrozpaczoną Rose? Oto zbiór listów Rose Dawson!
Emily wiedzie spokojnie życie. Jest rozpuszczoną nastolatką, której rodzina pozwala na dosłownie wszystko. Pewnego dnia, budzi się w 1912 roku… I trafia na niegdyś zwanego „statkiem marzeń” Titanica
Wszyscy się nim zachwycali… Statek marzeń… Nie sądzę… Raczej jedna, wielka katastrofa…
-Ale proszę… – powiedziała odchodząc w przeciwną stronę – Pamiętaj o mnie…
Historia lubi się powtarzać…
.dazai.