CZEŚĆ HETAŚKI :D
Znowu witam po ośmiodniowej przerwie między wpisami, tragicznie z tym nie jest, więc git XDDDDDDDDDD
Opowiadajcie co u Was, czy dobrze, czy źle, z chęcią poczytam, i otóż nadszedł moment jakże cudownej pleprotaniny moich wywodów z życia wziętych, więc…
W niejaką sobotę, czternastego sierpnia, przyjechała ciocia na kawę, więc żeśmy wdziali na pytki bambosze, na tacę ozdobną serwis, babkę, kawę, kakałko i ciastka, i do ogrodu, żeśmy z bratem maltretowali po trampolinie
W niedzielę, piętnastego, była defilada z okazji Wojska Polskiego, więc jako jedna z chałupy wystartowałam do pokoju przed telefunkiel, bo zawsze jakaś atrakcja, nazachwycać się nie mogłam mundurami marynarki wojennej (wiem, że oni te getry i paski na broń mają okazyjnie, żeby było ładnie, ale tak cudownie to wyglądało, że paczałam, paczałam, i napaczać się nie dało TwT)
W poniedziałek również nastała rzecz niesłychana, gdyż na rano miała przyjść Dżulietta z Mona Lisą, więc zerwałam się ze snu o dziesiątej rano, co dla mnie jest nocą
Ledwośmy się urychtowali, ledwie włosy umodziłam, to mama zakasała kieckę, włączyła (a bardziej podpaliła, jeden piernik) jakieś kadzidła andżi bandżi (od hrabii von Bom bum cyk cyk, daje głowę), osmańskie, co to tak kadzą, że nieboszczyk w grobie obertasy robi (mówią, że kadzidło trupowi nie pomoże, a tymczasem w tym przypadku to każdy powstanie z grobu), mi się tam zbierało na chruchlanie, więc mama uznała, że odstawi te kadzidła do salonu śp. babci
Przyczłapali, Dżulietta miała po coś jechać w trasę autodryndą, oficjalnie nie pojechała, mieliśmy siedzieć na dworze, więc logiczne, że wzięłam mój śliczny kapelinder z satynową wstążką
Mama kazała wziąć łyżeczki, co zginęły w akcji, więc nerwowo przewalałam szuflady i rupiecie w nich, łyżeczki wcięło (ale cudem się odnalazły, cud nad Wisłą), zdążyły się z jednej z filiżanek porcelanowych wysypać koraliki, co tam leżały (jakaś bambaryła to położyła tam, mama wyjęła tą filiżankę, jak szajstnęło, to tylko patrzyłam, które łapać i które widać ;-;), a jak już wylazłam na dwór, ciała nie zdążyłam posadzić na ryczkę ogrodową i opanować szalonego wiatru, co mi ten kapelusz z glacy wnet zacyganił
Otóż jakże cudownym pomysłem, Dżulietta wpadła na genialną myśl, że nie będzie mówić do mnie po imieniu, jak normalny mapet, tylko w jej wyobrażeniach przez ten kapelusz byłam ,,Anią Shirley"
Zwracała się ,,Aniu", jak ja zero podobieństwa mam do niej (oprócz tego, że jej nie lubię, to nie, nie jestem rudowłosa, nie mam szarych oczu, nie jestem chuda, nie mam idealnie zgrabnej kichawy, i jestem Różą, Mariolą, Rózią albo Amonarią, zwali mnie dotychczas po imieniu albo pseudonimie), po czym zaczęła straszyć budą, a jak już budą, to tym, że my za Boga egzaminu nie zdamy, o maturze nie mówiąc, Jezus Maria, świat się wali, pali się, nie zdacie, nie będziecie umieć, za trudne, za tamto, za owamto
Mnie to zaczęło śmieszyć, im bardziej mnie straszyli, tym bardziej miałam dowód, że nie mam się bać, po czym polecieliśmy z Szymonem do góry, brat dostawał ajn dzwek can curyś w skrócie, jakieś dzikie tańce i podskoki odprawiał, polecieli do mnie, po czym, klasycznie, w głupiego Jasia żeśmy się bawili, bo tak XDDDDDDDDDDDDDDDD
Po wizycie mam trzy stwierdzenia: utrę kiedyś nosa co do przekonań Dżulietty, buda się uda, a ja już NIGDY, NIGDY nie założę do nich JAKIEGOKOLWIEK kapelusza letniego i sukni, i chociażbym miała w czepku od Boryny chodzić, byle włosy kryć (zimą mniejszy problem, w bobie idzie siedzieć, latem jakiś czepiec XVIII-wieczny, i załatwione :D) i amen, spokój święty
We wtorek, siedemnstego, żeśmy ustalili, że pojedziemy do Rogalina do pałacu na następny dzień, ciocia chciała od razu Kórnik, ale coś pierdykło kołowrotnie i trzeba było plany zmodzić inaczej
Jak było klepane, tak się stało, o godzinie wpół do siódmej się ocknęłam (cudem wyspana, polazłam spać o nie wiadomo której w nocy, czytając książki, co mi w łapy wpadło), się urychtowałam, wdziałam frak od pani Minikowej, jeansy rozkleciłam papiloty, loki miałam normalnie jak Violetta Villas, zadbałam o każdą pierdołę (łącznie z mini notesikiem i długopisem w tobołku, co by w ostateczności mieć co robić), poczłapałam krokiem bojowym defiladowym na dół, na dole ten cudny klimat szarego, wczesnego rana i wyjazdu
Wcięłam z bratem sznytki, ciocia się nazachwycać moim wygląden nie mogła, mama dopakowała do tych gratów dodatkowe karty aparatofunklowe, pamięciowe (mama + aparatofunkiel = 373626346636263563626226 zdjęć, trzeba nowe karty brać), aż żeśmy wdziali butki
Fraki na plecy
Szable w dłoń
Jadziem w trasę
A tam słoń
Jedziemy, jedziemy, jedziemy, jedziemy, jedziemy, pola, jedziemy, jedziemy, jedziemy, jedziemy, jedziemy, jedziemy, chałupki, jedziemy, jedziemy, jedziemy, jedziemy, nadeszły tereny Wielkopolski, jedziemy, jedziemy, jedziemy, jedziemy, i…
DOJECHALIŚMY :D
Żeśmy na parkingu stanęli, okolica urodziwa, krzoki, lasy, z daleka widać pałac, ja się uparłam, że chcę mój marcepan (więc go wsuwałam, tańcując po bruku, aż mi papcie spadły i śmignęły)
Pogoda nieciekawa, zawiewało tak, że mnie telepało, chłodno, szaro, wdziałam kaftan dodatkowy, aż uznaliśmy, że przekolebiemy się kupić bilety
Kasy prawdopodobnie były kiedyś dawnymi pomieszczeniami, w których mieściły się stajnie oraz pokoje dla służby, z zewnątrz urychtowane al'a wiejskie domki, białe, śliczne, z okiennicami i cwietami wiejskimi pod oknami, więc się nie mogłam nasłodzić tym widokiem
Jak było kupione i załatwione, uznaliśmy, że poczłapiemy sobie robić zdjęcia pod pałac (a on cudny, fest duży, taki mający w sobie lekkość, coś jak Emilka, tylko że z Perły, w serii był o innym kształcie i wielachniejszy), zrobiliśmy rekonesans, co gdzie jest, i poszliśmy stawić się do lewego skrzydła, bo tam miała czekać prywatna przewodniczka, co nas oprowadzała po zakamarkach i miejscach normalnie niepokazywanych (dla grup zbiorowych)
Przyszła kobiecina, młoda, gramotna, cudnie miła, wiedzę miała wielachną, szła z nami przez TEORETYCZNIE piwnice (z jednej piwnice i poziom podziemny, z drugiej parter, bo cały budynek był na skarpie), posadzki w dolnych holach przecudowne, łazikowaliśmy w pokojach dawnych służących i przyjezdnych malarzy (w pokoju, w którym zamieszkiwali artyści, cudny parawan stał, firanki ładne, stoły zdobione i tego typu rzeczy), całym parterze, wszystkich schowkach na grabie (dosłownie), i tak to minął czas w kwestii oglądania tego poziomu pałacu
Nie minęła godzina, już byliśmy znani w całym Rogalinie jako najbardziej dociekliwi turyści z wszystkich i całego towarzystwa, już nas znał kustosz, co stał w holu, już kobita, co sprzątała z mopem, więc my ludzie światowi XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
Jak obejrzeliśmy zakamarki, to poszliśmy do grupy zbiorowej, co obchodziła korpus główny, najważniejsze sypialnie, salony i pomieszczenia, muszę przyznać, że przewodniczka się nienagadała, bo wszystko leciało z głośników i jak pies przez pole (a że my nie trawimy takiego typu zwiedzania, to żeśmy się odłączyli od reszty po pięciu minutach, zagaili do kobieciny, co pilnowała, czy aby na pewno wszystko z wszystkim gra, i łaziki z nią, a że kobita wykształcona i wiedziała wszystko o pałacu, nudziła się, jak stała jak słup soli, to gadała z nami)
Pokoje PRZEPIĘKNE, saloniki urokliwe, urzekła mnie sypialnia Róży Raczyńskiej, śliczna była, sala balowa wielachna, z witrażami z oryginalnymi fragmentami, przy bibliotece mowę mi odjęło, jak żyję tak pięknej biblioteki nie widziałam
Wszystko w drewnie, zdobione, pomieszczenie dwupiętrowe, miało kręte schody na drugi poziom, cudo, cudo i jeszcze raz cudo
Szliśmy odstawieni od grupy o kilka pokoi, żeśmy pytali o wszystko i dogłębnie, na spokojnie, nie lecąc jak szaleni, żyrandole przepiękne (jeden taki ceramiczny, cały dekorowany, malowany, co za cudeńko) aż cyk, i koniec części pierwszej korpusu głównego TwT
Jak skończyliśmy ten pierwszy fragment bunynku centralnego, z przewodniczką prywatną szliśmy znowu, patrzyliśmy na pokoje dla gości i inne takie, aż przyszła jakże nieszczęśliwa pora pożegnania się
Po zwiedzaniu górnej głównej części z przewodniczką (jak już porobiłam sesję zdjęć z portretu jakiegoś Anzelma, niesłychanie przystojnego) poszliśmy do knajpy pałacowej, niejakiej byłej stajni, ja zamówiłam baki pyrowe z jogurtem kremowym czy tam kremem jogurtowym, brat to samo, mama i ciocia schabowego z pyrami i sałatką + herbatę
Ja myślałam, że tam z głodu zemdleję, te placki coś długo klecili, jak przynieśli, to porcja była dobra, poczciwa, ale chłop gabarytów orkiestry kameralnej polskiego radia i telewizji by się nie najadł (byłam do tego stopnia głodna, że wpierniczyłam najpierw śmietanę, KWAŚNĄ ŚMIETANĘ, co była w zestawie), oprócz tego restauracja miła, ładna, porcje wielkości niepowalających, miłe kelnerki, ale się nie nawsuwałam, więc Bogu mogłam dziękować za herbatę, która była nalana fest, po słowiańsku
Po jedzeniu polecieliśmy zwiedzać powozownię, która WYBITNIE mi do gustu przypadła, sanki, sanie, lektyki, karety, dyliżanse, powozy takie, siakie, bryczki z epoki Wiktoriańskiej, a tego tyle, że łeb mały
Kobiecina co pilnowała wejścia tam już też nas znała, ja czytałam, cóż to za karety, skąd, gdzie i co, się wdrożyłam w klimat, niektóre dryndopodobne pojazdy miały pikowane aksamitem siedzenia w środku, najlepsze zostawiłam do zwiedzenia na koniec do zwiedzania, powozownia przecudna, jak cały pałac
Po powozowni poczłapaliśmy do galerii obrazów, a tam dzieł pełno, obrazy takie, siakie, owakie, XIX-wieczne, imoresjonizm, baby w długich sukniach, surrealizm, abstrakcja, portrety, mitologia, historyczne, krajobrazy, robiłam każdemu fotkę (a nawet dwie, przejęłam aparatofunkiel), Malczewski, Mehoffer, mniej znani, bardziej znani, madonny, obrazy święte, upodobałam sobie takie jedno dzieło, którego nazwy zapomniałam (;—;), a tak, to cudownie, na końcu ,,Dziewica Orleańska" Matejki na całą ścianę, cudo, cudo i jeszcze raz cudo
Po galerii poszliśmy spojrzeć na gabinet londyński (odtworzony idealnie), korytarz portretów (najpiękniejsza kobita to była Anna Lamberg, któraś z wnuczek któregoś bliżej niezidentyfikowanego Raczyńskiego) i drzewo genealogiczne Raczyńskich (dziwnie dużo było Róż tam, po raz pierwszy widzę tyle swoich imienniczek), od cioci dostałam pocztówki i książkę, biografię Róży Raczyńskiej, brat medalion i kartki, mama wzięła przewodnik po Wielkopolsce, po czym, owiani sławą na całego, poszliśmy do ogrodów pałacowych
Ogrody miały być ponoć w stylu rokokowym (aczkolwiek było mi tam jak na rokoko za mało cwietów i wszystkiego, równo przycięte tuje to nie 100% styl tego okresu), tak, to ogrody przepiękne, łaziłam, czytałam książkę (wokół jednej z rzeźb zrobiłam z trzydzieści kursów pytkując dookoła), poszliśmy spojrzeć z mamą i bratem na trzy dęby, mamy cudne fotki, zdążyliśmy się tam zgubić (XDDDDDDDDDD), aż naszło późne południe
Przyszło do wracania, załadowaliśmy się do dryndy (już się zaczęły schodzić pary młode na sesje ślubne, więc dobry mieliśmy czas XDDDDDDDDDD) i pojechaliśmy w drugą stronę, brat jak stary cukrzyk ni to spał, ni to trybił, ja się z ciocią nazachwycać nie mogłam tym ceramicznym żyrandolem z któregoś z saloniku, wieczorem żeśmy dojechali, wniosek: Rogalin PRZEPIĘKNY, cudo, cudo i cudo, polecam zwiedzić :D
W czwartek, dziewiętnastego, z mamą uznałyśmy, że trzeba będzie zrobić mi generalny porządek i rumpel pumpel pod łóżkiem, same stanęłyśmy na wysokości zadania, materac raus, zmieniłam sobie pierzyny, mama odkurzała (akurat tam żadnych wiertaliotów i moli nie było, ale kurz się zawsze uzbiera), skrzynki z zabawkami z dzieciństwa aut na bok, do segregacji, fraki dla lalek do prania, bety dla nich też, zabawki i te graty do segregacji, i zrobiłyśmy taką niesłychaną rewolucję, że aż człowiek chce na ten ład i skład patrzeć XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
W piątek vel wczoraj przykolebała się ciocia, kupiła sernik na kawę, więc ukwakliśmy i całą familią delektowaliśmy się cudowną kawą, a dzisiaj powiem, że: rano brat przyczłapał, glocnął się na mnie, jak spałam, on nietomny, ja nietomna, żeśmy jak dwa pulpety spali (toć trzeba odrobić siedzenie do drugiej w nocy), po czym poszłam pomagać do kuchni mamie, przypadkowo zrobiła się III wojna światowa o to, że brat mi papcie zabrał (ja nic nie zrobię na tą bambaryłę ;-;), ja modziłam mięso i po przyrzekłam, że choćby się paliło i waliło, ja w takim towarzystwie gotować nie będę, zżarliśmy obiad, po czym tera będziemy się rychtowali po wyjazd po kurtkę przedimieninową dla mnie
Meldować, kto trzyma się na trzy z dwoma po tym wpisie, bo tak XDDDDDDDDDDDDDD
Paaa <3

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
LUDZIE
JAK TO SIĘ STAŁO
JAK TO SIĘ STAŁO, JAKIM CUDEM
BLASK JEST NA GŁÓWNEJ <333333333333333333333333333333333
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA <333333333333333333333333333333333333333333333333

Przepraszam za to, że zawracam głowę, ale muszę się wyżalić.
Prawie gotowa część Perły została usunięta przez moją głupotę, kliknęłam, by usunąć szkic, była prawie gotowa, a ja głupia ją usunęłam.
Jeszcze raz wybaczcie za zawracanie glacy, ale wściekłam się.