Tak jak obiecywałeś mi te wszystkie piękne rzeczy, wspomnienia i wieczność. Obiecaj mi przebaczenie.

Chwyciłam wysuszoną niezapominajkę w palce i zaznaczyłam nią stronę skończonego rozdziału, zamykając przy tym książkę.
,,Matko najdroższa, Matko jedyna, najukochańsza, najlepsza w świecie. Czy ty naprawdę nie widzisz, że zabijasz własne dziecię?”
„Nie ocalałam dlatego, że byłam miła, jestem tu teraz, bo wyrzekłam się uczuć i jakiejkolwiek cząstki człowieczeństwa, którą miałam.”










Atma