[wpis dziwny i szczery, zbyt szczery. nie polecam.]
staram się nie popełniać błędów z przeszłości, ale czasami słowa wyrywają się z ust, spragnione chwilowego zrozumienia i miałkich wyrazów.
Otóż, czy pytania muszą mieć odpowiedź? Czy lepiej, żeby zostały bez odpowiedzi, które wybiegałyby zbytnio w przyszłość?
Czy nie lepiej przyjąć do wiadomości samozagubienie, pozostać w tej sferze domysłów pogodzonym z losem, bo nawet będąc zagubionym jesteś jakiś, a nie pusty, chociaż pewna pani powiedziała mi, że zaletą pustki jej możliwość wypełnienia jej dobrymi uczuciami. naiwność to niepożyteczna cecha w dzisiejszym świecie zdominowanym przez realistów. (sama uważałam się za realistkę, ironiczne)
Ten wpis nie ma najmniejszego sensu, kolejne słowa bez pokrycia, ale czy wszystko musi mieć sens, czy sztuka musi mieć ukryte znaczenie, ważne przesłanie. dlaczego? bo pewność jest bezpieczniejsza od niepewności i chaosu.
czytaliście „małego księcia”? tak się teraz czuję, jakbym egzystowała w świecie, gdzie rządy sprawują niemądrzy dorośli z planet odwiedzonych przez jasnowłosego chłopca.
zanurzeni się w liczbach i cyfrach, strofują i nakazują, przecież jak będziesz w pracy, to przestaniesz narzekać, a twoje szkolne kłopoty będą mieć rozmiar źdźbła, zarozumiały gówniarzu. a może tak nie będzie, bo znajdę sobie wymarzoną pracę pozbawioną obecności überdurniów, może choć trochę zmienię świat, może oczyszczę świat z chociaż jednego chwastu, kochani dorośli? przeprowadziłabym bojkot dorosłych, którzy zjedli wszystkie rozumy, a mówią że to młodzież, lecz jestem zwykłą pseudointelektualistką i lękliwą buntowniczką. tylko hormony mi buzują, nie martwcie się.
uszanujemy cię, kiedy staniesz się takim dorosłym jak my, ponurym i zmartwionym, odpowiedzialnym obywatelem. nie bądź taka arogancka i lekceważąca, trochę pokory.
i jestem sobie w tym słynnym nastolęctwie, które tak wszyscy wspominają i rozumieją. czy jestem z siebie dumna? nie.
ale zrzucam to na karb nastolęctwa, nieukształtowanej osobowości i głupich dorosłych, bo przecież jestem tylko niedoskonałą nastolatką.
pragnę jednak przypomnieć, że kupując typowo nastolatkowe rzeczy, płacę z podatkiem vat.
za pieniądze dorosłych.