Wracając do historii growych horrorów to wspomniałem ostatnio, że obok survival horrorów istnieje też taki podgatunek horrorów jak hide’n’seek, czyli w polskim tłumaczeniu taka gra w chowanego. Nazwa tutaj odnosi się do tego, że w tego typu horrorach nasza postać jest najczęściej bezbronna i musi uciekać oraz chować się przed przeciwnikami. Może ewentualnie mieć możliwość chwilowego spowolnienia swojego wroga, czy coś w tym stylu.
Najpopularniejszymi grami tego typu dzisiaj są pewnie wszystkim znane „Outlast” i „Amnesia”, ale za oficjalny początek tego podgatunku można w sumie uznać rok 1995, w którym ukazała się gra „Clock Tower: The First Fear” na konsolę Super Famicom (czyli polskiego Pegazusa :P).
Gra była od strony mechaniki przygodówką point’n’click, którą wyróżniało to, że przez całą przygodę głównej bohaterce uprzykrzał życie pewien stalker, Scissorman władający wielkimi nożycami, przed, którym należało zawsze uciekać lub się chować. Gra wyszła tylko w Japonii, ale na necie można znaleźć przetłumaczoną na angielski piracką wersję gry. Gra co prawda dzisiaj nie zachwyca i jest nieco toporna, ale chociaż graficznie wciąż ma swój urok i wygląda całkiem ładnie. :P
Oczywiście przed Clock Towerem też znaleźliby się jacyś prekursorzy tego podgatunku, chociażby wszelkie wczesne gry na licencji filmu Halloween czy Piątek 13. Jednak za takiego prawdziwego protoplastę hide’n’seeków można uznać grę „Monster Maze” z 1981, w którym biegało się po labiryncie uciekając przed dinozaurem i w sumie tyle, gra dziś wygląda jak coś z Nokii 3310. :P Nic ciekawego według mnie, więcej sensu ma dzisiaj granie właśnie w Clock Towera.

Sam Clock Tower otrzymał później 3 kolejne części na konsole PlayStation (dwie na ps1 i jedną na ps2), które trafiły już na zachód i oprócz Scissormana zawierały potem kilku innych antagonistów, którzy prześladowali bohaterów.
W późniejszym czasie na ps2 pojawiła się też gra „Haunting Ground”, która chyba w ogóle miała być czwartą częścią Clock Towera, bo jest od tych samych twórców (Capcomu) i opiera się praktycznie na tych samych zasadach, podobno też wykorzystano przy tej grze jakieś odrzucone projekty z produkcji Resident Evil 4.
Protagonistką w HG jest Fiona i w grze pojawiło się 4 antagonistów, którzy ganiali za bohaterką po jakimś zamku. Fiona miała towarzysza w postaci psa o imieniu Hewie, który pomagał rozwiązywać zagadki, znajdywać potrzebne przedmioty i spowalniać chwilowo przeciwników. Podobne zastosowania miał pies z tegorocznego „Blair Witch”. :P
W dodatku jeśli kojarzycie mechanikę wpadania w panikę z Amnesii, to nie była to pierwsza gra z taką mechaniką, pojawiła się wcześniej chociażby w Clock Towerze 3, a potem właśnie w HG (coś podobnego pojawiło się też jeszcze wcześniej w dwóch innych grach z tego co kojarzę), panika objawiała się efektami na ekranie, a sterowanie było utrudnione i bohaterki tych gier potykały się o własne nogi.
Z ciekawostek mogę jeszcze powiedzieć, że Fiona z HG wygląda niemalże identycznie jak Jill w wydanym 4 lata później Resident Evil 5, ciekawe czy twórcy wykorzystali po prostu ten sam projekt postaci, czy to czysty przypadek. Mam wrażenie zresztą, że tylko ja zwróciłem na to uwagę, bo nikt nigdzie o tym nie mówi.

Z nowszych tytułów typowo bazujących na CT, to kilka lat temu wyszła też gra „NightCry”, która jest w pełni duchowym spadkobiercą CT, wykorzystuje nawet ten sam motyw prześladowcy z wielkimi nożycami, ale gra podobno jest taka sobie, zresztą graficznie to to wygląda gorzej od Haunting Ground z 2005. xd
Ogólnie gatunek hide’n’seek nawet chyba nieco ewoluował, bo pojawiła się cała masa takich jakby multiplayerowych hide’n’seeków, mam tu na myśli gry typu „Dead by Daylight”, jakby się zastanowić to opiera się to na podobnych zasadach co Clock Tower, tylko jest grą sieciową i w samego prześladowcę wciela się żywy graczy. To w sumie wiecie już skąd mniej więcej się taki typ rozgrywki wywodzi. :P

A na koniec zostawiam oczywiście fajną nutkę z soundtracku do Clock Towera 3: https://www.youtube.com/watch?v=rPFNI5u-3wA