Poeta noce przeżywający

gdzież jest to szczęście?
i choć szczęścia nie ma
to swe przyjaźni goryczą rozgniewa
tym samem żeś Pan nakazał odejście

brak moralności, brak Panu czystości
i nie oceniaj Pan swej próżności!
byle nie krążyć w zbyt wielkiej pewności
gdy Poeta pewien, tym bardziej się złości

nie zatracaj się co noc w poezji – to boli
co powie człowiek, co przed sobą się broni?
humor poety tak strasznie ruchomy
pasuje Ci uśmiech – chociażby znikomy

Pan od poezji zapłakał z goryczy
idzie ulicą i ryczy, wciąż ryczy
bo nocą nie ma nic do stracenia
czy dobrze jest być i żyć od niechcenia?

piszesz przez życie niemalże całe
poezja napawa uczuciem niedbałem
więc Panie, co tak pięknie się zowie
nikt się nie dowie, nikt się nie dowie
~ nieidealny poeta