Smutny poeta zrozpaczony w zwyczajną kartkę wpatrzony daje sobie krwawić samemu, pozwalając uczuciu złemu z tuszem wchłaniać się w papier.
Modliszek
Samotność też nie jest doskonała, / Lecz może […] mniej będzie bolała…
Zurych, brylanty, wpływowi ludzie i on – inspektor policji z postępowaniem dyscyplinarnym na karku. To nie może się dobrze skończyć…
Morze monotonii było bezkresne…
Nocy pocałunki na skroniach nieba, księżyc odbiciem w kałuży się rozciera.
