Czasami gdy przeglądam ślady swojej starej działalności na tej stronie i myślę sobie: "boże, to ja to wszystko napisałam? to wydarzyło się naprawdę?". Czasem łapie mnie ten głupi sentyment i tęsknota za tymi chwilami, za tą społecznością i tą atmosferą. Powrót w te rejony przypieczętowuje myśli które ostatnio nie chcą oderwać się od mojego umysłu- myśli o tym, że powinnam pisać. Gdy w końcu opublikowałam ostatni rozdział tego mojego nieszczęsnego niby-dziennika dotarło do mnie, że ja potrzebuję miejsca do pisania. Potrzebuję miejsca gdzie mogę zakląć wszelkie moje myśli w (nie)ładne słowa, niczym kornik drzewa. Widzę jak moje palce dziarsko rwą się ku klawiaturze i naprawdę nie mogę już dłużej ich powstrzymywać. Wciąż pamiętam tę iście filmową scenę gdzie protagonista po wielu peturbacjach wreszcie doznaje olśnienia co powinien zrobić – pewna osoba powiedziała mi, że powinnam pisać. I ja zgadzam się z tym twierdzeniem. Moje palce również -zwinnie skacząc po klawiaturze bez pomocy wzroku.
[Miłego wieczoru. Nie zapominajcie o szalikach i czapkach, bo pogoda nie rozpieszcza krótko mówiąc].