Piszę, żeby się rozpisać niczym zaschłe pióro. Historia niedługa, trochę o niczym, ale za to na faktach ;)
– Jesteś jednym z nas – odezwała się cicho dziewczynka, gładząc jego zimny policzek. – To dzielnica szarości i gwiazd. Stąd nie ma powrotu.
„Drodzy przyjaciele, którzy nie chcecie zrozumieć!”, czyli pierwszy List Otwarty do ludzkości.
Prozaiczna_Fantastyczka