A może po prostu trzeba sięgnąć dna, żeby mieć od czego się odbić?
Ten rok był, powiem, że dziwny, żeby nie używać niecenzuralnych słów. Z pewnością mogłabym powiedzieć, że to był najgorszy rok w moim życiu, ale też mogłabym nazwać 2024 najlepszym, nie umiem zdecydować.
Ten rok w mojej świadomości egzystuje jako dwa etapy, do końca wakacji, który był do d***, i od września do teraz, który był fajny.
Moje osiągnęcia tego roku (mniej lub bardziej godne pochwały):
– ogarnęłam względnie swoją fobię społeczną, czasami nadal się odpala, ale już aż tak nie przeszkadza
– zrealizowałam prawie całe bucket list, które sobie zapisałam zaszłej zimy, nawet nie wierząć, że kiedyś uda mi się w ogóle to zrobić, a większość zrobiłam i to w tym roku
– pozbyłam się mojego idiotycznego lęku pisania z ludźmi, który od paru ładnych lat utrudniał mi życie
– pojechałam z przyjaciółką na koncert Myslovitz
– tak jakby rozleciała mi się moja grupa znajomych, a osoba, ktorą uważałam za przyjaciółkę poszła sobie w cholerę
– wreszcie chyba mam dwie prawdziwe przyjaciółki, z pewnością ludzie, którzy znają Józefa, niby podobno trójki nie działają, ale jednak tu wyszło i mamy Stowarzyszenie Czarnych Płaszczy
– złamano mi serce, po czym się okazało, że to fałszywy alarm, gość jest okej, finalnie wyszło na to, że wyszło, a żeby było zabawniej dodam, że poznaliśmy się w szpitalu
– chyba ja złamałam komuś serce
– byłam na randce na cmentarzu
– własnoręcznie zrobiłam sobie upper lobe
– polubiłam kawę, a zawsze wyjątkowo nie znosiłam tego napoju
– wyprodukowałam mnóstwo szydelkowych rzeczy
– zrobiłam i porozdawałam ludziom masę bransoletek.
– zaczęłam pisać dziennik
– stworzyłam fana The Smiths, a potem jeszcze przekonał się do Billie Eilish i Morgana Morrisona
– namówiłam przyjaciółkę do przeczytania Tajemnej Historii
– moja autocenzura wysiadła
– sporo nauczyłam się na błędach, niestey swoich, bo wnioski z cudzych do mnie wystarczająco nie docierały
– ogarnęłam parę lęków, że względnie mi nie przeszkadzają
– poznałam tu D, która jest super osobą i bardzo miło się pisze
– zaczęłam częściej ryzykować
– jakiś milion razy miałam załamanie nerwowe przez szkołę
– osiągnęłam jakiś osobisty rekord paranoi i overthinkowania
Podsumowując, bywało dziwnie, bywało ciężko, działo się dużo, powtórzyć bym tego nie chciała, ale było warto to przeżyć.

Zebrało mi się ostatnio na malowanie, także chwalę się efektem. Wykonanie może nie jakieś wybitne, ale w motywie Koraliny, więc od razy +100. W tle przepiekny artystyczy nieład, pozostałości po malowaniu. I nie polecam farb z action, do kutu krycie mają.