Hello, dzisiaj nieco nietypowo, bo chciałbym Wam polecić pewną mangę, którą niedawno czytałem i w której się po prostu zakochałem. A jestem pewny, że większośc z Was o niej nie słyszała, jeśli w ogóle ktokolwiek. :P Dawno zresztą nie było takiego luźnego wpisu z jakiegoś omówienia czegoś, więc here we go. Od razu powiem, że manga ta nie jest wydawana w Polsce (a przynajmniej póki co) i nawet jeśli chodzi o fizyczne wydanie to dostępny jest dopiero pierwszy tom (przynajmniej jeśli chodzi o angielską wersję). Reszta publikowana jest co jakiś czas w internecie rozdziałami, niestety po angielsku, ale język jest raczej prosty, więc jak ktoś coś tam ogarnia to nie powinien mieć problemu. Tytuł jest zresztą dość świeży, bo pierwszy rozdział ukazał się jakoś pod koniec 2018 roku. Aktualnie mamy 31 rozdziałów, a historia trwa i się rozkręca. :P

⛩️No dobra, ale o czym właściwie mowa? Jest to manga autorstwa Izumi Tomoki pod tytułem „Mieruko-chan” („The girl that sees them”) i jest ona połączeniem horroru z komedią, gdzie oba te gatunki świetnie ze sobą współgrają.
Bohaterką mangi jest Miko, całkowicie zwyczajna dziewczyna, która żyje jak większość nastolatek, chodząc do szkoły, przesiadując godzinami w internecie i bujając się po mieście ze swoją przyjaciółką Haną. To co jednak wyróżnia Miko, to to, że pewnego dnia zaczęła ona nagle widzieć duchy. I to takie całkowicie popie*****ne duchy, jakieś powykręcane monstra ze zdeformowanym ciałem, często z większą ilością głów i kończyn niż powinny mieć. Są idealną definicją dla „body horror”, ich design jest po prostu cudowny i to kolejny przykład jak japończycy potrafią mieć nasrane we łbie by powymyślać takie coś. :P
No, ale co właściwie bohaterka robi z tym swoim małym problemem z duchami? Staje się łowczynią duchów jeżdżąc po mieście zielonym vanem? Egzorcystką? Walczy z nimi w wolnych chwilach za pomocą jakiegoś świętego miecza czy innego kija? Otóż nic bardziej mylnego! Miko nie robi z tym totalnie nic! xd Po prostu żyje jak gdyby nigdy nic ignorując fakt, że dookoła niej chodzą jakieś przerażające upiory, przeżywając przy okazji pewnie z milion zawałów dziennie. Duchy zresztą często próbują nawiązać z nią kontakt mówiąc do niej lub stając tuż przed nią czekając na reakcję dziewczyny, ale ta stoi zawsze z kamienną twarzą i mimo bycia często blisko płaczu i załamania nerwowego pozostaje niewzruszona udając, że wcale nic nie widzi i nie słyszy (trzeba przyznać, że ma stalowe nerwy xd).
Przyznacie chyba, że zamysł jest dość oryginalny i nietypowy, bo w innych podobnych historiach bohaterowie zwykle mają jakąś możliwość walki z zagrożeniem, zyskują specjalne umiejętności albo broń, czy chociaż próbują uciekać. A tu mamy dziewczynę, która stara się żyć normalnie i nie obs*** gaci ze strachu. Oczywiście Miko też skrycie szuka sposobu by przestać widzieć duchy lub je od siebie odpędzić, np. rozsypując sól, kupując różańce, czy odwiedzając wróżkę. Z czasem nawet zyskuje swego rodzaju ochronę (chociaż ograniczoną). Jednak przez większość czasu jest bezsilna i całkowicie sama z tym wszystkim, bo nie może za bardzo nikomu o tym powiedzieć, albo bardziej boi się powiedzieć, więc pozostaje jej jedynie unikać konfrontacji. A różne sytuacje życiowe, jak i jej przyjaciółka Hana trochę to utrudniają.
I tutaj wchodzi ten element komediowy. Miko stara się trzymać te duchy z dala od swojej kumpeli, a ta często wplątuje ją w jakieś nieprzyjemne sytuacje. Hana jest zresztą nieco przygłupia i dodatkowo jak na złość ma aurę, która przyciąga wszelkie zjawy, duchy i demony, także nieraz się do niej coś przyczepi, a Miko musi kombinować jak się tego pozbyć, jakoś odwrócić uwagę ducha by sobie poszedł, jednocześnie nie dając po sobie znać, że cokolwiek widzi. Duchy zresztą czasem wchodzą ze sobą w interakcje i Miko musi na to wszystko patrzeć, a Hana dobrze się bawi nieświadoma zupełnie tego, że obok dzieją się niekiedy dantejskie sceny. xd Humor jest ogólnie lekki i przyjemny, pasuje do całości i no mnie tam nawet niektóre sytuacje śmieszyły. xd⛩️

👻Ogólnie nie wiadomo też do końca dlaczego Miko postanowiła akurat ignorować duchy, z późniejszych wydarzeń można się domyślić, że te duchy najpewniej są wstanie zaatakować tylko jeśli jakaś osoba je zauważy. Gdyby nawiązała z nimi kontakt to prawdopodobnie mogłyby ją zabić lub opętać, czy coś. Też nie do końca wiadomo czy wszystkie są złe, bo ogólnie są tam też jakby dobre duchy. Niektóre zdają się też po prostu potrzebować pomocy, albo nawet może szukać towarzystwa, bo zdarza się, że jakiś duch uparcie wypytuje Miko czy go widzi jakby chciał pogadać, a wszelkie podejrzenia, że zjawy zostały zauważone wywołują w nich jakieś emocje. Nie wiadomo też za bardzo (przynajmniej póki co) w jaki sposób Miko doszła do tego, że duchy należy ignorować i jaka była jej reakcja gdy pierwszy raz jakiegoś zobaczyła. Zgaduje, że bohaterka jest po prostu typem osoby, którą strach potrafi całkowicie sparaliżować i poprzez brak reakcji pewnie zauważyła, że duchy jej nic nie robią.
Manga zaczyna się dopiero jakiś czas po tym jak Miko dostała tą umiejętność widzenia, ukazując po prostu jej „normalne” życie. Pierwsze rozdziały to zresztą trochę taki losowy zbiór różnych wydarzeń z jej życia doprawiony oczywiście paranormalnymi zdarzeniami, dopiero później historia nabiera jakiś konkretny ciąg fabularny, a niektóre wcześniejsze wydarzenia gdzieś tam wracają nabierając większego znaczenia. Pojawiają się potem oczywiście nowe wątki i postacie, jak chociażby Julia, z którą Miko się zaprzyjaźnia. Nie będę może zdradzał o co tam z nią chodzi, ale powiem tylko, że dziewczyna ubzdurała sobie, że Miko jest jakąś potężną egzorcystką, więc jest to całkiem zabawne też potem. :D Ciekawymi wątkami są też chociażby sprawa z pewnym nauczycielem, czy wątek pewnej świątyni i samej „ochrony” jaką zyskuje Miko, to zresztą jest narazie bardzo tajemnicze i pozostaje póki co nierozwiązane. Ogólnie historia trzyma dość nieśpieszne tempo, akcja nie leci za szybko, ale też nie za wolno, tak w sam raz, a z czasem robi się coraz ciekawiej. :D
Dość nietypowy jest też myślę fakt, że mimo, że mamy bohaterkę, która się często tylko biernie przygląda temu co się w okół niej dzieje, to nie brakuje akcji i lekkiej epickości w tym wszystkim. Tylko momenty akcji dzieją się zazwyczaj po prostu w tle, a bohaterka pełni często rolę jedynie obserwatora i komentatora. :P👻

➖No, ale chwalę ten tytuł i chwalę, a co z minusami? Przyczepić mógłbym się jedynie do lekkiego fanserwisu i elementów ecchi, które widoczne są głównie na początku, ale całe szczęście nie są zbyt nachalne. Sprowadzają się one tylko do podkreślenia czasem lekko kształtów bohaterek (głównie Hany) i raczej nie psują odbioru. Po prostu gdzieś tam zanikają na tle późniejszych wydarzeń i łatwo przymknąć na nie oko by cieszyć się ciekawą historią i sympatycznymi postaciami. A mówię to jako osoba, która nie znosi ecchi, także jeśli mi to tak nie przeszkadzało to znaczy, że jest do zniesienia. :P Poza tym manga (przynajmniej narazie) moim zdaniem nie ma żadnych wad.
➕Kreska też jest bardzo dobra, postacie są narysowane ładnie, a duchy przerażające, zresztą jak wspomniałem ich design jest cudny i są jednym z plusów tytułu.

👻No także mam nadzieję, że kogoś z Was zainteresowałem tą pseudo recenzją i sięgniecie po tę mangę, bo warto jak cholera! Mi osobiście stuprocentowo się wstrzeliła w gust, uwielbiam Mieruko-chan i z niecierpliwością czekam na kolejne rozdziały. Niestety te wychodzą jakoś co miesiąc, czasem się zdarzy dwa razy w miesiącu, więc no trzeba czekać, nad czym ubolewam, bo jestem ciekawy co będzie dalej. :P Mam też nadzieję, że manga zyska większą popularność i może kiedyś powstanie anime na jej podstawie (ale bym się jarał!). Fajnie by było też gdyby zaczęła być publikowana w Polsce, ale pewnie przyjdzie na to jeszcze trochę poczekać. :P⛩️

🗨️No, ale zna ktoś ten tytuł? A może macie do polecenia coś podobnego? Ogólnie rzadko czytam mangi i komiksy, ale jeśli na coś fajnego kiedyś trafię to może też opowiem w jakimś wpisie kiedyś tam, szczególnie jeśli chcielibyście więcej takich „recenzji”. 👻