Nadszedł mój znienawidzony wrzesień, ale w Berlinie przed WMUWSE Billie powiedział zdanie, które podtrzymuje mnie na duchu jak nic innego, a w Wiedniu tata złapał kostkę, którą Mike grał tę piosenkę. Musi być dobrze, co nie?

Wczoraj dostałam nowy plan lekcji i omg, to wreszcie wygląda dobrze :D po 5 lub 6 lekcji (tylko w piątki 7), żadnej fizy, chemii, gegry, biolki, infy czy przedsiębiorczości!!
Taka ulga, że już nigdy w życiu nie będę musiała wkuwać tych wszystkich etapów powstawania gór czy ciul wie czego, nie będę się bać czy w ogóle zdam z chemii, nie będę zastanawiała się, czego będzie ode mnie chcieć kolejny nauczyciel z fizyki, no i nigdy już nie będę płakała, że wciąż nie wiem, gdzie jest ta ch0lerna wątroba. Na infie niby sobie radziłam, zawsze miałam 6 na koniec, ale załamania były. W 4 klasie nie umiałam zmienić tapety, w 5 poległam na stronce agile fingers, bo wtedy mało korzystałam z elektroniki i nie ogarniałam klawiatury. Potem te wszystkie excele i accesy, gdzie trzeba było tłumaczyć mi wszystko jak debilowi. Ostatecznie jakoś wyciągałam te oceny, ale naprawdę cieszę się, że to już za mną. Z babskiem z przedsiębiorczości też miło było się pożegnać. Miałam u niej dobre oceny, ale czułam się nieakceptowana, tylko dlatego, że nie jestem wyszczekana i nie mam ambicji by być szefem dużej firmy xd tej kobiecie się serio wydawało, że ma przed sobą grupę pracoholików. Juz nie mówiąc, że wiecznie porównywała moją szkołę (jedną z lepszych, ale też bez przesady), do innej, gorszej. Uważała nas za sztywniaków i ciągle powtarzała, że u "swoich" może przeklinać (u nas nikt jej nie zabraniał). No i geografka. To jej chłodne spojrzenie, ten zbyt spokojny głos.. Nawet mama po jednym z zebrań, gdy ona tylko przeszła obok niej na korytarzu, powiedziała mi, że aż ciarki ją przeszły i że coraz bardziej wygląda jak żywy trup. Wszędzie mógł być upał, ale w sali geograficznej zawsze będzie ten okropny chłód. Chemiczka była fajna, tylko ja kompletnie nie potrafiłam tego ogarnąć. Po ostatniej w życiu chemii popłakałam się ze szczęścia, aż bibliotekarka wyszła zobaczyć, co mi się dzieje (a bibliotekarka to akurat bardzo pookie)

W 4 klasie podstawówki nie miałam pojęcia, jak to przetrwam. W tej 4 serio byłam załamana przyrką, uczyłam się do późna i nic. Potem, w 6 i 7 klasie trochę uratowały mnie zdalne. W 8 w sumie też trochę w domu posiedzieliśmy. W liceum zrozumiałam, że chemia naprawdę się zaczęła. Fizyczka nas tak zlewała, że siedziałam dosłownie gapiąc jej się w oczy, a i tak ściągałam i tylko raz mnie podejrzewała (wtedy, kiedy akurat nie ściągałam XD). Raz nawet zrobiłam zdjęcie testów na 20 minut przed ich rozdaniem, wysłałam od razu na grupę, wszyscy liczyli pod ławką, a ona i tak się nie skapła… dopiero w 3 klasie dali nam inną i przez ten rok już ciężko było się prześliznąć, uratowały mnie prezentacje na tematy, których nigdy nie rozumiałam. Teraz zostaje tylko matma, w pewnym sensie boss główny, ale jakoś musi być, co nie?

To też fajne. W podstawówce nieironicznie byłam orłem z matmy. Wciąż mam w szafce moje dyplomy. Co roku wygrywałam 1-2 szkolne konkursy z matmy. Ostatnio pokazałam je przyjaciółce i spytała, po co to podrobiłam. Dopiero jak zobaczyła podpis dyrki to uwierzyła. Nie wiem, co się ze mną stało. Może wtedy matma była jeszcze jakkolwiek interesująca i moja ciekawość sama chciała to liczyć, a teraz to już nawet nie wiem, co liczę. Teraz jest zbyt abstrakcyjnie

Anyway, piszę to, żeby potwierdzić, że te wszystkie głupoty naprawdę w końcu poodchodzą. Będzie dobrze, Wasz human przetrwał ileś lat przedmiotów ścisłych

Holyshitholyshit
Znajoma mojej mamy była w Stanach na wakacje i przywiozła nam greendayową kawę, poszczam się ze szczęścia. Ta kawa jest tylko w usa lub przez neta można zamówić, ale ceny dostawy to jakiś żart
I jeszcze od razu 2 paczki :DDDD