WESOŁYCH ŚWIĄT MOJE PULPETY KOCHANE <3
Życzę Wam zdrowia, radości, szczęścia, pięknie spędzonych świąt oraz cudnej atmosfery, dziękuję, że jesteście ❤️
*a teraz lecę robić się na bóstwo, zasuwamy na cmentarz w śniegu i znowu ganianina po domu XDDDDDDDDDD*

SIEEEEMA HETAŚKI W DZISIEJSZĄ JAKŻE GRUDNIOWĄ SOBOTĘ XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
Ostatni wpis był wstawiony mniej niż dwa tygodnie temu, więc tragedii nie ma…
Opowiadajcie, cóż u Was, jak czas ostatni minął, czy choinkę donieśli do chałupy, czy porwali w trakcie przynoszenia, a ja znowu zaczynam swój referat z żywotu na sto dwa, więc…
W PONIEDZIAŁEK, GRUDNIA SZÓSTEGO, URODZINY PSA BARREGO…
W Mikołajki, niejaki szósty grudnia (pamiętna data jakby nie było, dzień, w którym upaprałam swoją śliczną kieckę błotem, bo się rzucaliśmy śnieżkami XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD) przywędrowałam do szkoły omotana w moją śliczną, białą, nową i cudowną suknię, z zapasową capką w ręku, z czekoladą na zaśkę (którą notabene razem z Hermenegildą Marią wsunęłam w tempie światła), wszyscy poubierani jak z Teatrzyku Zielona Budka, matematyk przydreptał na lekcje w jakimś wielachnym, granatowym homoncie (ja nie wiem, to była suknia na gabaryty słonia bimbalskiego i orkiestrę kameralną polskiego radia i telewizji, a matematyk cztery razy chudszy niż ja, przywielki rozmiar), na religii nastała sensacja
Otóż katechetka uznała, iż w ramach prezentu mikołajkowego weźmie całą ferajnę na dwór, śniegu leżało trochę (potem, do piątku dopadało i było go po pas, ale na Mikołajki to trochę lichy był jeszcze), a dla Nas NIE MA lepszego prezentu, niż latanie po dworze jeden za drugim
Miał się odbyć spacer, skończyło się na ciskaniu śnieżkami, ja musiałam przemęczyć się w moich nowych, skórzanych rękawiczkach (po diabła je brałam, mogłam wziąć stare i wełniane, miałam nauczkę, na następny raz wzięłam dwie pary XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD), katechetka uradowana latała w lewo i w prawo, po lodzie, Tomasz wywinął orła, ja dostałam od Helki CENTRALNIE W KIECKĘ (bambaryła jedna, przyszłam w sukni czystej, wróciłam jak z wojny), radości mieliśmy powyżej poziomu kosmosu, do szczęścia trzeba było nam tyle, ile fraków i pozwolenia na wyjście na dwór, a poprawiny nastały grudnia dziesiątego XDDDDDDDDDDD
Oprócz ogólnego zamętu i niebagatelnego uszczęśliwienia z tytułu ciskania się śniegiem, to przytachali nam na historię do Księżniczki (w przymałym kubraku za to) czekoladę i pierdoły rozmaite, ja się wymieniałam na tą czekoladę dwa razy, z mlecznej na jakąś tam, z jakiejś tam na orzechową z Wiktoryją i Filipkiem, przyszło do ustalania, co kto robi na wigilii klasowej, mnie wkopali do rzempolenia na fujarce kolęd z Helką, Piotrem i Kamilą, dzień niesłychany i cudowny, cud miód i nic więcej XDDDDDDDDDDDDDD
Siódmego cyrk na kółkach jakich mało, otóż przyszło co do czego, na wychowawczej przykolebała się krokiem bojowym defiladowym jakaś niewiasta ze świetlicy, młoda i nie bardzo kumata, zaczęli nam smęcić o hazardzie (od trzech godzin rozwodzą się nad jednym, klepią, smęcą, chlipią, zipią, a my tam zasypiamy), miałam się na niepocieszenie, gdy nagle…
UKWAKNĄĆ NA KRZESŁA, RĘCE W GÓRĘ, GACIE W DÓŁ, PIENIĄDZE NA STÓŁ
Kazali nam się dobrać w grupy, to żeśmy się wszyscy podobierali porządnie, myśmy w szóstkę w jednej siedziały ławce (ale że my szafy gdańskie nie jesteśmy, to weszła maleńka Wiktoryja, vis a vis niej ja w gorsecie krakowskim, obok Wiktoryjki chuda Hela, naprzeciwko Kamilka, obok Helki Majkelyna i na plecach Majkelyny Cygan, git), kobiecina ze świetlicy wręczyła nam jakieś chińskie zadania, do których efektu końcowego dociec nie mogłam
Lekcja WYBITNIE udana, otóż uznałam, iż skoro Majkelyna odprawia ciężkie filozofie nad historią głównej bohaterki, Barbary, która pieniądze posiała w szuwary idąc do sklepu, to my nie będziemy jej przeszkadzać
Hermenegilda Maria pulpetowała Cygana, Wiktoryja z Kamilą biły mi brawo, a ja klepałam lepiej jak Bielicka na wizycie u babci, rozweselając towarzystwo i siebie do łez, żeśmy robiły sobie jajca z wszystkiego naokoło, ze śmiechu małośmy tam na zawał nie zeszły, za najbardziej zajmujący temat uznałyśmy chłopaków i Szymona, więc nawijałam tam z nimi, a nawijałam, zaś cała akcja skoczyła się wydukanym w moich ćwiczeniach od przeklętych warsztatów, wialachnym pismem Michaliny ,,Róża kocha Szymona" (niech ją kule biją za takie wymysły XDDDDDDDDDDDDD)
Ósmego grudnia rzecz zdarzyła się niesłychana (i durna), w skrócie wielachnym: poczłapałam jako poszkodowana z Cyganem do pedagog. Czemuż to?
Wyobraźcie sobie, że to z tytułu tego, że znowu odstawił się cyrk z osobą oskarżoną, która wcześniej mnie nawiedzała. We wrześniu, gdy po raz pierwszy zawikłała się akcja z tym człowiekiem siedziałam przerażona, wręcz płacząc, dziewoje mnie siłą pchnęły do psycholog, za co jestem im do obłędu wdzięczna. Teraz wypaliłam w środku lekcji, że odmawiam współpracy i gry w tenisa stołowego z tą osobą (ponieważ całość zadziała się u wuefmena), wściekłam się, i z przytupem, z własnej inicjatywy, ze wsparciem Majkelyny, Kamili i Cygana poleciałam ogłosić nowinę. Przedstawiłyśmy się jako Kółko Wzajemnego Wsparcia (i BARDZO dobrze, że tak powiedziałyśmy), oficjalnie na rzecz zainterweniowano (może dlatego, że zgłaszam to po raz drugi, doszło do niechcianych rzeczy, macania, dotykania, i założę się, że gdyby byłyby to chłopak, to zareagowałabym inaczej. Ale była dziewczyna, a ja jestem hetero.)
Poza tym, to dzień udany, cyrk na kółkach odtańczony, odstawiony XDDDDDDDDDDDDDDDD
DZIESIĄTEGO CUD NAD WISŁĄ
Otóż dziesiątego nastała sensacja, cud nad Wisłą i dzień pamiętny, nie było Esesmana, więc upchnęli nam dwa angielskie. Na angielskim prószył jeszcze śnieg, w sali rejwach ogólny, aż żeśmy wyprosili z Majkelyną ze łzami w oczętach na czele, iż gdy wygramy po angielsku milionierów, to wyczłapiemy z anglistką na dwór (a anglistka minę miała nietęgą, jak żeśmy z okrzykami radości i wiwatami wygrali, pędząc po kubraki i szaliki do szafek do szatni, mowę kobiecinie odjęło z wrażenia XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD)
Radość zapanowała ogólna, leciałam do szafek, ścigając się z Hermenegildą Marią, nieoficjalnie wygrał Szymon, oficjalnie ja, zgarnęliśmy kubraki, boby, czapki, szaliki, ja moje błogosławione, wełniane rękawiczki na śnieg, zaczęliśmy kolebać się do wyjścia (anglistka dalej z twarzą nietęgą coś bardzo, w ładnych butach i płaszczyku, my poowijani w szale jak mumie egipskie, ale szczęśliwi)
WYSZLIŚMY, IIII…
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
DZIKIE OKRZYKI INDIAŃSKIE, KOBIECINA OD ANGIELSKIEGO NIE ZDĄŻYŁA DRUGIEGO BAMBOSZA WYSTAWIĆ NA WYCIERACZKĘ, JA POPYLAŁAM ŚNIEGIEM PO HELENIE, HELKA PO MNIE, AŻ TU, NAGLE…
ŁUP
Odwracam się, strzelając laserami z oczu, a jak się okazało – przywędrował nikt inny, jak Nikoś z Szymusiem, Szymon dziabnął mnie po plecach, i…
Chłopaki zaczęli zwiewać, ja za nimi ze śniegiem pod pachą, za mną Hermenegilda Maria w niedopiętym kubraku, za Hermenegildą Marią Cygan w szaliku babki, za Cyganem Hobbit Wiktoryja, a jako ostatnia pędzi Majkelyna, która nie strybiła akcji, że zaczepili nas chłopaki
WIĘC MY W GONITWĘ, HAJDA NA KOŃ, BOLSZEWIKA GOŃ GOŃ GOŃ (XDDDDDDDDD)
Jak żeśmy chwycili w ręce śnieg, jeden drugiego grzmocił, na mnie się uparł Szymon, ja dostałam od jakże wspaniałego Nikosia przez nos śnieżką (XDDDDDDDDDDDDDDD), Kamilka postanowiła zlegnąć i udawać zwłoki w fałdzie śniegu, jeden śmiech, ja nie nadążałam oddechu łapać od rechotania się, Szymon te moje śnieżki łapał (bo ja kleciłam je jakieś megalityczne i nierozklejające się, rzuciłam, ten ją złapał, rzucił, duknęło w płot XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD), w czapkę od niego dostałam śniegiem, to on ode mnie po plecach, Nikoś był niczym jaśniejący anioł w śniegu (jasne loki na glacy, posypane śnieżynkami. Efekt: JANIOŁ JAK ŻYWY.), zdążyłam Szymonowi czterdzieści osiem razy rzucić tekstem, że on nie żyje, Cygan wywinęła orła na kamlotach na podwórku szkolnym, dawno nie czułam takiej radochy i ukontentowania, od latania jeden za drugim rozmazał mi się z oczu tusz do rzęs, więc miałam czarne kreski, kapała nam woda i spływał lód z włosów (XDDDDDDDDD), wniosek: jeden z cudniejszych dni w życiu XDDDDDDDDDDDDDDDD
Jedenastego zawędrowaliśmy na sanki, zamarzły mi palce od witek, moich nowych oficerek nie mogłam rozsznurować (kleciłam to z tatą dwadzieścia minut, nie dość, że wiązania pochachmęcone, to jeszcze poplątane)
Trzynastego grudnia została wskrzeszona działalność Teatrzyku Zielona Budka, Hermenegilda Maria przywlokła mandolinę do szkoły, atrakcja niesłychana, co kolęd naśpiewaliśmy to nasze
CZTERNASTEGO CYRK NA KÓŁKACH ZWANY WIGILIĄ KLASOWĄ :DDD
Otóż na czternastego grudnia ustalona była wigilia klasowa, sensacja jakich mało, przykolebałam się w moich cudownych lokach i białej sukni (która CUDEM dotrwała czysta do końca dnia), rumpel pumpel od samego rana do południa, mi mało nie porwali prezentu dla Cygana (przekazywałam prezent Majkelynie, która zbierała prezenty klasowe, przyniesione ciastka i rzeczy, ta zamiast tutki dla Cygana zabrała mi plakat z historii do Księżniczki, niech ją kule biją, gdyby nie mój refleks, to by mi plakat zacyganili), oddałam moje, Kopernikowskie pierniki do rąk Ani (które zniknęły notabene w dziwacznych okolicznościach, później wyjaśniła się sprawa, po ptokach, na filmie), sama biegłam z Helką po nuty, flet, mandolinę, cyrk na kółkach, z nutami oddałam przypadkiem Kindzi moją ocenę rozprawki z polskiego (która zniknęła w jeszcze bardziej tajemniczych chwilach, z tym, że przepadła na dobre), nie chcieli oddać nam do rąk klucza do kantorka, kantorek okazał się garderobą opery paryskiej (XDDDDDDDDDDDDDDDD), ale że ja zaczęłam się awanturować z tytułu moich nerwów i narwania wrodzonego, Hermenegilda Maria zagroziła łzami w oczach to nas wpuścili, przyszło co do czego – gdy wyszliśmy po próbie generalnej do sali, tam już przy stolikach siedzieli, mało mnie nie trafiło, koślawo rozstawione były krzesła (to jest: miejsca nie do rytmu, nie do taktu, wywalczyłam dla naszej Eskapady Żeńskiej Patriotów ryczki obok siebie w jednym rzędzie), usiadłam obok Majkelyny i Orzechowskiej, dziewoje miały rzempolić kolędy (i rzempoliły. Helka zasuwała na gitarze, Michalina do szyku w miarę śpiewała, Wiktoryja zaginęła ze swoim głosem w akcji, Kamila ruszała do ustami i robiła ładną minę do reszty), później nadszedł występ Teatrzyku Zielona Gęś, tak mnie ustawili, że nie widziałam nut, Cygan pogrzeszyła rozumem, kazała mi klęknąć przed Piotrka i takim oto sposobem zagrałam całe dwa utwory, później usiadłam swoją piękną, białą suknią na upapraną od piachu, błota i mokrego śniegu podłogę, cud się nadarzył, SUKNIA NADAL BYŁA CZYSTA (opłacało się grać ,,Jezusa Malusieńkiego", film dla potomnych jak piernik), grała i na skrzypcach Olga, co łapy mi się trzęsły z kamerą (gdyż robiłam za filmowca i fotografa), brawa poleciały niczym w filharmonii, ja z nerwów wsunęłam jakiś ajnmahyl (to jest: niemieckie pierniki w chińskiej czekoladzie, chemia, że zęby bolą, ale ja od nerwów nie czułam smaku, bo się zdenerwowałam z tytułu gry na fujarze), aż dokolebaliśmy się do najważniejszego momentu, ot, PREZENTY
Przyszło do rozdawania prezentów z owacjami na stojąco, za wajnachcmana robiła Anna wraz z Majkelyną, dostawał jeden po drugim, wrażenia niczym na grzybach (XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD), sensacja jakich mało
Sama Ania dostała ręcznik z imieniem od Bóg wie kogo, Helce sprezentowała Maria Antonina vel Tośka ładny, brokatowy notatnik z notatkami, Kuba kubeł ciastek dostał w spadku (i był w pieruny zadowolony, mina na zdjęciach zacna, już się do sprezentowanych ciastek dobierał, jak do stolika się kolebał), Cygan ode mnie otrzymała zestaw do paznokci + ładny, świecący lakier (więc skakała pod niebo z radości, ze sto razy mi dziękując XDDDDDDDDDDD), Orzechowska nie wiem, co dostała (coś owinięte w śliczny, srebrny papier od Mona Lisy, który pochłonęła zębami w tempie światła), Wiktoryja świeczkę, szminkę i maskę kosmetyczną (którą dostała też Niemiec, Olga i jeszcze jedna, ktoś się chyba zmówił), i właśnie Wiktoryja robiła prezent swemu ukochanemu Habe, a jakżeby inaczej XDDDDDDDDDDDDDDDD
Siedziałam, filmowałam całość, wszyscy poczłapali, ja zaczęłam się rechotać, że mnie nikt nie miał i nie wylosował, jak się okazuje – Majkelyna specjalnie zostawiła moją tutkę na koniec, żebym była niczym primadonna
Zaczęli mnie wołać, ja nie słyszałam, to mnie Helka łokciem szturchnęła i ode mnie zabrała aparat, musiałam skakać przez wszystkie tobołki i plecaki, co za mną leżały, doszłam, prezent podała mi Ania, ,,Od kogo to?", ,,Od Oliwiera!"
Ja nie zatrybiłam, że to FAKTYCZNIE OD OLIWIERA, dalej nie mając pojęcia, od kogo to prezent (XDDDDDDDDDDD), do kamery Księżniczki się szczerzyłam, wszyscy czekali w napięciu, aż nagle…
UUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU
LUDZIE, BRAWA
JA PATRZĘ
I NIE WIERZĘ
Dostałam cudnego, ślicznego, pięknego, modelowego niedźwiadka z pluszu + Merci i lusterko, z misiem wracałam w ramionach, nie wiedząc, od kogo to jest
,,Dziewczyny, od kogo to jest?"
,,OD OLIWIERA, GŁUCHA JESTEŚ???"
Dopiero wówczas ogarnęłam, że to od Oliwiera, zamurowało mnie i odjęło mowę w skrócie ogólnym (XDDDDDDDDD), do mnie polecieli, jednen przez drugiego dociekał, czy to aby na pewno od Habe i aby na pewno prawdziwe (nie, fatamorgana, w powietrzu się misiek unosi i jest złudzeniem), I POOOOOLECIAŁY TEORIE, oLiWiEr KoChA rÓżĘ, Hela zaczęła snuć niestworzone opowieści, że ,,ona nie wiedziała, że między mną a Oliwierem takie miłosne prezenty między", strzeliłam ją laserami z oczu, Michalinę tam telepało z zazdrości, sensacja i hit dnia, z czego Majkelyna zacyganiła mi tego niedźwiadka, usiadła z nim jak stara baba, oczęta w słup i nie reagowała chwilowo na wszelkie odgłosy, pytania i okrzyki (była WYBITNIE nie pocieszona, bo jej się Oliwier podoba, ale wyszło jak wyszło, że Habe zamienił Emilię na mnie, bo tak wolał i tak się rozwiązało, nad tym miśkiem wnet na zawał zeszła, biedaczka XDDDDDDDDDDDD)
Majkelyna dostała świeczkę jakąś tam i bodajże termos, ładne, aczkolwiek wolała kleić się do tego niedźwiedzia, reszta rozwiała wieści rozmaite, wniosek: prezent śliczny, bardzo ładny, Majkelyna mało trupem nie padła, dowiedziawszy się, że ja w ramach podziękowania Habe przytuliłam, Helenę niech kule biją, a spiskowców pogonią żmiją XDDDDDDDDDDDDDDDD (i koniec kropka, skończona szopka jak to Wiktoryja mawia, Księżniczka dostał kubrak z Napoleonem od Filipka, mowę chłopinie odjęło, aż ją przymierzył i się do koszuli rozbierał, brawa jakich mało)
W czwartek, szesnastego niosłam po domu ciastka, tak niosłam, tak niosłam, tak bujałam w obłokach, tak rozmyślałam o kolacji, o urodzie Szymona, o tym, że choinkę trzeba załatwić, o pierdołach Maryni, że położyłam je pod poduszkę, i tak położyłam, że się na nie ciałem rzuciłam, gdy siadałam, ciastka trochę poszkodowane, żeby zatrzeć ślady to je skonsumowałam w trybie pilnym, wczoraj, siedemnastego, na polaku zamieniłam się z Anką na miejsca, więc los chciał, że siedziałam obok Oliwiera po wymianie na jedno siedzenie, modziłam opowiadanie twórcze dwie godziny, Habe jak nawiedzony, siedział, lampiąc się na mnie jak sroka w malowany bęben (nawiedziła go siła nieczysta, gapił się niemiłosiernie, jak ja nie byłam ani brudna, ani zezowata, ani wyczochrana, nawiedziło chłopaka ;—;), przyszło do pożegnania – żegnałam się w przytulaniach i łzach Heli, i tak się żegnałam, że jak długo przebywałam w sali po dzwonku, to zaczął lampić się Szymon (tego też napadło), do ostatnich chwil, póki za próg nie wyszłam to się gapił a gapił, oprócz tego przyjechała ciocia z karpiem (niewypatroszonym jak się okazuje, tata przystąpił do działania tak, że osunęłam się prawie na podłogę po tym, jak zaczęli karpia rozbrajać) i wieściami rozmaitymi, ja siedziałam na ryczce, wcinając paczkę serów podhalańskich i z miśkiem Habe w ramionach, nawijając o wszystkim i wszystkich, o dzisiaj opowiem w następnym wpisie dokładnie, a teraz w skrócie: oddelegowałam się malować skrzynkę dla Cygana na urodziny, poczłapałam do niej o pół do piątej, wyszłam o pół do dziesiątej (otóż tata się odrobinę spóźnił, tylko odrobinę XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD), atrakcja i radość jak piernik, przytachali choinkę, która nie wchodziła przez drzwi :D
Opowiadajcie, cóż u Was, kto doczytał temu chwała, kto nie doczytał – niech mu znicz światełkiem świeci XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
Miłego wieczoru 💕