Po prostu nominka >o<‼️
Nominował/a mnie: @czarna_bez
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
❤️ Zanim zaczniemy przypominam Ci, że autorką jest @Cheesecake_lover ❤️
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

🎵Twoja ulubiona piosenka?
🎵 aktualnie "rubber ring" od the smiths

🍙Twoje ulubione jedzenie?
🍙 większość tego co słodkie

🗒️Twoja ulubiona osoba z SQ?
🗒️ @_distance_ a z bardziej żyjących to @Mrs.LITM i @fluctus

🐯Twoje ulubione zwierzę?
🐯jeż

🎮Twoja ulubiona gra?
🎮 rummikub i szachy

📖Twoja ulubiona książka?
📖 "tajemna historia"

🍹Twoje ulubione picie?
🍹herbata

🎄Twoje ulubione święto?
🎄 żadne

👁️Twój ulubiony kolor?
👁️ czarny, ale czerwony, srebrny i niebieski też są spoko

‼️Nominuj tyle osób ile jest w słowie "Nominka"‼️
N @
O @
M @
I @
N @
K @
A @

KOPIOWAĆ I KRAŚĆ

byłam wczoraj na z********* karaoke. siedzenia na postawionych pod ścianami i szafkami ławkach w czymś w rodzaju szkolnej sali, teksty z youtubowych karaoke na tablicy multimedialnej, piosenki typu "zanim pójdę", "kamień z napisem love", "tamta dziewczyna" i "riptide". na początek zatańczyliśmy sobie kaczuszki, niby poważni ludzie lat 15-18, a na koniec belgijkę.

a poza tym to nienawidzę pożegnań. takich prawdziwych, bo mówienie "do widzenia" losowym ludziom z grzeczności albo, gdy wie się, że zobaczysz się z kimś jutro czy za tydzień się nie liczy. nienawidzę pożegnań, gdy wie się, że już się kogoś nie spotka, już nigdy nie będzie jak było teraz, gdy coś się kończy. istne tortury psychiczne, bo z jednej strony bardzo nie chcesz się odwrócić i odejść, bo to oznacza koniec definitywny, a z drugiej strony chce się uciec od tej rozpaczliwej sceny jak najszybciej. najlepiej chyba nie być świadomym, że właśnie widziało się kogoś ostatni raz. dziś pożegnałam masę osób, niby nikt na tyle mi bliski, żeby starać się personalnie z nim utrzymywać kontakt, ale i tak jakoś żal.
ale los bywa koszmarnie przewrotny, choć może w tym wypadku lepiej powiedzieć łaskawy?
nie mogę ostatnio przestać myśleć o tym jak po raz ostatni widziałam się z pewną osobą. było mi trochę przykro, bo tym razem mieliśmy się nie widzieć parę razy dłużej niż zwykle. trochę się też spieszyłam. a on jakoś nieadekwetnie się rozkleił, łzy, zrozpaczone spojrzenie. dłuższą chwilę staliśmy pod drzwiami, a ja powtarzałam, że nic takiego się nie dzieje, że przecież jeszcze się zobaczymy, więc nie ma po co płakać. potem weszłam na górę i zajęłam się swoimi sprawami. a parę dni później, życie poniekąd wywróciło mi się do góry nogami, wydarzyło się bardzo dużo i finalnie wyniknęło, że już się nie zobaczymy. nie mógł wtedy wiedzieć, bo to były rzeczy kompletnie niezależne od niego.
nie wiem czy bardziej jestem w szoku czy wdzięczna, że nie wiedziałam wtedy, że to ostatni raz.