Kochani! W tym ostatnim dniu Triduum Paschalnego – i zarazem przededniu Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego – z całego serca chciałabym życzyć wam wesołych Świąt❤️
Niech w tym ciężkim dla nas wszystkich czasie nasze serca odnajdą choćby nutę spokoju i błogości, optymizmu, wiary i nadziei, zaś przede wszystkim – miłości. Niechaj ta miłość szerzy się pośród nas, i my szerzmy tę miłość, gdyż pośród szalejącego zła i zbrodni ona jest jedynym wybawieniem. Być może są to słowa już wyświechtane, frazesy powtarzane tak często, że wyzuto jej już z całej mocy, aczkolwiek w dniach, kiedy wspominamy męczeńską śmierć i cudowne zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa – dowód największej miłości w dziejach Wszechświata – warto sobie przypomnieć o tym, jak jest ważna. Życzę wszystkim również obfitych łask Bożych, owocnej modlitwy, odnowy duchowej i refleksji, która już niedługo przerodzi się w największą w całym roku liturgicznym i życiu chrześcijańskim radość. Chrystus – prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek – prawdziwie zmartwychwstał! Cieszmy się! Alleluja!✝️🙏💜
Przechodząc do bardziej świeckiej części mojego wpisu, życzę Wam również, rzecz jasna zdrowia, bezpieczeństwa i odpoczynku – myślę, że życzenia te zdecydowanie nabrały znaczenia w aktualnej sytuacji i są nam potrzebne tak bardzo, jak już od dawna nie były. Poza tym, siły, spełnienia wszystkich marzeń, dobrobytu, cudownego czasu spędzonego wśród rodziny i naszych pięknych tradycji, smacznego jajka, mokrego dyngusa, i tak dalej. Niezależnie, czy te Święta mają dla Was wymiar duchowy i religijny, czy to jedynie zwyczaj, okazja do spotkań, zabawy i odetchnięcia – spędźcie go jak najmilej✨💐🥚
Korzystając z okazji, w 3. rocznicę założenia tego konta, dziękuję wszystkim, którzy po dziś dzień tu ze mną trwają i czasem zajrzą, mimo mojej znikomej aktywności. Cieszę się, że przez długi czas to miejsce było dla mnie taką wspaniałą przystanią do rozwijania swoich pasji i poznawania świetnych ludzi, a i dziś lubię tu czasem wejść, popatrzeć, powspominać, dodać jakiś wpis, chwilkę się pobawić. Może jeszcze kiedyś wrócę tu tak, jak kiedyś, i znów strona będzie miała dla mnie choćby w połowie tak duże znaczenie, jak te 2 lata temu, kto wie? Jeżeli dotarliście do tego momentu, to możecie napisać, co podobało Wam się kiedyś na tym profilu i który mój quiz/opowiadanie jest Waszym ulubionym😅
No cóż – trzymajcie się, pozdrawiam, wesołego Alleluja, wesołego jajka!🌿

Jak zawsze pamiętam o każdej patriotycznej rocznicy, jak zawsze z kilkudniowym zapasem przygotowuję się do świąt państwowych – tak dziś niemal bym zapomniała, gdyby nie obudził mnie Facebook. A przecież taki dziś dzień! Przecież równo 71 lat temu zabito ostatnich ogólnopolskich koordynatrów zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, co dziś upamiętniamy Narodowym Dniem Pamięci Żołnierzy Wyklętych❤️🇵🇱

Tych, którzy mimo sześcioletniego piekła wojny nie stracili ferworu w walce z okupantem. Którzy okupantem nie bali się nazwać tego, kto mianował się wyzwolicielem – i prawdę tę pragnęli przekazać światu; chcieli, aby ich krzyk, z głębi cierpiących dusz, złamał mirażowe obietnice marksizmu, zdradzieckie układy, zagłuszył litanie słodkich, pustych kłamst. Których dusz nie złamały koła totalitarnej machiny; których na rzeź najpierw chcieli wydać jawni zbrodniarze i ludobójcy, zaś później wydała wielka polityka, pragnąca wieźć naród z zawiązanymi oczami i zamierającymi z lęku sercami prosto w ręce kata. Którzy stanęli do walki heroicznej, choć nierównej. Którzy woleli zginąć z bronią w ręku, wolnymi ludźmi, a nie w syberyjskich łagrach, celach Łubianki, ub-eckich katowniach. Którzy walczyli o godność swoją i narodu. Którzy nie godzili się na gwałty, grabieże, hańbę, morderstwa, cudze rządy i pogardę. Którzy rękę, odpowiedzialną za spalone kościoły, jarzmo nędzy, bestialski ucisk, śmierć niewinnych ludzi, zerwanie korony z głowy Orła zasypali gradem strzałów – i te strzały wybrzmiewają do dziś w sercu każdego Polaka. Którzy w czasie wojny śpiewali: ,,…alejami z paradą będziem szli defiladą w wolną Polskę, co wstała z naszej krwi…" – a po niej musieli iść z bronią w ciemny las, przerażającą śmierć, bezimienny grób bez krzyża, mrok historii, która, zdaniem władz, miała na zawsze o nich milczeć💔

Słowem – dzień członków polskiego podziemia, którzy kontynuowali walkę z okupantem sowieckim również po ,,wyzwoleniu" przez Armię Czerwoną. A tak swoją drogą, dziś również Moskale mówią, że idą ,,wyzwalać" i ,,denazyfikować" inne państwo, prawda? Historia kołem się toczy. ,,Zawżdy znajdzie przyczynę, kto zdobyczy pragnie…".

,,Nie jesteśmy żadną bandą, tak jak nas nazywają zdrajcy i wyrodni synowie naszej ojczyzny. My jesteśmy z miast i wiosek polskich. My chcemy, by Polska była rządzona przez Polaków oddanych sprawie i wybranych przez cały Naród, a ludzi takich mamy, którzy i słowa głośno nie mogą powiedzieć, bo UB wraz z kliką oficerów sowieckich czuwa. Dlatego też wypowiedzieliśmy walkę na śmierć lub życie tym, którzy za pieniądze, ordery lub stanowiska z rąk sowieckich, mordują najlepszych Polaków domagających się wolności i sprawiedliwości." – powiedział mjr Zygmunt Szendzielarz ps. ,,Łupaszko"🔥Pamiętajmy… Szczególnie, iż dziś, w sytuacji tak niepewnej, nie wiemy, czy nie znajdziemy się w położeniu naszych przodków…

Na zdjęciu Danuta Siedzikówna ps. ,,Inka", jedna z moich ulubionych postaci rodzimej historii w XX wieku i pewien autorytet, jako młoda kobieta-partyzant. ,,Inka" – której matka jeszcze w czasie wojny została rozstrzelana przez Niemców za współpracę z Armią Krajową, zaś ojciec, wywieziony na Sybir i zmarły jako żołnierz armii gen. Andersa w '43 w Teheranie – już jako nastolatka poznała ogrom okrucieństwa obu okupantów. Mając 15 lat (!) odbyła szkolenie medyczne i została sanitariuszką w AK. Po wojnie kontynuowała walkę partyzancką (tym bliższa mi jest, że robiła to również na moim Pomorzu); w 1946 roku została rozstrzelana w gdańskim więzieniu. Bierut nie skorzystał z prawa łaski i pozwolił na morderstwo – bo czymże innym to było! – młodziutkiej dziewczyny. ,,Inka" była podobno osobą o złotym sercu i udzielała pomocy nawet rannym milicjantom; niestety, nie uchroniło jej to przed oszczerstwami komunistycznej propagandy. Chwilę przed śmiercią zdołała krzyknąć jedynie: ,,Niech żyje Polska! Niech żyje Łupaszko!". Serce mi się kraje, gdy pomyślę o tej niespełna 18-letniej pannie, niewiele starszej ode mnie, która z patriotyzmu, z ogromną odwagą, miała swój udział w tam niesamowitej walce, a jednocześnie spotkało ją w tak krótkim życiu tyle cierpienia, utraciła je dopiero wkraczając w dorosłość, wyrwano jej młodość, nie dano założyć rodziny, poznać świata…💔 Zawsze wzrusza mnie cytat z jej więziennego grypsu: ,,Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba". To chyba meritum. W tych krótkich słowach jest taki ładunek emocjonalny, tak wymowmny przekaz, że nie wymagają żadnego komentarza.

Codziennie modlę się o to, abym nie była zmuszona podejmować takich wyborów i przeżywać takich trudów, jak ci ludzie. Jednocześnie chylę czoła przed ich heroizmem i pragnę, aby stali się dla mnie drogowskazami, abym umiała walczyć w imieniu Boga, honoru i Ojczyzny tak gorliwie, jak oni. Ostatnio szczególnie często l tym myślę…

Cóż mogę dodać – cześć i chwała bohaterom!