Gdy przeczytałam tą twoją „Notę od autora” zrozumiałam cię. Teraz jak widzisz masz wielu obserwujących którzy cię wspierają… wiedz, że ja jestem jedną z nich. Mam podobne problemy ale teraz trochę mi się zmniejszyły. Może trochę o nich tu napiszę…
No więc tak jak by od urodzenia los chciał abym miała źle :( Po pierwsze za wcześnie zaczęłam dojrzewać. Wtedy zaczął się szpital, zastrzyki, ból. Wszystkie emocje doznałam za wcześnie jak na małą dziewczynkę ? Przez to miałam a nawet do dziś trochę tego zostało różne lęki.Do tego wszystkiego niedawno miałam operację na zatoki :( ? Nwm dlaczego ale najgorsze rzeczy zaczynają się w 3 klasie. To było tak : 1 września poszłam na rozpoczęcie roku. Byłam strasznie zdenerwowana ponieważ wiesz nowi nauczyciele i otoczenie (u mnie w szkole klasy od 1-3 są w innej części szkoły a 4-6 w innej). A do tego ja jestem bardzo nieśmiała i wrażliwa. Potrzebowałam wsparcia mojej BFF. Ta wredna debilka tak jak by zapomniała w ogóle, że byłyśmy kiedyś najlepszymi przyjaciółkami zaczęła przyjaźnić się z inną. Jak się jej cos pytałam nie odpowiadała jak by była na mnie obrażona. Było mi strasznie przykro i później cały czas płakałam. W następne dni cały czas miałam nadzieję, że mnie przeprosi i będzie tak jak dawniej ale nie, było jeszcze gorzej. Zaczeły sie ze mnie śmiać z każdej mojej wpadki. Złączyły się w jakąś jedną wielką grupę którą na każdej przerwie przesiadują w kiblu. Ja nie mogłam nawet skorzystać z toalety. Na korytarzy też było okropnie ponieważ chłopaki mi dokuczali… Mijały dni, tygodnie, miesiące lata. Pewnego dnia gdy zostałam dużej po lekcjach na zajęciach dod zauważyłam, że w kącie siedzi jedna taka dziewczyna z klasy. Bardzo popularna i aż zdziwiło mnie to, że płacze. Mam dobre serce dlatego podeszłam do niej i się spytałam co się dzieje. Ta odpowiedziała, że jej BFF odrzuciła ją. I tak zaczęła się nasza przyjaźń. Później znalazłam sobie nawet chłopaka. Byłam najszczęśliwsza! Jednak to nie trwało długo. Moja nowa BFF zaczęła znów przyjaźnić się z jej dawną BFF. Na początku myślałam, że to tylko zwykła przyjaźń a nie najlepsze przyjaciółki i mnie nie odrzuci. Może i mnie nie odrzuciła ale zaczęłyśmy się ciągle kłócić. Wtedy gdy sie kłóciłyśmy ta moja BFF zawsze obgadywała mnie z tą jej byłą BFF. Niedawno dowiedziałam się, że ona jedzie z tą byłą na kolonie dwa tyg. Ja chciałam jechać z nią ale ta powiedziała, że nie ma już wolnych miejsc. Było mi tak przykro, że zrobiłam się dla wszystkich niemiła. Przez to mój chłopak mnie rzucił, dostałam wiele uwag od nauczycieli i jeszcze ta BFF przestała się do mnie w ogóle odzywać. Byłam kilka razy u psychologa ale to mi nie pomagało. Próbowałam się zabić ale zawsze mnie ktoś powstrzymywał… I właśnie wtedy odkryłam coś przez co zachciało mi sie żyć. Postanowiłam narysować smutny rysunek. Od razu jak by mi ulżyło. Zaczęłam rysować coraz więcej i więcej. Pomogło mi to trochę w moich problemach i choć teraz jestem bardziej zamknięta w sobie i ciągle siedzę w swoim pokoju rysując lub czytając książki to jestem szczęśliwsza. Moje pasje mi pomogły i tobie też mogą pomóc. Znajdź coś co lubisz robić i zacznij to robić, pomoże ci. I nawet nie myśl o zabiciu się… jesteś jeszcze młoda dużo przed tobą. Zobaczysz, że za kilka lat los zacznie powoli być dla ciebie lepszy. Tak sie stało ze mną. Może i nie mam teraz BFF ale znalazłam miłość. Może to dziwne ale zakochałam się w chłopaku który zawsze mi najbardziej dokuczał i śmiał sie ze mnie. Teraz jesteśmy razem i znów jestem szczęśliwa
Pozdrawiam cię i trzymam za cb kciuki ❤ Przepraszam za rozpisanie sie…