trochę kłamiemy, bo boimy się stanąć twarzą w twarz z prawdą. mogłabym rozwodzić się nad pięknem tej pracy naprawdę długo, ale jeszcze dłużej zajęłoby mi zebranie myśli. właśnie tak to jest po przeczytaniu Twojego tekstu – nie da się o nim zapomnieć, a na pewno nie od razu. krąży po głowie prosząc się o wymówienie na głos, o porównanie do codzienności, o chwilę spędzoną w samotności ze swoim własnym obliczem.
Napawać się Twoimi słowami to uczta dla duszy! ♥ Te, jak to pięknie ujęłaś, wodospady myśli, ogromnie przypadły mi do gustu ^_^ ♥
W moich oczach wyobraźni Twoje słowa przekazują to, iż tak naprawdę łatwiej jest nam się poddać, udawać, że nie da się już nic zrobić, niż działać i wkładając w to serce i wysiłek zmienić siebie i otaczający świat na lepsze. To z jednej strony łatwiejsze, bo można ponarzekać, trochę się użalić, ale nic więcej, zaś z drugiej pewnie boimy się, że znów nas spotka klęska i wrócimy do punktu wyjścia lub spadniemy głębiej w nasze czeluście rozpaczy. Jednak sądzę, że warto próbować odmienić nasz los – odkopać nasz optymizm, odzyskać nasze skrzydła, przestać dobijać się wizją marności teraźniejszości. Bo próbując już jesteśmy wygrani, a nie podejmując działań utwierdzamy się tylko w słabości, nasiąkając gorzkością wszystkich negatywnych emocji i sytuacji. Pachniemy wewnętrzną beznadziejnością, choć w sercu nadal kwitną róże.
Cztery ostatnie wersy naprawdę mnie ujęły – tak jak cała praca, jednak one w mojej wizji grają główną rolę. Tytuł, jak i miniaturka to także coś pięknego. Świetne!
Trochę kłamiemy, że ten świat jest tak okrutny, ale jednocześnie w głębi duszy jesteśmy dziećmi, które chciałyby wierzyć, że wszystko jest miłe i dobre, a ta szarość dookoła nas to tylko iluzja. Jednocześnie kłamiemy, że nie mamy w sobie wewnętrznych dzieci, udając dorosłych i samodzielnych, a w rzeczywistości jesteśmy bardziej zagubieni, niż byśmy się spodziewali.
bez-nadzieja
chętnie bym się rozpisała, ale mam tyle sprzecznych myśli po przeczytaniu tego tekstu, że nie wiem od czego zacząć
na pewno szybko o tym nie zapomnę
EverlastingPoet
• AUTOR@bez-nadzieja to tak cudowne słowa, bardzo mi miło!🌺
.compelling.
trochę kłamiemy, bo boimy się stanąć twarzą w twarz z prawdą. mogłabym rozwodzić się nad pięknem tej pracy naprawdę długo, ale jeszcze dłużej zajęłoby mi zebranie myśli. właśnie tak to jest po przeczytaniu Twojego tekstu – nie da się o nim zapomnieć, a na pewno nie od razu. krąży po głowie prosząc się o wymówienie na głos, o porównanie do codzienności, o chwilę spędzoną w samotności ze swoim własnym obliczem.
EverlastingPoet
• AUTOR@.compelling. jakaż piękna interpretacja. Dziękuję z całego serca <3
olek.twoj.stary
Jakie piękne 🌻 Nie jestem nawet w stanie ułożyć słów, które odpowiednio oddawałyby mój zachwyt
EverlastingPoet
• AUTOR@habibi. Dziękuję ślicznie🌺
WeraHatake
Napawać się Twoimi słowami to uczta dla duszy! ♥ Te, jak to pięknie ujęłaś, wodospady myśli, ogromnie przypadły mi do gustu ^_^ ♥
W moich oczach wyobraźni Twoje słowa przekazują to, iż tak naprawdę łatwiej jest nam się poddać, udawać, że nie da się już nic zrobić, niż działać i wkładając w to serce i wysiłek zmienić siebie i otaczający świat na lepsze. To z jednej strony łatwiejsze, bo można ponarzekać, trochę się użalić, ale nic więcej, zaś z drugiej pewnie boimy się, że znów nas spotka klęska i wrócimy do punktu wyjścia lub spadniemy głębiej w nasze czeluście rozpaczy. Jednak sądzę, że warto próbować odmienić nasz los – odkopać nasz optymizm, odzyskać nasze skrzydła, przestać dobijać się wizją marności teraźniejszości. Bo próbując już jesteśmy wygrani, a nie podejmując działań utwierdzamy się tylko w słabości, nasiąkając gorzkością wszystkich negatywnych emocji i sytuacji. Pachniemy wewnętrzną beznadziejnością, choć w sercu nadal kwitną róże.
EverlastingPoet
• AUTOR@WeraHatake dziękuję <3 Matko, jaka piękna interpretacja! Jestem zachwycona🌸
WeraHatake
@EverlastingPoet Nie ma za co ♥ Cieszę się, że Ci się podoba! ^_^
nieidealnypoeta
Cztery ostatnie wersy naprawdę mnie ujęły – tak jak cała praca, jednak one w mojej wizji grają główną rolę. Tytuł, jak i miniaturka to także coś pięknego. Świetne!
EverlastingPoet
• AUTOR@nieidealnypoeta dziękuję Ci najpiękniej, jak umiem⚘
V...n
Trochę kłamiemy, że ten świat jest tak okrutny, ale jednocześnie w głębi duszy jesteśmy dziećmi, które chciałyby wierzyć, że wszystko jest miłe i dobre, a ta szarość dookoła nas to tylko iluzja. Jednocześnie kłamiemy, że nie mamy w sobie wewnętrznych dzieci, udając dorosłych i samodzielnych, a w rzeczywistości jesteśmy bardziej zagubieni, niż byśmy się spodziewali.
Piękna praca ♥️
EverlastingPoet
• AUTOR@vonEverec piękna interpretacja🌻
A....
To jest piękne🦋
I te arcydzieło powinno być między tymi ,,głównymi” pracami (ale niech żyje w tej serii).
Każdy wers słychać, czuć wonnie i przenośnie
EverlastingPoet
• AUTOR@.Astral dziękuję, takie słowa uskrzydlają🦋