Noc pachniała wodą, mchami i mlekiem. Morsik, drobna srebrzysta kotka, tuliła się do brzucha matki. Serce biło jej spokojnie — tak spokojnie, jak tylko mogło w bezpiecznym legowisku karmicielek, gdzie
Klan_Wiatru
Otworzyłam oczy i zaczęłam niuchać. Moje ciało było jeszcze mniejsze, a nade mną pochylała się szara kocica, prawdopodobnie moja matka.
To opowiadanie było niechciane, więc mam nadzieję że tu ktoś je doceni.
Nade mną pochylał się kruczoczarny wojownik, ten, który przed sekundą zatopił kły w moim karku. Patrzył, jak z karmicielki uchodzi życie, którego mnie pozbawił.
Klan_Wiatru