Hej wszystkim w dniu Mikołajek (i od razu życzę wszystkiego najlepszego z tej okazji! Co dostaliście, pisać! <3)

Przyznam się bez bicia, że do prezentów zajrzałam wczoraj. Pół soboty spędziłam na robieniu matematyki, która wyjątkowo szła jak krew z nosa (do tego stopnia, że jedno zadanie robiłam 6 razy i za każdym razem wychodziły inne wyniki, a to było z tych poleceń, gdzie obliczenia zajmują prawie całą stronę A4 :') ). Jedynym, co jakoś mnie motywowało do zrobienia ich, było postanowienie, że w ramach nagrody przeczytam to, co do mnie napisaliście.

I, co tu dużo mówić: popłakałam się.

Nigdy nie dostałam tylu cudownych, szczerych wiadomości, co teraz. Nawet kiedy minął już dzień i zdążyłam trochę pobyć z tym wszystkim, nadal w moich oczach zbierają się łzy wzruszenia. Ja naprawdę nie mam słów, żeby opisać to, co wtedy mnie uderzyło. Nie wiedziałam, że będąc po prostu sobą i robiąc to, co zwyczajnie lubię, jestem dla tylu osób inspiracją, motywacją, czymś, co poprawia im dzień i daje pozytywną energię. Nie wiedziałam…

Dziękuję, że mi to uświadomiliście. Kiedy będę miała gorszy dzień, kiedy przejdzie mi przez głowę, że nie jestem wystarczająca czy że do niczego się nie nadaję (proszę winić okresik za takie myśli), spojrzę na te wszystkie słowa i pomyślę: nie bez powodu dostałam takie prezenty. Gdyby nie chcieli mi tego powiedzieć, nie pisaliby. Prawda?

Bosz, czuję się taka upośledzona, pisząc ten wpis XD Bez przerwy przesuwam coś w inne miejsca, coś zmieniam, modyfikuję zdania. Nie wiem, jak wyrazić to wszystko, co we mnie teraz siedzi.

Dlatego zwyczajnie dziękuję. Jeszcze raz, za to, że dane mi było to przeczytać. Dzięki wam dzień stał się dla mnie milszy, a ja zyskałam siłę, żeby dalej tworzyć.

Kocham was 😭💖