*tryumfy i chaos – czyli nihil novi w życiu Aleksandry 😅*

1. Najpierw triumfy: otóż udało mi się ostatnio całkowicie funkcję czatu w SMS-ach i wreszcie mam spokój.

2. Zamówiłam już nie pamiętam kiedy (niedawno) zestaw do tworzenia świec (niestety chyba nie napisano z czego jest wosk, miał też być olejek zapachowy do wyboru, ale albo coś przeoczyłam, albo nie wiem co się stało – w każdym razie olejek mi wysłali jakiś dziwny, bo zamiast zapachu jest absolutnie niczego zapachowego nieprzypominająca nazwa. Dzisiaj kurier dostarczył paczuszkę (dam Wam fotkę).

3. W czwartek przyszły do Empiku moje książki, ale odebrałam je dopiero w sobotę, bo mamie też jakieś książki przyszły. Niestety książki te okazały się pełnowymiarowe, o czym wcześniej nie wiedziałam, bo "Kłopoty mnie kochają" miałam w wersji 'kieszonkowej i cudownie mi się to czytało w tak małym formacie – z tymi idzie mi znacznie ciężej i wolniej :/ może uda mi się wymienić z kimś…

4. Piątek zamierzałam spędzić bardzo leniwie (tzn. może nie tak bardzo, bo miałam w planach jakieś 'kosmetyczne' porządki rzeczowe itd.), ale nic z tego nie wyszło, bo mój protoplasta zaczął czegoś szukać w szafce, w której jest prawie wszystko, od już dawno nieużywanych przyborów szkolnych i pisadeł do rzeczy mniej lub bardziej dokumentowych. Tak więc najpierw sprawdzałam żywotność pisaków, długopisów, ołówków i kredek, z których część potem wylądowała w śmieciach, w międzyczasie wysłuch**ąc tekstu piosenki o żołnierzu (włącznie z kontynuacją autorstwa mojego taty), a także słuchając podpisów w jego szkolnym (hm, nie wiem jak to nazwać – dzienniku? Pamiętniku? Coś w tym stylu) oraz oglądając jego zdjęcia na różnych dokumentach, dowodach itp., a następnie zostałam wyciągnięta na działkę w roli pomocnicy. Przy okazji zjadłam kilka całkiem dobrych, acz zziębniętych malin. Potem zaś zostałam 'porwana' na spacer do pobliskiego lasu i wciągnięta na jakąś wieżę widokową, której jedynym plusem był (chyba) brak schodów.
Później pojechaliśmy na obiad do restauracji z (na szczęście nie tylko) czeskim jedzeniem, gdzie był taki tłok, że nie wiadomo, czy w ogóle będzie dla nas jakiś stolik – ale był.
Niestety nawet na herbatę czekaliśmy bardzo długo, ale w końcu i jedzenie dotarło.
W międzyczasie zdążyło się już zrobić ciemno i chłodniej, więc zajrzeliśmy jeszcze tylko do (również pobliskiej) cukierni w poszukiwaniu rogali świętomarcińskich (tata), a ja chciałam inny smakołyk, ale go nie było (chyba). Potem już wróciliśmy do domu, a ja dałam mamie zerwane na działce malwy do wazonu. Długo nie pożyły, ale trudno.

5. W sobotę przyjechała Kaśka z chłopakiem na chwilę, ale tym razem nic chyba nie wzięli z mojego pokoju. Potem poszłyśmy z mamą do Empiku.

6. W niedzielę dałam mamie ostatnią część nie-kalendarza, czyli prezent w postaci voucheru. Chyba z tego prezentu ucieszyła się najbardziej :)
No i chyba trochę łaskawszym okiem w przyszłości będzie zerkać na niespodzianki 😂
Po mszy wróciłyśmy na chwilę do domu po ciasto i rzeczy dla Magdaleny (które miałam zostawić u dziadka już chyba ze 2/3 tygodnie temu) i z tym wszystkim ruszyłyśmy na drugi koniec ulicy do dziadka, gdzie oprócz rzeczonego gospodarza przebywała moja bratnia dusza Magdalena z dzieciarnią.
Magdalena ma alergię na wszystkie zwierzęta oprócz rybek, więc mimo że psiaki nie mieszkają z nami od ok. miesiąca, na 'imprezę' późnopopołudniową do nas bała się przyjść, więc przyszłyśmy z ciastem wcześniej do dziadka.
Potem mama wróciła do domu, ja jeszcze trochę posiedziałam, jedząc babeczki zrobione przez moich kuzynów (pyyyszneee, zjadłam 3! Z cytrynową polewą, czy lukrem – nie wiem, ale chyba polewą, która była przepyszna, kawałkami czekolady i kolorowymi cukierkami, które, o dziwo, też były dobre. Dam fotkę w komentarzu).
Potem pojechałam z nimi na cmentarz do babci, po czym podwieźli mnie do domu.
Po jakimś czasie na 'imprezę' urodzinową mamy przyjechali Kasia z chłopakiem, a za jakąś godzinę przyszedł dziadek. Dziadek się zwinął dość szybko, bo chyba nie chciał grać z mamą i Kaśki chłopakiem w Rummikuba.

7. W niedzielę też, po godzinie 23 stwierdziłam, że fajnie by było zrobić jeszcze coś konstruktywnego tego pięknego dnia i…zajęłam się układaniem książek 😅 tylko tym razem nie wg przedziału wiekowego, a wg cen. Zsumowałam to wszystko i byłam miło zaskoczona. Dzisiaj najtańszy stosik książek udostępniłam w kilku FB grupach, może tym razem coś się ruszy…

8. We wtorek mam fizjo, potem jedziemy do miasta i na zakupy spożywcze, a w środę ma wpaść Kaśka.

U mnie tyle, a co u Was?

Hej! :)
Wczoraj i dzisiaj przyszły do mnie dwie rzeczy (wczoraj słuchawki z OLX-a, a dzisiaj nerka z EQST'a).
Dam fotki.
Btw, zastanawiam się, czy nie zrobić jutro jakiegoś live'a na Instagramie ok. 14/15. Tylko potrzebowałabym jak zwykle pytań, bo nie umiem mówić o niczym.

Swoją drogą, byłam dzisiaj w stajni i było super! 💙💙💙
Tylko z racji, że robi się coraz zimniej, na razie nie będę tam jeździć regularnie.
Przywitała nas średnia jasnokolorowa sunia, cała w skowronkach…❤️ Wąchała nas, lizała i dawała się głaskać, więc miałyśmy co robić, bo przyjechałyśmy 10 minut wcześniej.

Jak już przyszła do nas właściwa osoba, poszła po konia (znowu konik polski, coś ja z nimi ostatnio mam…😂). Ale Adwokat bardzo różni się od Nefi, z którą w lipcu pracowałam. Jest od niej trochę wyższy i zdecydowanie bardziej ruchliwy…
Mimo faktu, że jest też starszy (ma 20 lat).
Nie zdziwi mnie jeśli Adwokat jest ekstrawertykiem. Podczas czyszczenia sporo się przemieszczał i robił parę innych rzeczy, ale mogło to też mieć związek z owadami, z których ja świadoma byłam tylko jednego stwora, który przeleciał mi koło ucha, prawie wywołując zawał…
Ale konik tak czy siak bardzo fajny :)
I tak samo bardzo łasy na jedzenie. 😂 Ogólnie robiłam w sumie same podstawowe rzeczy, oprócz siodłania, bo i tak nie miałam wsiadać.
Pierwszy raz w życiu miałam okazję lonżować konia (i to prawie zgodnie ze sztuką, bo na kantarze; idealnie byłoby na kawecanie, ale nie będę się czepiać). Przed samym lonżowaniem jeszcze próbowaliśmy robić ósemki między dwoma słupkami i ażło nam całkiem fajnie.
Na lonży w każdym razie chodził super – bardzo fajnie reagował na słowne komendy i zmieniającą się długość liny. Wprawdzie prawie zakręciło mi się w głowie, ale…😂
Obawiałam się, że z tym moim wzrokiem nie odróżnię kłusa od stępa, ale rozróżniam.

Wrażenie ogólne stajnia zrobiła bardzo dobre, instruktorka również (może poza faktem karmienia konia bułką i jabłkiem, ale…
To jedno z niewielu miejsc, gdzie nie traktuje się koni jako żądnych dominacji potworów, więc z czystym sumieniem mogę polecić Zielone Wzgórza. 💙
Chętnie będę tam wracać, tylko niech się zrobi ciepłej…
Z mojej strony to tyle, wrzucę Wam fotki. Mi i słuchawki, i nerka mega się podobają 💚💙💚