CZEŚĆ HETAŚKI :D
Witam po raz kolejny po kilkunastodniowej przerwie między wpisami, jakże Wasze żyćka po rozpoczęciu budy?
Ja mam do gadania fest (z czego połowę informacji jeszcze posieję za góry, za lasy, drugą połowę zapomnę nie daj Boże), więęęc…
Dwudziestego drugiego sierpnia (niejaka niedziela) nadszedł dzień cudny, otóż przylazły moje obchody imienin aka druga Wigilia jeśli chodzi o konsumpcję potraw
Przyczłapała krokiem bojowym defiladowym ciocia z babcią, z ciocią składającą życzenia deliberowałam nad nimi sto lat, od babci dostałam ładne cwietki i pieniądze, od cioci bieliznę + cudowny tomachołek ala Niechcicowa + cudne, ażurowe rękawiczki + wachlarz jak od Emilki, więc był komplet *^*
Siedzieliśmy pół dnia przy stole, jedzenia naszykowaliśmy tradycyjnie o dużo za dużo, naklichcone pełno wszystkiego, imieniny cudne, cud miód :D
W poniedziałek, dwudziestego trzeciego, składali mi życzenia oficjalne i dostałam pierścionek, też cudny, wszystko cudeńko
We wtorek, dwudziestego czwartego… Rany boskie… Co myśmy robili dwudziestego czwartego?? ;—;
ZNOWU NIE PAMIĘTAM, ZAPOMNIAŁAM TTTWTTT
W środę, niejaki dwudziesty piąty sierpnia, z ciocią i mamą żeśmy ustaliły, że tego dnia dukniemy całą wyprawą na cmentarz do rodziny
Żeśmy wzięli rano fraki, spakowali tobołki, ja zacyganiłam swoją Niechcicową parasolkę i rękawiczki, sprawdziliśmy, czy chomik jest w klatce, czy obok (jakby był obok klatki, to by się mapet zajarał z radości), czy wszystkie cyngwajsle i rupiecie odłączone od prądu, czy wszystkie pierdoły zrobione, czy okna zamknięte, i w drogę
JEEEEEEEDZIEMYYYYYY :D
Zajechalim przez jakieś wiejskie drogi, wertepy, kocie łby (to żeśmy mało tam wstrząsu glacy niepodostawali) i pola do miejscowości, gdzie mieścił się niegdyś pewien pałac pewnych ludzi, w którym pracowała prababcia od strony takiego dziadka Robina, oraz gdzie leżała część rodziny
Poczłapalim czołgiem bojowym do bramy, mi wnet wiatr ten tomachołek urwał (typowo wiejskie tereny, a niesłychanie mądra Mariola karowała się tam z parasolką i w rękawiczkach), zawiewało chłodem, pogoda szalona, człapaliśmy przez jakieś średniowieczne glamuzy i kostki, szukając grobu prababci i pradziadka (z czego kojarzyłam jedynie akcję, że prababcia była ciut starsza ode mnie jak wychodziła za mąż, konkretnie miała lat piętnaście czy tam szesnaście), aż żeśmy znaleźli
Stoi grób jak żywy (a bardziej leży trupem, znicze stare, taka jedna krewna, Wrona, chyba umarła kobiecina), trochę stary, ukwakrany od piachu przez te wszystkie lata, więc mama dorwała chusteczkę i starała się wyszorować to, co się dało
Ja lotałam od prawej do lewej, szukając jakiegoś wężydełka albo kranu, jakiekolwiek wody, aż znalazłam niesłychanie ładną, secesyjną pompę z wajchą i wihajstrem
Chciałam polać szmatkę, ale zamiast wody, to powietrze samo, nic, pompa ni działa
Zgziło się coś D:
Kran był nieabla, więc widziałam gdzieś za innymi grobami jakąś inną studnię (co to studnią nie była), ale że już nie chciałam latać i tam jeszcze wylecieć, to zostało tak, jak zostało
Mieliśmy porządne wkłady do zniczy, ale one też coś nie ten tego, więc trzeba było tarabanić się dryndą do sklepu po porządny znicz, ustawiliśmy wiązanki z cwietów, zapaliliśmy ogień, pomodliliśmy, na wszelki wypadek zrobiliśmy zdjęcie całego grobu, żeby na przyszłość wiedzieć, gdzie się znajduje, aż poszliśmy do kolejnego pomnika (niejakiej Apolonii, co to słyszałam na uszy me piękne po raz pierwszy, że mieliśmy Apolonię w rodzinie), co został postawiony już w latach pięćdziesiątych, więc… Było z nim jak było TwT
Daliśmy na grób tej Polusi znicz, staraliśmy się do ładu i składu wydukać wszelkie krzoki 8 chwasty, co to nieproszone rosły, pomodlim, po czym wlekliśmy się trawnikiem do bramy, co to była zamknięta, ale miała idealną do przelezienia szczelinę, więc przeszła mama
Przeszedł brat
Przeczłapałam ja, a że wymiary mam dobre, to się jak najbardziej pomieściłam
Ciocia ciut się zablokowała, ale też przeszła XDDDDD
Poszliśmy przez ten płot do dryndy, a że ja się uparłam, żeby wstąpić do Ostromecka i pałacu (chociażby z ciekawości), to w pierniki ciesząc się pojechaliśmy przed pałac na parking (e tam, wycieczki spontaniczne zawsze git XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD)
Wylazłam porządnie, wzięłam na łapki rękawiczki, ten parasol, co to go tachałam po cmentarzu (piernik z tym, że nie było słońca, a to parasolka przeciwsłoneczna, zawsze wygląda ładnie), przechodzimy przez bramę, a taaaam….
STARODAWNA MUZYCZKA :O
Ciocia usłyszała jakąś muzykę bliżej niezidentyfikowaną, na początku żeśmy myśleli, że ciocia ma jakieś wizje niepojęte, ale faktycznie, coś grało
Mama wzięła aparatofunkiel, chodziliśmy, robiliśmy fotki, oddałam tomachołek na moment cioci, bo portki poprawiałam, ludzie, co szli obok, się nadziwić nie mogli, jaki ten parasol piękny niesłychanie
Na lewo patrzymy, na prawo, tu zdjęcie, tam ławeczka, tu coś, tam ozdoby, ładne ujęcia, pałac główny cudeńko prawdziwe z zewnątrz (wewnątrz jeszcze większe cudo), po ogrodach zasuwaliśmy, przy gazonach z cwietami miałam fotografii pełno, na murach były takie charakterystyczne, greckie dzióbki i twarze (śliczne), dosłyszeliśmy, że grają Vivaldiego i melodie z okresu baroku (cudne TwT), aż żeśmy poszli znowu na przód, gdzie capnął nas kelner
Chłopina aż nam z restauracji wyszedł naprzeciw
,,Państwo do restauracji?"
,,WŁAŚNIE DO PANA PODĄŻAMY :D" (jakby nie było, ten tekst był cudny XDDDDDDDDDDDDD)
Dziwnym trafem, wchodząc do tego pałacu, nim się zaczęłam zachwycać anturażem wokół (a tam cudnie, płytki kamienne, tapety pałacowe, kominek, meble jak zza czasów Ludwika XVIV, nawet stare, oryginalne framugi od drzwi, przejścia salonowe, cudo), to ten chłopina zdążył wypytać, czy sesja udana (ja się pytam: skąd zajęty pracą w sporym budynku kelner wiedział, że my chodzimy z parasolką, robiąc fotki? My się WYBITNIE rzucamy w oczy, Bóg wie, czym ;-;), po czym zaczęliśmy sobie łazić, patrząc po tych PRZECUDNYCH pomieszczeniach
Cuda, cuda i jeszcze raz cuda, śliczniutkie tam wszystko, aż się napaczać nie mogliśmy, po czym ukwakliśmy w jadalni obok salonu włoskiego, i zrobiliśmy rekonesans w kwestii menu
Ja wnet zawału dostałam nad tym spisem potraw, ciocia mnie naciągnęła na jakiś bliżej niezidentyfikowany filet z glazurowaną marchewką, co to się upierałam, że chcę tylko rosół (jak mi ten rosół przynieśli, to Bogu podziękowałam, że wzięłam też filetka, bo to była porcja jak dla dziecioka lat pięć), mama wzięła to co ja + zabłądziła z bratem w podziemiach, bo szukali toalet, a te toalety to miały bardzo ładne płytki + wsuwaliśmy cudny obiad, przy czym ja delibrowałam, czy na portrercie za bratem nie ma czasem Róży Raczyńskiej w starości, bo kobiecina coś podobna była
Zżarliśmy obiadek, po czym wywiedzieliśmy się, że w drugim, najstarszym pałacyku jest muzeum fortepianów, więc poczłapaliśmy tam krokiem defilafowym, z radością do mniejszego pałacu wchodząc
Trzeba było przejść parkiem pałacowym, budyneczek sam w sobie mały, w środku pojemny jak piernik, cudowna była ponad stuletnia klatka schodowa i schody dwubiegowe, pomieszczenie vis a vis wejścia miało przepiękny żyrandol, podziemia klimatyczne, góra jak z bajki, przy czym na końcu zwiedzania spotkałam najwielachniejszego kota, jakiego kiedykolwiek na oczy me piękne niesłychanie ujrzałam
Kiciuch zwał się Gacek, sierść miał taką, że ładniejszej nie szło mieć, łeb wnet jak garnek wielachny, pulpeciaśny, mapetek wspaniały XDDDDDDDDDDDDDD
W czwartek, dwudziestego szóstego, nawiedziło świat zimno, piździło wiatrem i chłodem, szaro, chłodno i na tym się kończyło ;—;
W piątek, w nocy, dwudziestego siódmego leciała ,,Akcja pod Arsenałem", więc się ucieszyłam jak nigdy, lecąc to oglądać na łeb, na szyję, film przecudowny
W sobotę, dwudziestego ósmego, wywaliłam z szafy wszelakie lumpy przymałe, przymierzałam wszystko po kolei (była cudna pogoda, ale to już ostatni raz przed końcem sierpnia TwT), co za małe, raus na górną półkę, co dobre to na wieszak, co było atrakcją jakich mało, więc latałam w gatkach i staniku, przymierzając wszystkie rzeczy naokoło XDDDDDDDDDDDDDD
W niedzielę, dwudziestego dziewiątego, szliśmy do kościoła, a ja miałam kwadratowy, z kołowrotnym szwem stanik, przez co byłam kwadratowa na klatce piersiowej + wyglądało to jak sto nieszczęść + udaliśmy się na przecudny obiad do Kumerówki (gdzie jak jakaś szlachta mieliśmy pierwsze miejsce, bo nas wszędzie znają XDDDDDDDDDDDDDDD) + byliśmy u cioci, pomagałam przy rychtowaniu kawy i pędziłam na rowerku stacjonarnym, bijąc swój własny rekord :D
W poniedziałek, trzydziestego, stała się atrakcja niespotykana, otóż byłam zaproszona do Heli do Parku 17, na ciastko i na lody, więc nie wiedzieć czemu, zerwałam się z wyra ledwo, jak szósta wybiła, spać nie mogłam, słyszałam, jak tata do pracy wychodzi i garaż otwiera, leżałam więc trzy godziny, aż mnie trafiło i zgarnęłam czytać ,,Alicję w Krainie Czarów" i ,,Małą Księżniczkę", bo nic innego nie było w zasięgu ręki
Wstała mama, przyśniło jej się, że zostawiliśmy przy kasie ostatnio mój segregator do baby od polaka, co (uwaga) okazało się prawdą nad prawdy, otóż faktycznie zostawiliśmy przez przypadek ten zeszyt na sali, patrząc na prezent dla Heleny, bo dałam go do łapy tacie, oglądałam albumy, i tak oto zeszyt został gdzieś za górami, za lasami
Zaczęłam się rychtować, nakiełbasiłam sobie cudne loki, fryzurę, cała się wytegowałam, aż nadeszła cudna godzina pierwsza, kiedy to mieliśmy wyjechać spod domu Helci całą szóstką na te trampoliny
Mnie nakabacili do dryndy razem z Cyganem vel Martyną i mamą Heli, zasuwałyśmy maluchem (a ten maluch wybitnie pojemny, drynda maleńka, pojemna, tylko niska, że bym była trochę wyższa, i bym walnęła glacą w dach) po mieście, a że miałam gadanego, towarzystwo kumate, do szyku i nieupierdliwe, to klekotałam ile weszło
Nawijałam o pierdołach z życia wziętych, jak to na mszy w bazylice wygląda, jak to byliśmy na zamku Chojnik i człapaliśmy pod górę, jak to na obiad mama upiekła zapiekankę, jak byłam u Mona Lisy, jak ciemno mają w ogrodzie, jak to babcia jako dzieciok mały wleciała do śmietnika po wojnie, jak kręcili ,,Przeminęło z wiadrem", jak musieli podpalić do sceny pożaru Atlanty dekoracje z pierwszej wersji ,,King Konga", żeby budynki przypominały budowle z okresu wojny secesyjnej, a jak była mowa o wojnie secesyjnej, to się rozgadałam też o historii i o firmowym gulaszu Marleny Dietrich, aż żeśmy zajechali, czasu na moje babulenie nie starczyło (XDDDDDDDDDDDDDDDD)
Wparowaliśmy do tego parku trampolin, zrobiliśmy rekonesans w kwestii wszystkiego, poszliśmy do szatni, oddelegowałam tobołek do szafki, co to koślawo dziewczyny ustawiły kod i się coś zlagowało (miał być nasz rok urodzenia, a wylazła data bitwy pod Trampolinami, czy tam Termopilami TwT), aż odprowadzili nas na strzelaninę laserową
Cekałyśmy, ja się zachwycałam niesłychanie pięknym chłopem na plakacie (XDDDDDDDDDDDDDD), aż przyczłapała instruktorka jazdy od tych flint i całokształtu
Kobiecinka kumata, wiedziała, gdzie prawo, gdzie lewo, dostałyśmy od niej w spadku jakieś dziwne gorsetopodobne kubraczki (więc o ile Martyna miała bebech jak Miś Puchatek, na wierzchu, to się wzięłam te sznurki po bokach i się faktycznie związałam, żeby nie zleciało) z lampkami, miałam przepiękne loki ala Maria Antonina, aż tu nagle…
Ta kobieta mi założyła na głowę jakieś terrorystyczne kable i sprężynki, jak do badania czaszki, i całe loki klapnęły TwT
Oprócz tych kubrczków i czułek pszczółki Mai na glacy, to dostałyśmy w ręce flinty, karabiny klasyczne, całkiem klopsy, ciężkawe, to się ucieszyłam jak nigdy
Flintę mi zawiesili niczym żołnierzowi na wojnie, poinstruowali, co i jak, wypytałam, cóż to za psyryczki elektryczki tam błyszczą, aż cyk, zamknęli nas w tym specjalnym pomieszczeniu
Pokój fest wielki, w nim sceneria ala wybuch w Czarnobylu, poustawiane jakieś butle, skrzynki pokryte liśćmi sztucznymi, barykady, podarte szmaty, czerwone światło, klimatycznie i porządnie zrobione, byłam pełna animuszu do momentu, kiedy zaczęli psychopatyczne odliczanie przez głośnik
Jak to ryknęło, mało zawału nie dostałam, jakieś huki, hałasy, odliczane cyfry, mi mowę odjęło z przerażenia (zlękłam się strasznie ;_;), zaczęłam kleić się do Cygana, aż cyk, i gra rozpoczęta
Cisza, oprócz tych tajemniczych warkotów, to cisza, zero strzałów, dziewoje narwane z tym strzelaniem nie były, pierwsza ruszyła Martyna, ja za nią, pod jakieś barykady z drewna
Gdybym nie oddała pierwszych pseudo strzałów, to by się nie zaczęło nigdy, dopiero wtedy się ożywiła reszta, ja się wczułam w akcję całym umysłem (owszem, kucałam, gdy strzelano do mnie na światła, i chowałam się za skrzynkami, strzelając), nabojów nie żałowałam, przestałam się bać, tylko czułam niepokój, patrząc na kukły, co robiły za wiszące trupy (one faktycznie jak z horroru), nawalałam ile weszło, i ile byłam w drużynie tylko z Martyną (Hela z Wiktorią i kuzynką w ekipie trzyosobowej), to… Wygrałyśmy i wygrałam za najlepszą ilość trafnych strzałów XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
Zwyciężyłyśmy z Cyganem jako drużyna, a ja jako osoba, bo się nastrzelałam jak Urbańska w bitwie Warszawskiej, więc byłam kontente, że mogłabym równie dobrze tłuc się z chłopakami, miałam tysiąc ileś punktów, a reszta ledwo dojechała do liczby dziewięćset
Po strzelaninie, zadowolona z osiągnięcia, poleciałyśmy na trampoliny i na skocznię skakać, mam fajne zdjęcie, jak lecę w powietrzu na materac, kupiłyśmy sobie picie, po czym wzięli nas do escape roomu, co było też opłacone
Chłop nas poinstruował, wejście do tego pokoju jak od kanykenberga (walnęłam glacą w strop), wystrój od Alicji z Krainy czarów, firgury grzybków, kart od gier karcianych, szachownice, szachy i tego typu rzeczy, na ścianie wisiało piękne lustro, to mówiąc na cały regulator, że wygląda jak od Emilki, zaczęłam się w nim przeglądać (XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD), bardziej żeśmy się przejęły urokiem tego miejsca niż zagadkami, kuzynka Heli przypadkiem walnęła łapą w ścianę i coś odblokowała, że z górnej skrzynki z sufitu wyleciał zając, czego nie widziałyśmy, a jak ogarnęłyśmy ów czyn, przeraziłyśmy się, że ktoś tego królika nam wrzucił, wchodząc tu niezauważalnie (XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD)
Oficjalnie wylazłyśmy, zamieszczając się w godzinie, z czego ja przed końcem akcji musiałam na klęczkach walić młotkiem w mini golfa, bo byłam za wysoka na stanie normalnie, a że kuzynka Heli i Wiktoria małe, to manipulowały rurą, żeby spełnić zadanie :D
Po parku 17 powróciłyśmy na lody do Sowy, potem do chałupy na tort i ciacha, z czego przybyła Michalina, bez której towarzystwo zachowywało się całkiem do szyku, więc oto ujawniła się wada tych urodzin
Ja siedziałam przy stole, wyprostowana idealnie, kichając się, jak trzymać filiżankę, a Michalina ciągnęła Wiktorię po podłodze, robiąc rejwach jakich mało
Przy wyjściu lunął deszcz, mama Heli się nie mogła nacieszyć, jaka ja to jestem wspaniała, świetna i jak to rozmawiałam z nią (za dużo komplementów TTTwTTT), a MaJkEliNa stała z boku, wydając niezidentyfikowane sapanki ze złości (XDDDDDDDDDDD), więc mama uznała, że…
,,MICHALINA, CIEBIE WCIĘŁO, JAK ZOBACZYŁAŚ, JAK FRANEK URÓSŁ :D"
Cyk, Michalina się ocknęła XDDDDDDDDDDDDDDD
Trzydziestego pierwszego sierpnia (chyba wtedy), walnęli byka w telewifunklu, otóż puszczając Trasę Dwójki puścili nagranie bez dźwięku, a jak dźwięk wskoczył, puszczono przez pomyłkę nagranie Morowej z próby, jak śpiewała bardzo… Oryginalnie (bardzo oryginalnie, piękne niesłychanie ,,Szaint Trope")
Pierwszego września nastało rozpoczęcie roku, z czego chłopaki śmiali się z Bóg wie czego, ja się śmiałam, że tamci się śmieją, Księżniczka uznał, że będzie nas zastraszać tym rokiem, my w śmiech, po czym udałam się na ciastka z Cyganem, lecąc wiraże na holach, żeby nie stać w kolejkach XDDDDDDDDDDDDDDD
Dzisiaj to jest za dużo nawijania, więc w skrócie: było teoretycznie git, anglistkę wcięło, więc spóźnieni lecieliśmy z niedoszłego angielskiego całą resztą na trzecie piętro, po germanistkę, miałam niefortunne miejsce, siedząc kołowrotnie, zgięta, z na skos siedzącym i gapiącym się na mnie Szymonem Debilem, na drugim niemieckim Mona Lisa zaczął się do mnie szczerzyć, więc ja do niego też, bo tak, na wf okazało się, że na hali jest remont, są wymagane dwie pary pypegów (akurat będę tachać dwie pary butków, też mi coś), baba w kocu siała propagandę szczepionkową, za co będę mieć do niej żal przez całe życie, jak mi długie i miłe, zaprezentowałam się w nowych bamboszach + dostałam nieżytu gardła od maski, boli mnie, i przez to uczucie mnie telepie, nienawidzę go ;-;
Kto odczytał, meldować jak zawsze, opowiadajcie, co u Was, jak minął pierwszy dzień budy (jeszcze tylko dwieście dziewięć dni męki i amen), kto umarł w trakcie szkoły lub tego wpisu, temu trzeba postawić wiązankę na grób XDDDDDDDDDDDDDDD
Miłego dniaaa 💕