Akt I Jak trudno jest się oswoić z własną śmiercią?
powracam myślami do dni w których byłeś przy mnie
Klęczałam na szkle wraz ze łzami, które spływały po moich gorących policzkach. Wiedziałam, że to tylko obłuda, ale chciałam wierzyć, że jest rzeczywistością.
Pamiętam, jak się nienawidziliśmy. Ja Ciebie, Ty mnie.
nocektorychniepamietamy