Prawie 2 tygodnie temu, w poniedziałek, miałam 2stęp do kanałówki, a wcześniej RTG tego jednego zęba. Poszło całkiem sprawnie i zaskakująco szybko (spodziewałam się dłuższej wizyty, nawet słuchawki wzięłam 😅).
Potem byłyśmy z mamą w Lidlu i wzięłam sobie do spróbowania później croissanta pistacjowego.
Po powrocie do domu przez kilka minut zatruty ząb mnie bolał dość mocno, ale zjadłam obiad (curry 🧡) i poszłam spać w nadziei, że znieczulenie szybko puści. W międzyczasie przyszedł dziadek planować 'wakacje' w Hiszpanii, ale nie siedziałam z nimi, bo nie miałam nic do powiedzenia na ten temat.

We wtorek (jeśli dobrze pamiętam), byłam u laryngologa (u którego kiedyś była moja mama). Przepłukał mi to jedno ucho trochę, dał zalecenia (w tym ćwiczenie, z którym miałam bardzo duży problem), ale to ucho samo mi się zaczęło jeszcze bardziej odtykać, więc może przez 2 dni stosowałam się do ich części. Szczególnie że właściwej kanałówce podobno towarzyszą niezbyt miłe dźwięki, a będę ją miała dopiero w drugiej połowie kwietnia…

Ogólnie w tamtym tygodniu dużo czasu spędzałam z dziadkiem, chodząc i jeżdżąc w różne miejsca.

W sobotę planowałam zaprosić Emilę, ale ostatecznie nic z tego nie wyszło, za to miałam cały dzień dla siebie, bo moi pojechali w góry. Dobrze, że w końcu po tylu latach przestali mnie zabierać na tego typu wycieczki…
Oglądałam serial, ćwiczyłam, a na obiad zamówiłam sobie w miejscu, z którego jeszcze nic wcześniej nie zamawiałam, przepyszne ravioli ze szpinakiem, ricottą (tych rzeczy akurat nie lubię XD), pomidorkami, kawałkami cebuli, sosem i orzechami włoskimi, które też były wyjątkowo dobre.

W niedzielę byliśmy u dziadka.

W poniedziałek znowu byłam u dentystki, która dała mi do tego zęba antybiotyk, żeby nic się nie stało podczas wyjazdu, i nie wzięła od nas ani grosza. Rano byłam jeszcze u fizjo, żeby przygotować twarz do tej wizyty, ale i tak mnie wszystko bolało i strzelało jak musiałam trzymać otwartą buzię. Zgodnie z zapowiedzią dentystki, ząb mnie bolął, ale dłużej i znaczenie bardziej uciążliwie niż w poprzednim tygodniu, miałam ochotę zagryźć wszystko na swojej drodze, ale postanowiłam pójść spać 😂 Trochę pomogło.

We wtorek byłam u urologa, do którego skierowanie dostałam jeszcze w tamtym roku. Miły, zrobił USG i od razu postawił diagnozę (czy słuszną – mam nadzieję, bo dostałam 2 różne antybiotyki i coś przeciwzapalnego). Kupiłyśmy leki i pojechałyśmy do galerii szukać ciuchów na wyjazd (w poprzednim
tygodniu też byłyśmy i kilka rzeczy wpadło mi w oko). Kupiłam fajne spodnie, a mama wzięła mi inne.

W środę byłam u dziadka, ale krótko. Potem przyjechała Kaśka, więc wróciłam, bo miałam do niej sprawę.

W czwartek musiałam czekać na kuriera, bo mama z Kaśką coś robiły w mieszkaniu po dziadku. Chciałam jechać do Decathlonu, ale nic z tego nie wyszło. Popołudniu poszłam po miesięczną pizzę (taki był zamysłł, ale wzięłam też pistacjowe cornetto z Magnumem w środku i kilkoma innymi fajnymi dodatkami), ale nie wzięłam portfela, więc poszłam do domu zanieść cornetto i wziąć kartę stałego klienta, bo mimo problemów, ostatecznie udało mi się zapłacić telefonem, i wróciłam z pizzą.
Była przepyszna, tak samo jak cornetto.
Potem moi pojechali do galerii, a ja chciałam zadzwonić do Emili, ale zasnęłam.

Wczoraj pojechałam z dziadkiem do Decathlonu i znalazłam bardzo fajne bryczesy (a właściwie bardziej legginsy jeździeckie, ale bez leju, za to w przepięknym odcieniu niebieskiego), wzięłam też granatowe rękawiczki do jazdy i polówkę w odcieniu jasnego fioletu w dwóch rozmiarach, bo nie mogłam się zdecydować…+2 małe opakowania waniliowego białka do koktajli, czyli to, po co przyjechałam. 😅 Potem wróciłam do domu, okazało się, że w sprzedanych przeze mnie grach komputerowych brakuje jednej płyty (która była w laptopie, bo od grudnia nikt nie pamiętał, żeby ją stamtąd wyjąć…), spakowałam i wystawiłam za symboliczną złotówkę (takiego faila jeszcze nie miałam…), porozciągałyśmy się z mamą i każda zajęła się sobą (obejrzałam odcinek serialu), a niedługo potem zaczęłam się szykować na spotkanie z Magdą i Maćkiem. Oczywiście akurat wtedy musiał zadziałać antybiotyk (i to nie w sposób, którego bym sobie życzyła), więc musiałam jeszcze wziąć kęs i tabletkę, która umożliwi mi jednak wyjście z toalety…w międzyczasie okazało się, że kawiarnia, do której regularnie chodzimy, mimo wywieszonych flag sugerujących działanie, jest nieczynna, więc poszliśmy do bistro, w którym w czwartek brałam pizzę.
Wzięłyśmy z Magdą to samo (napar malina-marakuja, którego już nie było w menu, ale były składniki+po kawałku sernika pistacjowego, a Maciek zamówił herbatę i pistacjowe cannoli). Jak wróciłam do domu, okazało się, że właściwa osoba kupiła tę nieszczęsną brakującą płytę z grą, więc spakowałam i chciałam wychodzić, ale nieopatrznie rzuciłam "bo w końcu ruch to zdrowie", na co mama stwierdziła, że też pójdzie. Niezbyt mnie to ucieszyło, bo chciałam po wysłaniu paczki pójść "na" fontanny i zadzwonić do Emili, ale i tak zrealizowałam ten plan. Wychodząc, minęłyśmy się z moim ojcem i dziadkiem.

A dzisiaj dzień organizacyjny (dla mnie trochę mniej), wstałam późno i jeszcze później się ubrałam, moi pojechali na ostatnie zakupy przed wyjazdem, a ja zdecydowałam się wziąć na tę podróż tylko jedną nerkę, prawie największą (bo psią kompletnie mi nie pasowała i źle się układała), więc od razu ją spakowałam, w międzyczasie ćwicząc, oglądając serial i próbując znaleźć ładowarkę do blendera – to ostatnie bez skutku.
Potem wrócili moi rodzice, zjedliśmy obiad (makaron ze szpinakiem i boczek z air 'a, dziwne połączenie, ale nawet dobre).
Na 18 poszliśmy na mszę, bo jutro będziemy cały dzień w trasie…

Na kolację (czyli do leków, bo zazwyczaj nie jem kolacji) zjadłam banana posypanego gorzkim kakao, polecam. :)
Po śniadaniu piłam koktajl bananowo-kakaowy z białkiem waniliowym.

I to na razie tyle, powinnam już spać, bo moi chcą wstać jakoś beznadziejnie wcześnie, ale pooglądam jeszcze serial.

Trzymajcie kciuki, żebyśmy znaleźli w tej Hiszpanii jakieś andaluzy, bo jak na razie do wyjazdu przekonuje mnie wyłącznie jedzenie XD
(Nie powinno tak być…)
No, i może minimalnie fakt, że kiedyś chciałam tam pojechać.