„Niemal natychmiast zalała mnie fala gorąca, serce na chwilę zatrzymało się. Jej oczy były szkliste, a woda rzeki […] zaogniła się od krwi zciekającej z kamienia, na którym leżała głowa matki.”

„Żal mi było na to patrzeć. Moje kocięta i mój zastępca wtulają się w moje opuszczone ciało. Przywarłam więc bokiem do Dębowego Serca. W takiej pozycji mogłam już zostać na wieki.”