Byłam pełna wątpliwości myśląc o napisaniu tego wpisu i teraz, gdy go piszę wątpliwości wciąż mnie nie opuściły. Czuję, że powinnam to napisać, że jestem wam to winna.
Mianowicie chodzi o moją aktywność na tej stronie, a właściwie to jej brak.
Po prostu od dłuższego czasu, wydaje mi się, że mogło się to zacząć gdzieś podczas wiosny w zeszłym roku, straciłam zapał. Do pisania, do życia, do robienia czegokolwiek. Czuję jak bezkształtna masa która nie robi prawie niczego poza tym co jej każą, jak człowiek którego już opiętnowano śmiertelnym wyrokiem, ale dalej jest podłączony do aparatury, bo jego bliscy nie chcą pozbyć się płynącej na dno resztki nadziei. Czuję się jakbym była zaprogramowaną maszyną, jakbym nie żyła z własnej woli. Pustka niczym czarna dziura zasysa wszystko co może być dla mnie dobre. Nie potrafię czytać, chociaż tak to uwielbiałam. Słowa też przestały mi sprzyjać. Czuję się jakbym błąkała się bez celu po świecie, nie umiejąc postawić niewielkiej torby z dobytkiem w jednym miejscu. Nie wiem co robić, nie wiem czy to depresja czy nie, ale wiem, że mam dość.
Nie wiem czy dobrze robię publikując to, potrzebowałam to z siebie wyrzucić.
Przepraszam.
R.