„Jak morze nie zna końca, tak i wspomnienia, Będą przychodzić, niezależnie od czasu…”
Toscik.
Każdy krok, każda ścieżka, była naszą drogą, A nasze serca biły jednym rytmem, w harmonii.
Czy ktoś mnie odnajdzie, poprowadzi drogą, Do mojego serca, gdzie prawda jest ukryta?
W różnorodności jest piękno ukryte, W odmienności tkwi sens, choć czasem bolesny.
Bo Ty odeszłaś, a ja wciąż tu tkwię.
Choć serce tęskni, choć czasem boli, Muszę pozwolić odejść temu, co było.
Toscik.