Cóż mogę rzec, kolejny krótki utwór, choć tym razem w takim stanie zdaje się być on pełny.

Utwór ten sprawia wrażenie niekompletnego, niemal idealnie nawiązując w ten sposób do pustki, jaka powstała w mym sercu, w wyszykowanym już dla niej miejscu.

Ponownie stawiam na nietypową konstrukcję wiersza.

W swego rodzaju desperacji odnalazłem swą osobę. Desperacji, by przyznać jej co naprawdę czuję. A jednak coś mnie zatrzymuje. Może ma być to tylko przyjaźń?

Kolejne dzieło, tym razem oparte o bardziej regularne rymy, wszystkie zawarte właściwie w jednym układzie.

Wiersz o dość niespójnej i chaotycznej konstrukcji, co niemal perfekcyjnie odzwierciedla tę relację oraz moje uczucia z nią związane.