Zastanawiałam się czy to pisać ale chyba napiszę: po co tu była ta śmierć rodziców? Gdyby jej nie było, byłoby to w miarę realistyczne, lekkie, fajne pierwsze opowiadanie. Śmierć rodziców psuje całe prawdopodobieństwo psychologiczne tej sytuacji. Albo czyni z głównej bohaterki nieczułą psychopatkę – ludzie różnie radzą sobie ze śmiercią bliskich, ale raczej nie tak, że zapominają o tych bliskich po kilku sekundach bo ich ktoś zaprosił na randkę… Mam nadzieję, że ten komentarz Cię nie zasmucił – to, co zrobiłaś, robi bardzo wiele osób piszących opowiadania (śmierć rodziców która nic nie wnosi do fabuły i o której bohaterka nie myśli ani której nie przeżywa jak tylko zobaczy przystojne ciacho które akurat się napatoczyło… Naprawdę częsty motyw, musi w tym coś być) i wspominam o tym nie po to, żeby powiedzieć Ci, że źle Ci idzie (bo nie idzie Ci źle), tylko żeby zwrócić uwagę, że bez tego motywu opowiadanie byłoby (moim zdaniem, ale wiem, że wielu innych osób też) lepsze, i że w następnych opowiadaniach lepiej tego albo unikać, albo opisać smutek i problemy związane ze śmiercią rodziców (które potrafią ciągnąć się latami nawet, jeśli tylko jeden rodzic zmarł… A tu zmarło oboje i bohaterka nawet nie wie, z kim będzie mieszkać aż będzie dorosła)
Dziękuję bardzo za poradę i może w sumie masz rację😊 ale mogę tutaj zdradzić że w następnych częściach będzie wielki obrut spraw i na pewno twoją odpowiedź uwzględnie. Bardzo Ci dziękuję za komentarz bo to wiele dla mnie znaczy. Ponieważ mogę zobaczyć co inni myślą o moim opowiadaniu😊 Nie uraziłaś mnie A bardziej wzmocniłaś bo napisałaś to bardzo szczerze,a ja uwielbiam szczere osoby Jeszcze raz dzięki i miłego dnia ❤❤💝
Poprzednia część 
TW
Zastanawiałam się czy to pisać ale chyba napiszę: po co tu była ta śmierć rodziców? Gdyby jej nie było, byłoby to w miarę realistyczne, lekkie, fajne pierwsze opowiadanie. Śmierć rodziców psuje całe prawdopodobieństwo psychologiczne tej sytuacji. Albo czyni z głównej bohaterki nieczułą psychopatkę – ludzie różnie radzą sobie ze śmiercią bliskich, ale raczej nie tak, że zapominają o tych bliskich po kilku sekundach bo ich ktoś zaprosił na randkę…
Mam nadzieję, że ten komentarz Cię nie zasmucił – to, co zrobiłaś, robi bardzo wiele osób piszących opowiadania (śmierć rodziców która nic nie wnosi do fabuły i o której bohaterka nie myśli ani której nie przeżywa jak tylko zobaczy przystojne ciacho które akurat się napatoczyło… Naprawdę częsty motyw, musi w tym coś być) i wspominam o tym nie po to, żeby powiedzieć Ci, że źle Ci idzie (bo nie idzie Ci źle), tylko żeby zwrócić uwagę, że bez tego motywu opowiadanie byłoby (moim zdaniem, ale wiem, że wielu innych osób też) lepsze, i że w następnych opowiadaniach lepiej tego albo unikać, albo opisać smutek i problemy związane ze śmiercią rodziców (które potrafią ciągnąć się latami nawet, jeśli tylko jeden rodzic zmarł… A tu zmarło oboje i bohaterka nawet nie wie, z kim będzie mieszkać aż będzie dorosła)
szalonaola122
• AUTORDziękuję bardzo za poradę i może w sumie masz rację😊 ale mogę tutaj zdradzić że w następnych częściach będzie wielki obrut spraw i na pewno twoją odpowiedź uwzględnie. Bardzo Ci dziękuję za komentarz bo to wiele dla mnie znaczy. Ponieważ mogę zobaczyć co inni myślą o moim opowiadaniu😊
Nie uraziłaś mnie A bardziej wzmocniłaś bo napisałaś to bardzo szczerze,a ja uwielbiam szczere osoby
Jeszcze raz dzięki i miłego dnia ❤❤💝