SIEEEEEEEEEEMA HETAŚKI W TEN CUDOWNY NIESŁYCHANIE DZIEŃ :DDDDD
Opowiadajcie, jak u Was z budą, czy opętały nauczycieli siły nieczyste, że sprawdzianów tyle dukają, cóż się dzieje, cóż za plotki i pierdoły, ja mam do nawijania i babulenia milion pięćset sto dziewięćset rzeczy do opowiedzenia na raz, więęęc…
Równo dwa tygodnie wstecz, w niejaki poniedziałek dwudziestego (urodziny psa Barego)… Rany boskie, co myśmy robili wtedy?? ;-;
NIE PAMIĘTAM, SKLEROZIX MULTIPLEX MNIE DOPADŁ DO RESZTY TTWTT
Wiem, że na pierdyliard procent we wtorek, dwudziestego pierwszego dostałam piątkę z chemii, szóstkę z historii (bo Księżniczka chyba na serio ma narzeczoną, plotki łażą, łażą, byli świadkowie, to chłop łaził cały dzień jak po chmurkach i szóstkami rzucał na prawo i lewo) i zaaplikowałam sobie wieczorem maseczkę ą ę na dziób, jakąś nawilżającą, kupioną przez ciocię w Kolbergu
Maseczka niby była do ładu i składu, ale jak z tej tutki wyjęłam to RZEKOME płócienko, to to mi się wnet w dłoniach wygduliło, zgziło i podarło (a dotykałam to z lekkością motyla, nie jak dziad grabiami pole), jak sobie to na twarz położyłam, to mnie szczypać zaczęło, że mało na zawał nie zeszłam, z czego całe efekty warte poświęcenia (powtarzam, warte poświęcenia, ja latałam po chałupie z wachlarzem, spanikowana i chichrając się na całego, Bóg wie, czy to aby na pewno było dobrze zaklibrowane na dziób, ale przeżyłam) wcięło, była Fatima i ni ma, efektów większych brak ;—;
Dwudziesty drugi września był dniem nieszczęśliwym, otóż wszystko było pięknie, świetnie, aż nagle, krokiem ZDECYDOWANIE chamskim przylazła baba od geografii, wrąbała niezapowiedzianą karkówkę, wielce zdenerwowana (niesłychanie kulturalna logika – czwarta klasa ją zdenerwowała jak piernik, o Boże, trzeba się wyżyć koniecznie na innych, Bogu ducha winnych klasach!), myśmy nic nic robili, ta się do nas odnosiła tak chamsko, jak się nigdy nikt do nas nie odnosił, ja siedziałam w BARDZO fortunnym miejscu, przy siedmioosobowym stoliku, a że miałam pod ręką podręcznik (umiejąc mistrzowsko ściągać), to ściągałam ile wejdzie, wcale tragicznie nie poszło (tak czy siak by mnie nikt nie wydał, bo nie miał kto, jak ja zawsze obłędnie miła, podpowiem, pomogę, do chłopaków świecę uśmiechem hollywoodzkim, ortografię poprawię, doradzę i pocieszę, jak ja nie jestem do innych ostatnią bambaryłą, to oni do mnie też ni), Cygan spisywała ode mnie z prawej, Kamila z lewej, Emila od Kamili, od Cygana Wiktoria, Michalina siedziała tam ze łzami w oczach (i narobiła wredocie wyrzutów sumienia, Bogu chwała za to), i prawda taka, że już ,,Dzień dobry" nikt babiszonowi nie mówi, nikt się nie kłania, do klasowego przywitania staję tyłem, patrząc w okno i podziwiając wieżę kościelną, jak ksiądz sunie ulicą i jak ptoszki fruwają, ale że mi trudno zmącić ubaw z jakiejkolwiek durnej sytuacji, to narysowałam w zeszycie (już bez podpisu, wszystko czarnym, żałobnym pisadełkiem, bez jakichkolwiek kolorów, geografia to czas tej baby, nie mój, zniechęcono mnie do tego przedmiotu i za Scarlett nigdy nie będę do niego podchodzić z powagą) pewien niesłychanie piękny rysunek, jeszcze na tamtej lekcji, Cygan dorysowała oczka i uśmiech, to zaczęłyśmy tam ze śmiechu podskakiwać, więc, wniosek: baba od geografii to wredota ligi najwyższej, nigdy nie jest tak źle, co by nie mogło być gorzej, a ściąga zawsze dobra :D
W piątek, dwudziestego czwartego, na polskim żeśmy się uśmiali jak nigdy, otóż kobiecina od polaka klepała tam pod nosem coś, ale co by się zająć porządnie, to siedziałam z Helą, Cyganem i Filipem przy stoliku, na początku zaczęliśmy klecić ody i wiersze, ale że nam szło fenomenalnie, to przeszliśmy do rysowania jako ludzie renesansu
Ta kobiecina nam nie przeszkadzała ani trochę, uwagi nie zwróciła, ani my jej rejwachu nie robiliśmy, raz zapytała, cóż Filip knoci na kartce, a jak Filipek klasie pokazał, co nasmarował, to pół lekcji wszyscy ze śmiechu nie mogli (XDDDDDDDDDDD)
Filip uzdolniony artystycznie, że łeb boli, rysował z Martyną vel Cyganem krzywe mordy, jakieś murzyny, nie murzyny, karykatury osób z klasy, ja, żeby się nie śmiać, to siedziałam cicho, ale jak się pochyliłam nad zeszytem, to wydałam z siebie bliżej niezidentyfikowane chrumkania (klasa w śmiech, ja też), Cygan pocięła pięć kartek A4 na mniejsze kawałki i smarowali te krzywe pyski, ja liczyłam wiersze (fragment najlepszego – ,,Głowa, witki, las i pięty, rejs laczkiem rozpoczęty"), wyszło około kilkunastu, a śmiechu nigdy za dużo, rechotałam się dwie godziny z resztą, nie mogąc z tych jakże wspaniałych szkiców (XDDDDDDDDDDDDDD)
W sobotę, dwudziestego piątego wzięłam się za rychtowanie kartki dla brata na urodziny, żem dostała zadanie, żeby wypisać kartkę dla Frankensztajna, to żeby dołączyć jako bajer i pierdółka do kartki coś, to usmarowałam dziób szminką, musiałam pocałować kartkę osiem razy, żeby zrobić odbitkę ust, a oficjalnie to piernik nie robota, bo żadne z ośmiu prób koniec końców się nie przydało ;—; (a, i piernik nie robota ze złotymi, pięknymi balonami okazyjnymi, rano spałam, śniłam o świętym Witoldzie zasuwającym na sankach, aż naraz huk niebagatelny, zerwałam się, patrzę, czy wojna, czy wszyscy żyją, a to tata się z takim właśnie balonem tacholił, pierdykło i flak ;-;)
W niedzielę, dwudziestego szóstego, były właśnie te cudne urodziny brata, zakręciłam sobie loki, zacyganiłam mamie tą szminkę (a szminka cudna), wystąpiłam w różowej, ślicznej kiecce, przyczłapała ciocia, pięćdziesiąta wigilia w roku, otóż najpierw była kawa, że nie wiedziałam, jaki tort wziąć najpierw (torty dwa + sernik autorstwa mamy i jabłecznik), jak przyszło do obiadu, to to nazwać wigilią można jak najbardziej, stół zastawiony wszystkim (rozciągnięty stół, musiała mama przystawić ten nasz stoliczek, bo się karafki, imbryki, półmiski i niektóre talerzyki nie mieściły), pełno wszystkiego, najładniejsze zdjęcie miałam przypadkowe, jak składałam bratu życzenia (nie ruszone, co było na trzęsące się ręce cioci cudem), te, na które pozowałam, wyszłam jak sto nieszczęść, brat dostał przepiękne szachy, tory do małych drynd i książki, urodziny cud miód, nic dodać, nic ująć, cudeńko, cudeńko i cudeńko
Dwudziestego siódmego, w poniedziałek niejaki na wf kazali nam tłuc hokeja, zamontowali nową podłogę na hali gimnastycznej, dali kubraczki, podzielili w drużyny, z czego na jeden kubraczek się uparłam rozmiarowo, że będzie mi idealny i był idealny, malutka, chudziutka, drobniutka Basieńka dostała kubrak jak po starszym bracie, halka nocna, co jej do pół łydki sięgała (XDDDDDDDDDDD), Misiowej vel Patrycji wcisnęli za to kubraczek na Basieńkę, a że Misiowa ulana, miała na sobie gruby, pofałdowany frak + ten nieszczęsny, przymały kubraczek, więc jak ją chłopaki zobaczyli, tak pół dnia nie babulili o niczym innym, jak o wspaniałym kubraczku Misiowej (,,Misiowa z klasy czwartej ce tretete awansowała na sumo", i jak sumo wyglądała), więc Basieńka miała szlafrok po karczmarce Gertrudzie od Boryny, a Misiowa została sumo :D
Dwudziestego ósmego, wtorek, prawie tydzień temu nastała atrakcja niesłychana, otóż Księżniczka zabrał nas sprzątać pomnik poświęcony ofiarom wojny
Kazali wziąć fraki (Cygan zapomniała, to jej rękawiczki dałam), dali przy wyjściu chłopakom grabie i badyle inne, Kacper, waligóra dostał grabie, to wnet chłopaków pozabijał, kanykenberg Mona Lisa dostał w spadku po dziadku lolę większą od niego, tej badyl średnicy jego witki raptem, człapaliśmy przy jezdni, na początku Księżniczka wcisnął mnie i Cygana na pilnowanie do tyłu, ale że tam szły same niedajmuty i nietoty niemoty, to żeśmy poszły do przodu, przed chłopaków
Jak żeśmy domaszerowali, to taki jeden i Mona Lisa dorwali miotły i tylko oni zmiatali, reszta patrzyła, aż nasz genialny mój kuzyn aka Bartosz herbu Zielona Pietruszka poleciał w głąb lasu, ściągnął resztę, poczłapali wszyscy oprócz mnie, która stała i pilnowała znicza, Szymona i tego drugiego, co tam zmiatali liście
Mona Lisa zaczął sobie jajca robić, to skakał z miotłą i tym drugim Krakowiaka, ja biłam brawo, pacząc, czy aby na pewno wszystko gra (jako jedyna z niewielu byłam zaangażowana w robotę faktycznie, a ubrana byłam w płaszczyk ala lata trzydzieste, lakierki, rajstopy, miniówkę i tą moją fryzurę retro, najwięcej jeszcze robiąc), aż mnie Księżniczka wysłał po klasę, żeby zobaczyć, gdzie polazła reszta
Człapałam między tymi kniejami, mało sobie fuzekli nie podarłam, lazłam w tych trawach po pas, po czym dotarłam na skarpę, od której ciągnęły się pofałdowane, kolosalne tereny, polany jak z filmu o kosmitach, patrzę, i nie dowierzam
Reszta skacze w kniejach, zadowoleni jak piernik, Cygan łaziła, że tylko jej sweter z daleka widziałam, chłopaki z Helą grzmocili badylami po drzewach, Szymon Idiota się gonił jeden z drugim (ale przynajmniej pierdołę było widać, miał nienormalnie lazurowy frak, to go widziałam pośród tych drzew), po czym wyszło, że stałam na tej skarpie, zlazłam z niej, dziób prułam, że klasa ma natychmiast wracać (XDDDDDDDDD), wyglądałam w tych krzokach i błocie na glebie w płaszczyku i lakierach jak drzwi w lesie, ostatecznie zwróciłam, przejęłam po Szymonie miotłę, uwinęłam się szybko, zamiotłam porządnie, jak przyczłapali z tej pustyni i puszczy, to się dziwili, że ja na klęczkach, ładnie ubrana, poczochrana robiłam porządek przy pomniku jako jedna z niewielu (ubrana najgorzej i najmniej adekwatnie do akcji, a zrobiłam pierdyliard razy więcej niż tamci ;-;), przyszło do zdjęcia, to sprintem sobie zrobiłam fryzurę i cyk, byłam jak gwiazda hollywoodzka, fotografia niesłychanie piękna XDDDDDDDDDDDDD
Dwudziestego dziewiątego był jakże cudowny sprawdzian z biologii, na którym poszło fest git, tylko pokaszaniłam powtórkę z zeszłych klas o oparzeniach, trzydziestego stała się pewna sytuacja, tak idiotyczna i tak durna, że nawet się o tym nie chce gadać, w skrócie: zostałam u baby w kocu zlokalizowana do pedagoga, fest miłej kobitki, uszłam za osobę poszkodowaną (gdyby nie ingerencja dziewoj ode mnie, Cygana, Kamili i Michaliny, to bym przemilczała cały dzień trzęsąc się ze strachu ze łzami w oczach po tej sytuacji, Bogu mogę dziękować za nie), osoba oskarżona wszystkiego się wielce zdziwiona wyparła (XDDDDDDDDDDDDDDD), sprawę wysłano do wychowawców, po czym nagle, od tamtego momentu, niczym ręką ujął osoba oskarżona dała mi KOMPLETNY spokój, nagle trzyma się z dala ode mnie (alleluja, po takim czasie spokój święty), więc gituva lietuva
Pierwszego, vel piątek na fizyce był sprawdzian, a że ja siedzę z Cyganem, to żeśmy sobie obiecały, że będziemy sobie w razie gdyby pomagać, więc sprawdzian był jak żywy, siedziałyśmy w pierwszej ławce, centralnie vis a vis tej kobieciny, kobiecinka przeglądała jakieś papiery, ściągali wszyscy, przy czym Cygan obliczyła mi niutony jak gdyby nigdy nic, brawurowo zamieniłyśmy się sprawdzianami (w pierwszej ławce, na oczach tej kobitki), po czym znowu je odmieniłyśmy, jeden drugiemu podpowiadał, z czego na koniec wyszło, że kobitka pozwoliła nam ściągać, wiedząc, że nikt święty nie jesteś XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
Drugiego, w sobotę, była latanina, jakoś ten weekend niefortunny, trzeciego aka wczoraj brat coś zaniemógł, a dzisiaj opowiem w skrócie, czyli: patrzyłam, jakże słoneczko pięknie wschodzi, na religii robiłam rekonesans w kwestii chłopaków z klasy (czytaj. Robienie sobie jajc z wszystkiego naokoło, w moim przypadku zachwyty nad Mona Lisą i Szymonem Idiotą, w przypadku Cygana – zachwyty nad Tomaszem żabką), zzyskałam miano drugiej Marilyn Monroe, tuptałam w mojej kochanej, skórzanej kiecce miniówce, w lokach Ludwika XIV i w glanach, to na mnie się wszyscy lampili na holu jak sroka w malowany bęben, byłam zwolniona z muzyki z powodu ciężkiej umiejętności opanowania gry na fujarze (skomplikowana sprawa), jutro tarabanią się na wycieczkę, ja też, zakupiłam sobie nowe, śliczne portusie, wzięłam się za Blask (niedługo wejdzie, obiecuję TwT), dyrektors miał apel do naszego rocznika na auli, co się pół klasy spóźniło, bo miało informatykę z bułą mamułą, takiego Piotrka wyniosła anglistka pod pachy, bo mu było słabo (dyrektor ma WYBITNY talent babulenia tak długo i monotonnie, że ludzie mdleją po kolei, na auli gorąco, ciurkiem mi pot spływał po czole, nogi tylko zmieniałam, opierając się na jednej i drugiej, plotłam Cyganowi warkocz, która plotła warkocz Kamili, która plotła włosy Michalinie, upał niemiłosierny i babulenie godzinne), Tomek zgłosił uwagę apropo muzyki na holach, to wszyscy ryknęli śmiechem, bo Tomasz się rechotał niczym hiena (XDDDDDDDDD), rychtuję się do wycieczki, i tak to świat płynie
Kto dotrwał, meldować, nagrody specjalne, kto nie, temu znicz postawić, a kto się nie podjął, to nie podjął, to niech gada, co u Niego XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
Paaaa moje Hetaśki ❤️

CZEŚĆ HETAŚKI :D
Witam po raz kolejny po kilkunastodniowej przerwie między wpisami, jakże Wasze żyćka po rozpoczęciu budy?
Ja mam do gadania fest (z czego połowę informacji jeszcze posieję za góry, za lasy, drugą połowę zapomnę nie daj Boże), więęęc…
Dwudziestego drugiego sierpnia (niejaka niedziela) nadszedł dzień cudny, otóż przylazły moje obchody imienin aka druga Wigilia jeśli chodzi o konsumpcję potraw
Przyczłapała krokiem bojowym defiladowym ciocia z babcią, z ciocią składającą życzenia deliberowałam nad nimi sto lat, od babci dostałam ładne cwietki i pieniądze, od cioci bieliznę + cudowny tomachołek ala Niechcicowa + cudne, ażurowe rękawiczki + wachlarz jak od Emilki, więc był komplet *^*
Siedzieliśmy pół dnia przy stole, jedzenia naszykowaliśmy tradycyjnie o dużo za dużo, naklichcone pełno wszystkiego, imieniny cudne, cud miód :D
W poniedziałek, dwudziestego trzeciego, składali mi życzenia oficjalne i dostałam pierścionek, też cudny, wszystko cudeńko
We wtorek, dwudziestego czwartego… Rany boskie… Co myśmy robili dwudziestego czwartego?? ;—;
ZNOWU NIE PAMIĘTAM, ZAPOMNIAŁAM TTTWTTT
W środę, niejaki dwudziesty piąty sierpnia, z ciocią i mamą żeśmy ustaliły, że tego dnia dukniemy całą wyprawą na cmentarz do rodziny
Żeśmy wzięli rano fraki, spakowali tobołki, ja zacyganiłam swoją Niechcicową parasolkę i rękawiczki, sprawdziliśmy, czy chomik jest w klatce, czy obok (jakby był obok klatki, to by się mapet zajarał z radości), czy wszystkie cyngwajsle i rupiecie odłączone od prądu, czy wszystkie pierdoły zrobione, czy okna zamknięte, i w drogę
JEEEEEEEDZIEMYYYYYY :D
Zajechalim przez jakieś wiejskie drogi, wertepy, kocie łby (to żeśmy mało tam wstrząsu glacy niepodostawali) i pola do miejscowości, gdzie mieścił się niegdyś pewien pałac pewnych ludzi, w którym pracowała prababcia od strony takiego dziadka Robina, oraz gdzie leżała część rodziny
Poczłapalim czołgiem bojowym do bramy, mi wnet wiatr ten tomachołek urwał (typowo wiejskie tereny, a niesłychanie mądra Mariola karowała się tam z parasolką i w rękawiczkach), zawiewało chłodem, pogoda szalona, człapaliśmy przez jakieś średniowieczne glamuzy i kostki, szukając grobu prababci i pradziadka (z czego kojarzyłam jedynie akcję, że prababcia była ciut starsza ode mnie jak wychodziła za mąż, konkretnie miała lat piętnaście czy tam szesnaście), aż żeśmy znaleźli
Stoi grób jak żywy (a bardziej leży trupem, znicze stare, taka jedna krewna, Wrona, chyba umarła kobiecina), trochę stary, ukwakrany od piachu przez te wszystkie lata, więc mama dorwała chusteczkę i starała się wyszorować to, co się dało
Ja lotałam od prawej do lewej, szukając jakiegoś wężydełka albo kranu, jakiekolwiek wody, aż znalazłam niesłychanie ładną, secesyjną pompę z wajchą i wihajstrem
Chciałam polać szmatkę, ale zamiast wody, to powietrze samo, nic, pompa ni działa
Zgziło się coś D:
Kran był nieabla, więc widziałam gdzieś za innymi grobami jakąś inną studnię (co to studnią nie była), ale że już nie chciałam latać i tam jeszcze wylecieć, to zostało tak, jak zostało
Mieliśmy porządne wkłady do zniczy, ale one też coś nie ten tego, więc trzeba było tarabanić się dryndą do sklepu po porządny znicz, ustawiliśmy wiązanki z cwietów, zapaliliśmy ogień, pomodliliśmy, na wszelki wypadek zrobiliśmy zdjęcie całego grobu, żeby na przyszłość wiedzieć, gdzie się znajduje, aż poszliśmy do kolejnego pomnika (niejakiej Apolonii, co to słyszałam na uszy me piękne po raz pierwszy, że mieliśmy Apolonię w rodzinie), co został postawiony już w latach pięćdziesiątych, więc… Było z nim jak było TwT
Daliśmy na grób tej Polusi znicz, staraliśmy się do ładu i składu wydukać wszelkie krzoki 8 chwasty, co to nieproszone rosły, pomodlim, po czym wlekliśmy się trawnikiem do bramy, co to była zamknięta, ale miała idealną do przelezienia szczelinę, więc przeszła mama
Przeszedł brat
Przeczłapałam ja, a że wymiary mam dobre, to się jak najbardziej pomieściłam
Ciocia ciut się zablokowała, ale też przeszła XDDDDD
Poszliśmy przez ten płot do dryndy, a że ja się uparłam, żeby wstąpić do Ostromecka i pałacu (chociażby z ciekawości), to w pierniki ciesząc się pojechaliśmy przed pałac na parking (e tam, wycieczki spontaniczne zawsze git XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD)
Wylazłam porządnie, wzięłam na łapki rękawiczki, ten parasol, co to go tachałam po cmentarzu (piernik z tym, że nie było słońca, a to parasolka przeciwsłoneczna, zawsze wygląda ładnie), przechodzimy przez bramę, a taaaam….
STARODAWNA MUZYCZKA :O
Ciocia usłyszała jakąś muzykę bliżej niezidentyfikowaną, na początku żeśmy myśleli, że ciocia ma jakieś wizje niepojęte, ale faktycznie, coś grało
Mama wzięła aparatofunkiel, chodziliśmy, robiliśmy fotki, oddałam tomachołek na moment cioci, bo portki poprawiałam, ludzie, co szli obok, się nadziwić nie mogli, jaki ten parasol piękny niesłychanie
Na lewo patrzymy, na prawo, tu zdjęcie, tam ławeczka, tu coś, tam ozdoby, ładne ujęcia, pałac główny cudeńko prawdziwe z zewnątrz (wewnątrz jeszcze większe cudo), po ogrodach zasuwaliśmy, przy gazonach z cwietami miałam fotografii pełno, na murach były takie charakterystyczne, greckie dzióbki i twarze (śliczne), dosłyszeliśmy, że grają Vivaldiego i melodie z okresu baroku (cudne TwT), aż żeśmy poszli znowu na przód, gdzie capnął nas kelner
Chłopina aż nam z restauracji wyszedł naprzeciw
,,Państwo do restauracji?"
,,WŁAŚNIE DO PANA PODĄŻAMY :D" (jakby nie było, ten tekst był cudny XDDDDDDDDDDDDD)
Dziwnym trafem, wchodząc do tego pałacu, nim się zaczęłam zachwycać anturażem wokół (a tam cudnie, płytki kamienne, tapety pałacowe, kominek, meble jak zza czasów Ludwika XVIV, nawet stare, oryginalne framugi od drzwi, przejścia salonowe, cudo), to ten chłopina zdążył wypytać, czy sesja udana (ja się pytam: skąd zajęty pracą w sporym budynku kelner wiedział, że my chodzimy z parasolką, robiąc fotki? My się WYBITNIE rzucamy w oczy, Bóg wie, czym ;-;), po czym zaczęliśmy sobie łazić, patrząc po tych PRZECUDNYCH pomieszczeniach
Cuda, cuda i jeszcze raz cuda, śliczniutkie tam wszystko, aż się napaczać nie mogliśmy, po czym ukwakliśmy w jadalni obok salonu włoskiego, i zrobiliśmy rekonesans w kwestii menu
Ja wnet zawału dostałam nad tym spisem potraw, ciocia mnie naciągnęła na jakiś bliżej niezidentyfikowany filet z glazurowaną marchewką, co to się upierałam, że chcę tylko rosół (jak mi ten rosół przynieśli, to Bogu podziękowałam, że wzięłam też filetka, bo to była porcja jak dla dziecioka lat pięć), mama wzięła to co ja + zabłądziła z bratem w podziemiach, bo szukali toalet, a te toalety to miały bardzo ładne płytki + wsuwaliśmy cudny obiad, przy czym ja delibrowałam, czy na portrercie za bratem nie ma czasem Róży Raczyńskiej w starości, bo kobiecina coś podobna była
Zżarliśmy obiadek, po czym wywiedzieliśmy się, że w drugim, najstarszym pałacyku jest muzeum fortepianów, więc poczłapaliśmy tam krokiem defilafowym, z radością do mniejszego pałacu wchodząc
Trzeba było przejść parkiem pałacowym, budyneczek sam w sobie mały, w środku pojemny jak piernik, cudowna była ponad stuletnia klatka schodowa i schody dwubiegowe, pomieszczenie vis a vis wejścia miało przepiękny żyrandol, podziemia klimatyczne, góra jak z bajki, przy czym na końcu zwiedzania spotkałam najwielachniejszego kota, jakiego kiedykolwiek na oczy me piękne niesłychanie ujrzałam
Kiciuch zwał się Gacek, sierść miał taką, że ładniejszej nie szło mieć, łeb wnet jak garnek wielachny, pulpeciaśny, mapetek wspaniały XDDDDDDDDDDDDDD
W czwartek, dwudziestego szóstego, nawiedziło świat zimno, piździło wiatrem i chłodem, szaro, chłodno i na tym się kończyło ;—;
W piątek, w nocy, dwudziestego siódmego leciała ,,Akcja pod Arsenałem", więc się ucieszyłam jak nigdy, lecąc to oglądać na łeb, na szyję, film przecudowny
W sobotę, dwudziestego ósmego, wywaliłam z szafy wszelakie lumpy przymałe, przymierzałam wszystko po kolei (była cudna pogoda, ale to już ostatni raz przed końcem sierpnia TwT), co za małe, raus na górną półkę, co dobre to na wieszak, co było atrakcją jakich mało, więc latałam w gatkach i staniku, przymierzając wszystkie rzeczy naokoło XDDDDDDDDDDDDDD
W niedzielę, dwudziestego dziewiątego, szliśmy do kościoła, a ja miałam kwadratowy, z kołowrotnym szwem stanik, przez co byłam kwadratowa na klatce piersiowej + wyglądało to jak sto nieszczęść + udaliśmy się na przecudny obiad do Kumerówki (gdzie jak jakaś szlachta mieliśmy pierwsze miejsce, bo nas wszędzie znają XDDDDDDDDDDDDDDD) + byliśmy u cioci, pomagałam przy rychtowaniu kawy i pędziłam na rowerku stacjonarnym, bijąc swój własny rekord :D
W poniedziałek, trzydziestego, stała się atrakcja niespotykana, otóż byłam zaproszona do Heli do Parku 17, na ciastko i na lody, więc nie wiedzieć czemu, zerwałam się z wyra ledwo, jak szósta wybiła, spać nie mogłam, słyszałam, jak tata do pracy wychodzi i garaż otwiera, leżałam więc trzy godziny, aż mnie trafiło i zgarnęłam czytać ,,Alicję w Krainie Czarów" i ,,Małą Księżniczkę", bo nic innego nie było w zasięgu ręki
Wstała mama, przyśniło jej się, że zostawiliśmy przy kasie ostatnio mój segregator do baby od polaka, co (uwaga) okazało się prawdą nad prawdy, otóż faktycznie zostawiliśmy przez przypadek ten zeszyt na sali, patrząc na prezent dla Heleny, bo dałam go do łapy tacie, oglądałam albumy, i tak oto zeszyt został gdzieś za górami, za lasami
Zaczęłam się rychtować, nakiełbasiłam sobie cudne loki, fryzurę, cała się wytegowałam, aż nadeszła cudna godzina pierwsza, kiedy to mieliśmy wyjechać spod domu Helci całą szóstką na te trampoliny
Mnie nakabacili do dryndy razem z Cyganem vel Martyną i mamą Heli, zasuwałyśmy maluchem (a ten maluch wybitnie pojemny, drynda maleńka, pojemna, tylko niska, że bym była trochę wyższa, i bym walnęła glacą w dach) po mieście, a że miałam gadanego, towarzystwo kumate, do szyku i nieupierdliwe, to klekotałam ile weszło
Nawijałam o pierdołach z życia wziętych, jak to na mszy w bazylice wygląda, jak to byliśmy na zamku Chojnik i człapaliśmy pod górę, jak to na obiad mama upiekła zapiekankę, jak byłam u Mona Lisy, jak ciemno mają w ogrodzie, jak to babcia jako dzieciok mały wleciała do śmietnika po wojnie, jak kręcili ,,Przeminęło z wiadrem", jak musieli podpalić do sceny pożaru Atlanty dekoracje z pierwszej wersji ,,King Konga", żeby budynki przypominały budowle z okresu wojny secesyjnej, a jak była mowa o wojnie secesyjnej, to się rozgadałam też o historii i o firmowym gulaszu Marleny Dietrich, aż żeśmy zajechali, czasu na moje babulenie nie starczyło (XDDDDDDDDDDDDDDDD)
Wparowaliśmy do tego parku trampolin, zrobiliśmy rekonesans w kwestii wszystkiego, poszliśmy do szatni, oddelegowałam tobołek do szafki, co to koślawo dziewczyny ustawiły kod i się coś zlagowało (miał być nasz rok urodzenia, a wylazła data bitwy pod Trampolinami, czy tam Termopilami TwT), aż odprowadzili nas na strzelaninę laserową
Cekałyśmy, ja się zachwycałam niesłychanie pięknym chłopem na plakacie (XDDDDDDDDDDDDDD), aż przyczłapała instruktorka jazdy od tych flint i całokształtu
Kobiecinka kumata, wiedziała, gdzie prawo, gdzie lewo, dostałyśmy od niej w spadku jakieś dziwne gorsetopodobne kubraczki (więc o ile Martyna miała bebech jak Miś Puchatek, na wierzchu, to się wzięłam te sznurki po bokach i się faktycznie związałam, żeby nie zleciało) z lampkami, miałam przepiękne loki ala Maria Antonina, aż tu nagle…
Ta kobieta mi założyła na głowę jakieś terrorystyczne kable i sprężynki, jak do badania czaszki, i całe loki klapnęły TwT
Oprócz tych kubrczków i czułek pszczółki Mai na glacy, to dostałyśmy w ręce flinty, karabiny klasyczne, całkiem klopsy, ciężkawe, to się ucieszyłam jak nigdy
Flintę mi zawiesili niczym żołnierzowi na wojnie, poinstruowali, co i jak, wypytałam, cóż to za psyryczki elektryczki tam błyszczą, aż cyk, zamknęli nas w tym specjalnym pomieszczeniu
Pokój fest wielki, w nim sceneria ala wybuch w Czarnobylu, poustawiane jakieś butle, skrzynki pokryte liśćmi sztucznymi, barykady, podarte szmaty, czerwone światło, klimatycznie i porządnie zrobione, byłam pełna animuszu do momentu, kiedy zaczęli psychopatyczne odliczanie przez głośnik
Jak to ryknęło, mało zawału nie dostałam, jakieś huki, hałasy, odliczane cyfry, mi mowę odjęło z przerażenia (zlękłam się strasznie ;_;), zaczęłam kleić się do Cygana, aż cyk, i gra rozpoczęta
Cisza, oprócz tych tajemniczych warkotów, to cisza, zero strzałów, dziewoje narwane z tym strzelaniem nie były, pierwsza ruszyła Martyna, ja za nią, pod jakieś barykady z drewna
Gdybym nie oddała pierwszych pseudo strzałów, to by się nie zaczęło nigdy, dopiero wtedy się ożywiła reszta, ja się wczułam w akcję całym umysłem (owszem, kucałam, gdy strzelano do mnie na światła, i chowałam się za skrzynkami, strzelając), nabojów nie żałowałam, przestałam się bać, tylko czułam niepokój, patrząc na kukły, co robiły za wiszące trupy (one faktycznie jak z horroru), nawalałam ile weszło, i ile byłam w drużynie tylko z Martyną (Hela z Wiktorią i kuzynką w ekipie trzyosobowej), to… Wygrałyśmy i wygrałam za najlepszą ilość trafnych strzałów XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
Zwyciężyłyśmy z Cyganem jako drużyna, a ja jako osoba, bo się nastrzelałam jak Urbańska w bitwie Warszawskiej, więc byłam kontente, że mogłabym równie dobrze tłuc się z chłopakami, miałam tysiąc ileś punktów, a reszta ledwo dojechała do liczby dziewięćset
Po strzelaninie, zadowolona z osiągnięcia, poleciałyśmy na trampoliny i na skocznię skakać, mam fajne zdjęcie, jak lecę w powietrzu na materac, kupiłyśmy sobie picie, po czym wzięli nas do escape roomu, co było też opłacone
Chłop nas poinstruował, wejście do tego pokoju jak od kanykenberga (walnęłam glacą w strop), wystrój od Alicji z Krainy czarów, firgury grzybków, kart od gier karcianych, szachownice, szachy i tego typu rzeczy, na ścianie wisiało piękne lustro, to mówiąc na cały regulator, że wygląda jak od Emilki, zaczęłam się w nim przeglądać (XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD), bardziej żeśmy się przejęły urokiem tego miejsca niż zagadkami, kuzynka Heli przypadkiem walnęła łapą w ścianę i coś odblokowała, że z górnej skrzynki z sufitu wyleciał zając, czego nie widziałyśmy, a jak ogarnęłyśmy ów czyn, przeraziłyśmy się, że ktoś tego królika nam wrzucił, wchodząc tu niezauważalnie (XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD)
Oficjalnie wylazłyśmy, zamieszczając się w godzinie, z czego ja przed końcem akcji musiałam na klęczkach walić młotkiem w mini golfa, bo byłam za wysoka na stanie normalnie, a że kuzynka Heli i Wiktoria małe, to manipulowały rurą, żeby spełnić zadanie :D
Po parku 17 powróciłyśmy na lody do Sowy, potem do chałupy na tort i ciacha, z czego przybyła Michalina, bez której towarzystwo zachowywało się całkiem do szyku, więc oto ujawniła się wada tych urodzin
Ja siedziałam przy stole, wyprostowana idealnie, kichając się, jak trzymać filiżankę, a Michalina ciągnęła Wiktorię po podłodze, robiąc rejwach jakich mało
Przy wyjściu lunął deszcz, mama Heli się nie mogła nacieszyć, jaka ja to jestem wspaniała, świetna i jak to rozmawiałam z nią (za dużo komplementów TTTwTTT), a MaJkEliNa stała z boku, wydając niezidentyfikowane sapanki ze złości (XDDDDDDDDDDD), więc mama uznała, że…
,,MICHALINA, CIEBIE WCIĘŁO, JAK ZOBACZYŁAŚ, JAK FRANEK URÓSŁ :D"
Cyk, Michalina się ocknęła XDDDDDDDDDDDDDDD
Trzydziestego pierwszego sierpnia (chyba wtedy), walnęli byka w telewifunklu, otóż puszczając Trasę Dwójki puścili nagranie bez dźwięku, a jak dźwięk wskoczył, puszczono przez pomyłkę nagranie Morowej z próby, jak śpiewała bardzo… Oryginalnie (bardzo oryginalnie, piękne niesłychanie ,,Szaint Trope")
Pierwszego września nastało rozpoczęcie roku, z czego chłopaki śmiali się z Bóg wie czego, ja się śmiałam, że tamci się śmieją, Księżniczka uznał, że będzie nas zastraszać tym rokiem, my w śmiech, po czym udałam się na ciastka z Cyganem, lecąc wiraże na holach, żeby nie stać w kolejkach XDDDDDDDDDDDDDDD
Dzisiaj to jest za dużo nawijania, więc w skrócie: było teoretycznie git, anglistkę wcięło, więc spóźnieni lecieliśmy z niedoszłego angielskiego całą resztą na trzecie piętro, po germanistkę, miałam niefortunne miejsce, siedząc kołowrotnie, zgięta, z na skos siedzącym i gapiącym się na mnie Szymonem Debilem, na drugim niemieckim Mona Lisa zaczął się do mnie szczerzyć, więc ja do niego też, bo tak, na wf okazało się, że na hali jest remont, są wymagane dwie pary pypegów (akurat będę tachać dwie pary butków, też mi coś), baba w kocu siała propagandę szczepionkową, za co będę mieć do niej żal przez całe życie, jak mi długie i miłe, zaprezentowałam się w nowych bamboszach + dostałam nieżytu gardła od maski, boli mnie, i przez to uczucie mnie telepie, nienawidzę go ;-;
Kto odczytał, meldować jak zawsze, opowiadajcie, co u Was, jak minął pierwszy dzień budy (jeszcze tylko dwieście dziewięć dni męki i amen), kto umarł w trakcie szkoły lub tego wpisu, temu trzeba postawić wiązankę na grób XDDDDDDDDDDDDDDD
Miłego dniaaa 💕