Napisałam coś. Poniekąd kontynuacja poprzedniego opowiadania, ale bardzo luźna. Znów inspirowane piosenką. Jutro będzie, bo jeszcze muszę jakąś miniaturkę skleić.
[A to jedna z grafik, także mały spojler do klimatu]

Przychodzę z recenzję Beetlejuice x2, po obejrzeniu w kinie w sumie też x2. Albo bardziej moją luźną opinię.
Dalczego zrobiliście z Ortegi jakąś podróbkę Wednesday zamiast wysilić się na coś nowego? Przyznam, że początkowo postać Astrid koszmarnie mnie irytowała takim byciem "inną od wszystkich", ale w końcu się ogarnęła. Jeremy był potwornie stereotypowy, liczyłam, że aż tak z tym przesadzą, że aż to będzie dobre, ale nie było. Do pozostałych bohaterów uwag brak.
Na filmwebie oceniłam 8/10. Mam wrażenie, że większość recenzji przechyla się w stronę neutralno-negatywną, ale mi się podobało. Kocham ten Burtonowski klimat, momentami tak kiczowaty i dziwny, że aż dobry. Może ta cała historia jest odrobinkę na siłę, przez co cały film z pewnością można podsumować "przerost formy nad treścią", ale to wszystko pomimo kilku wad działa. Fabularnie nie jakiś super nowatorski czy oryginalny, a jako całokształt dość specyficzny, ale ja taką specyficzność lubię. Wizualnie wspaniały. Muzyka też super dopasowana. Mnóstwo nawiązań do pierwszego filmu. Generalnie sporo się dzieje pod wszystkimi względami i nudzić się trudno. Obejrzałam dwa razy w nieco ponad tydzień i przy drugim wciąż byłam względnie zaangażowana.
Czy warto? Jeśli lubicie filmy Burtona, takie dziwne, spooky klimaty czy przeryswoanie pod wieloma względami to bardzo polecam. Jeśli niespecjalnie to lepiej sobie odpuścić. [Koleżanka, która w nigdy nie oglądała Burtona skwitowała "chvjowy", a ludziom, z którymi oglądałam, siedzącym w tych klimatach się podobało]