Pokażcie mi coś piękniejszego od przytulających się mężczyzn.

Dokładnie rok temu ukazał się 7 album Rammsteina, na który fani musieli czekać 10 lat, więc mój krótki komentarz a propos Nigdy Nienazwanego Albumu Rammsteina:

Nowy album jest dla mnie czymś szczególnym. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że to jeden z piękniejszych dorobków muzycznych, jakie poznałam w swoim krótkim, ale myślę, że pod względem muzycznym, barwnym życiu. „Deutschland” mogłabym słuchać i oglądać zapętlone przez kilka godzin. Ta piosenka ma w sobie tyle emocji, jest tak piękna w skomplikowaniu tematu, który porusza, że nie sposób się w niej nie zakochać. Do „Radio” z natchnieniem czytałam i sumienie powtarzałam tekst, chcąc się go nauczyć perfekcyjnie na pamięć, a „Zeig dich” słuchałam z rozmarzeniem, patrząc na niebo zabarwione na czerwono przez zachodzące słońce. Lekcje niemieckiego nie mogą się odbyć bez mojego cichego zaśpiewania choćby jednego wersu z „Ausländer”. Do „Sex” tańczyłam w letnie noce w pokoju, a „Puppe” do teraz czaruje mnie swoją melodią. Pamiętam, jak nastawiałam budzik, aby równo o północy móc wysłuchać nowej płyty, a pierwszą piosenką, jaką usłyszałam było „Was ich liebe”. I pamiętam, że ujęła mnie od pierwszych sekund. Pamiętam również, że uśmiechnęłam się, gdy dowiedziałam się, iż będzie otwierać koncert. Uwielbiam śpiewać „Diamant”, gdyż słowa tego utworu niezwykle pięknie brzmią na języku. „Weit Weg” to absolutnie mistrzostwo, jest arcydziełem, które nieustannie porusza moją duszę. To dla mnie najmocniejszy fragment płyty. „Tatto” wciąż mi przypomina o wzorach na wymarzone tatuaże, a „Hallomann”, mimo że dla mnie najsłabszy kawałek na płycie, prosi mnie czasem do tańca.
A gdybym w skrócie miała opisać moją miłość do siódmego albumu, to powiedziałabym: „Ich bin kein Mann für eine Nacht” jak mówi „Ausländer”, a to nie jest album na jedną noc.

I to najpiękniejsze na świecie zdjęcie dwóch gitarzystów Rammsteina, które ujęło mnie na tyle, że będzie teraz wszędzie: na mojej tapecie na komputerze, telefonie, będzie wisiec w moim pokoju i pojawiło się tutaj. Czy ktoś się zachwyca nim jeszcze równie mocno jak ja? XDDDD

Moje serce rozpływa się, czytając rozmowy Gimliego i Legolasa.

Niełatwo jest stworzyć miejsce znajdujące się poza czasem i równie trudno je znaleźć. Jako poznanianka cieszę się, że mogę z czystym sumieniem przyznać, że to miasto jest bogate w wiele takich miejsc, ale to jedno szczególne gości w moim sercu i to z wielu przyczyn. Jest nim Cukiernia Bezowa BEZA, która, jak głosi napis, została królową, jeśli chodzi o wszystkie bardziej i mniej wyszukane słodkości.
Cukiernia zwraca uwagę już od pierwszej chwili. Mieści się na krótkiej i z pozoru niewyróżniającej się ulicy Za groblą. Są stoliki na zewnątrz, piękny szyld i bezowe torty w witrynach. Kiedy przekroczymy magiczny próg, uderza nas zapach ciast, kawy, świeżych kwiatów, spokoju i ciepła. Stoliki z szarymi, wygodnymi kanapami i fotelami zachęcają do zatrzymania się w cukierni na dłużej. Kolorowe bukiety idealnie komponują się z ceglanymi ścianami, na których wisi pewna piękna historia miłosna, każda pojedyncza scena na każdy miesiąc.
Prawdziwe wyzwanie zaczyna się, kiedy nadchodzi moment zamówienia królowej ciast. Malutkie, suche bezy, te z wróżbą i bez niej, kuszą, stojąc dumnie na ladzie. Beziątka zza witryny śmieją się wesoło i przekrzykują się swoimi smakami. Jak wybrać tą jedną? Czy Male-Diva nie obrazi się po wyborze Białej Czekolady z Maliną? A co na to wszystko powie pani Szwardzwaldzka? A przecież Beziątek jest o wiele więcej, nie wspominając już o tych częstych nowościach (przyznaję, że ostatnie ogłoszenie o bezie z miętą i brownie oraz z fiołkiem i czarnym bzem spowodowały moją ucieczkę z lekcji online niemieckiego, a zdradzę Wam, że niemieckiego nie opuszczam ot tak). Do niewinnych Beziątek dołączają jeszcze inne wypieki. Piękne eklery, ciasta i makaroniki prężą się dumnie, zwracając na siebie równą uwagę. I gdyby na tym skończyły się skomplikowane wybory, ale przecież nie doszliśmy jeszcze do popisowych tortów. Smaki zadziwiają i nęcą wszystkie zmysły. Żołądek wzdycha i wpatruję się maślanymi oczami w te wszystkie pyszności, a kubki smakowe są już na granicy błagania o natychmiastowy wybór i skosztowanie wreszcie upragnionej słodkości. Kto by pomyślał, że to jeszcze nie koniec. Kawy oraz herbaty kuszą swoimi nazwami i smakami. Nigdy w życiu nie piłam tak pysznej kawy i gorącej czekolady, jak właśnie tam. Zaręczam, że nie spotkacie tam niemiłych osób. Ludzie, którzy tam pracują, są przepełnieni pozytywną energią, uśmiechem i serdecznością. Zupełnie mnie nie dziwi, że samym swoim zachowaniem przyciągają do siebie tylu klientów.
Wreszcie dotarliśmy do upragnionego skosztowania wybranej słodkości. Przysięgam, gdyby wyobrażenie raju miałoby smak, to byłby to smak tamtejszej bezy. Jest delikatna, krucha i lekka, jakby została stworzona z obłoków usianych na błękitnym niebie. Jej dopełnienie w postaci kremu, który zniewala swoim smakiem, idealnie komponuje się z lekko kwaskowatym, robionym na miejscu sosem, przełamującym słodycz bezy. Królowa ciast działa na wszystkie zmysły. Zachwyca swoją nieskazitelną urodą, uwodzi zapachem, powoduje drżenie rąk od małego dotknięcia tego słodkiego cudu, jej chrupkość przy każdym ruchu widelczyka wydaje się muzyką dla uszu, a smak po prostu zniewala i nie pozwala nam myśleć o niczym innym.
To miejsce stało się dla mnie pewnego rodzaju ostoją wśród pędzącego świata. Pozwala mi zwolnić i po prostu nacieszyć się chwilą. Uwielbiam tam przychodzić z mamą i koleżankami. Staram się gościć w BEZIE jak najczęściej i cieszyć się, że powstało to miejsce. Delektuję się smakiem tamtejszych wypieków, czuję serdeczność i życzliwość tamtych ludzi. Czerpię nie tylko przyjemność, ale i naukę z tego jakże pięknego lokalu, a uwierzcie, że wynieść można stamtąd naprawdę wiele. Innymi słowem Cukiernia Bezowa BEZA to miejsce znajdujące się poza konkretnym czasem, a jak wiemy, takie są właśnie najcenniejsze, najpiękniejsze i zasługujące zazwyczaj na o wiele więcej uwagi niż w rzeczywistości dostają.

To moja krótka, trochę zmodyfikowana recenzja tego niezwykłego miejsca. Gdybyście kiedyś przyjechali do Poznania, koniecznie tam zajrzyjcie. Gwarantuję, że się nie rozczarujecie.
Ta cukiernio-kawiarnia ma dla mnie ogromne znaczenie i myślę, że część mojej duszy zdążyła tam zamieszkać.

A tutaj link do Bezy na fb: https://www.facebook.com/cukierniabezowa/

A poniżej zdjęcie wejścia do cukierni. A jak jesteście ciekawi wnętrza, to zapraszam na ich fb, a najbardziej zachęcam do odwiedzenia tego miejsca o smaku raju ❤️