Hey ho!

Tak, kocham Was, kolejny fascynujący wpis (obiecuję, kiedyś się przymknę… Już od jutra zakuwanko na gegrę [ZNOWU])

Z czymże dzisiaj zmierzam?
Taki tam story time

Otóż nie było dziś mojej pani z angola i wcisnęli nam polski z jakąś babką. Krążą ploty, że najgorsza kosa w szkole (podobno z 27-osobowej klasy przepuściła tylko 14-)

Więc wbijam do klasy, cała się trzęsę, jakimś cudem usiadłam w 1 ławce (znaczy zawsze tak siedzę bo to moja o dziwo działająca strategia, ale było dużo wolnych ławek i mogłam improwizować..). Kobieta najpierw stwierdziła, że słyszała o nas dobre rzeczy. Cisza jak makiem zasiał, baliśmy się oddychać. W końcu usiedliśmy, a pani powiedziała, że mam ładną koszulkę (szara z kotem i napisem "kocik" na dole, no ładna jest XD)

Do czego zmierzam – potem mIłA pani dała nam kartki z dziwnymi tekstami i jeszcze bardziej zjaranymi siedmioma pytaniami

[Zdjęcie niżej]

Czytam pierwszy raz– nic nie kapuję. Drugi, głosem Billiego – coś zaczyna dzwonić. Trzeci, czwarty i każdy kolejny – coraz większe wzruszenie. Prawie się tam popłakałam. Na tej jednej kartce zapisana jest cała masa rzeczy, których Green Day nauczył mnie przez te prawie 4 lata razem. Żadna z tych kwestii nie była łatwa i chłopaki musieli nieźle się nagimnastykować, by uświadomić mi pewne rzeczy, jednak było warto. W domu czytałam to jeszcze raz, znów głosem Billiego. Wtedy pozwoliłam sobie na płacz.

"Wykonaj z sercem swą pracę, jakakolwiek by była skromna." od razu przypomniało mi, jak w marcu rysowałam obrazek. Po nocach, byłam bezsilna, bez weny i chęci, talentu też nie mam i naprawdę dziwię się, że na taki badziew zszedł mi aż tydzień. Mimo to włożyłam w to całe swoje serce. I nagle co? Mike Dirnt lubi twoje zdjęcie. Najpiękniejsza nagroda, jaką mogłam otrzymać, totalnie to było pół roku temu, a ja codziennie sprawdzam, czy to na pewno nie sen i codziennie jestem tak samo wdzięczna. Od tego czasu wkładam serce we wszystko co robię, Mike jest moją motywacją.

"Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle jeszcze ten świat jest piękny."
Wiecie, co mi to przypomina? "Baby, I don't have much, but what we have is more than enough. Ordinary World."
Ta piosenka nauczyła mnie cieszyć się z małych rzeczy, z uczuć, z doświadczeń. Nie wszystko jest idealne, ale nawet w największej brzydocie da się odnaleźć piękno (jestem tego przykładem XDD). Ten świat to nie raj, ale wciąż są ludzie i rzeczy, dla których warto żyć.

I w końcu: "(…) nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swą opowieść."
Każdy człowiek ma do opowiedzenia historię. Każdy codziennie dopisuje jej kolejny rozdział. Każdy rozdział kształtuje zarówno głównego bohatera, jak i postaci drugoplanowe czy epizodyczne.
Uwierzycie, że kiedyś tego nie rozumiałam? Niby od zawsze to wiedziałam, ale dopiero Green Day uświadomili mi, że każdemu należy się szacunek i każdemu warto okazywać miłość, bo nigdy nie wiadomo, ile dana osoba wycierpiała i czy nie jesteś jej ostatnią deską ratunku.
Wciąż pamiętam moje zdziwienie, gdy po raz pierwszy przeczytałam, że Mike był adoptowany. Nie potrafiłam w to uwierzyć. Głupie stereotypy prawie zepsuły moje zdanie o człowieku, który teraz jest dla mnie autorytetem.

Ufff, rozpisałam się, ale no sory, artysta czasem (codziennie) musi :-)

Niżej ten tekst

I od siebie dodam, że piszą się dwie książki na wattpada (dalsze części Last night on Earth o którym więcej gadam niż myślę i niespodzianka). Jak dobrze pójdzie, to obie rzeczy dodam jeszcze w tym roku XD

Miłego tam jutro, trzymajcie się <3